Netgedichten

netgedicht (nr. 16.547):

gespoord

ze sprak tot hem
met een zachte blik
ogen die zomaar keken
zien wilden wie hij was
en een mond vol tanden
glimde hem open aan

ongewend aan de mens
bleef hij een seconde hangen
tussen wat en waarom
- spreken of zwijgen
de wereld of zichzelf -
en hij antwoordde

de rest van de reis
bleef het stil rondom
niets dan stuurse lui
te tam voor de ander
en zij waren twee
best ook wel één

ze sprak tot hem
met een open blik
ogen die afscheid namen
vertrokken naar haar geliefde
- of scheiden lijden is? -
voelde hij zich echt