Alle inzendingen over mooi omrand

Voor mijn vader 'k Zie je voor me nog, Leidsels in je hand Achter 't paard De eg waarmee je Niet alleen het land Maar ook jouw wereld Mooi had omrand…

Lange tijd naar een schoon schilderij kijken kan verwende ogen speurzin geven: steeds meer ontdekken, wellicht zelf beleven wat op dat kleurrijke doek mag prijken. Over het kunstwerk wil een lichtstraal strijken, blijft er soms vele uren aan kleven om naar nieuw verrassend aanzien te streven. Wat zal eveneens de pracht verrijken? Ommanteling…

Als in de lucht het blauw sluiert, op de grond het groen omrand is met een wit waas, en buiten mijn huid strak staat van de kou, in mijn toch warm gevoerde jas, heeft koning winter nog geen lente in gedachte, dus schik ik binnen in een mooie vaas narcissen uit de kas.…

het beeld van de dagelijkse schepping omrand met groeiend blauw…

Jouw mooie groene ogen Nu omrand en rood doorlopen. Jouw mooie groene ogen, waar de glans is uitgeslopen. Zag je vechten en hopen. Voelde je moed. Zag je weer even lopen. Het voelde zo goed. Toch kun je dit niet winnen, De strijd is te zwaar. Je weet nu diep van binnen Het einde is daar.…

o God wat een dag de zon schijnt het bos toont zichzelf in z’n kleurrijkste herfsttooi dat ik dit weer beleven mag mijn hart jubelt en ik lach wat is het leven toch mooi thuis ligt een grijs omrande envelop: kleurloos ijskoud te zijn opgevangen op de stekelige deurmat: hij was nog jong en tevens oud vond de herfst altijd zo fijn geen…

jonge spul voor een stevige brul met droog zand binnen omrand met krullende golven en een koude buitenkant…

Belichaamd door gevoelens en verstand, dit alles door het lot omrand.…

Een laag van gruis met beton omrand Niet doorheen te komen met zachte hand Alleen door een flits van intens verlangen Is deze ziel met passie nog te vangen…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

Voor mij heeft liefde geen kleur ik hou van jou in zwart/wit ik hou van je grijze haren en je kin waar een kuiltje inzit Maar als je het heel graag zou willen schilder ik voor jou een mooi gedicht in een lijstje met goud omrand en geniet dan van jouw blozend gezicht Onze liefde heeft geen kleuren nodig geen palet en ook geen penselen we…

ik wrijf een paar woorden met handen vol tederheid langs de boom die hersft huilt zijn tranen willen mijn lijf omranden omdat daarin een herinnering schuilt…

Zoals de twijgen van de treurwilg rillen als de ochtend hen met dauw bekleedt of het beladen nijgen naar de aarde wanneer herinneringen zwart omrand in marmeren ogen staren…

het pad een verzacht mozaïek van rode en gele tinten glinsterend zonlicht tussen kale, goud omrande bomen klanken en geuren vol vergankelijkheid weemoedig palet voor dichters en dromers…

Een idee komt aan gedreven niet vast omrand of wit of grijs hamer, kwast en schroevendraaier onthullen zich deels zichtbaar. Zwaaiend met tas steek ik over om de spijkers op te halen die liggen in de hooiberg is mij toegefluisterd.…

Kleine Prins kreeg schaap Planeten hem dik fnuikend Prinsen onsterflijk.…

Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag…

weedraadjes van het hart accentueren vreugde verblijdt en leed gelaten gaat stapwiegend mee in sporen van herinneringen die kleuren vertonen met sleutel omranding aan de oever van tijd ooit zien we elkaar weder…

de lijst van het leven bevat een schilderij die lijst is vaak mooier dan het jong omrande doek gelijk een knop haar schoonheid moe is doch om als bloem te bloeien zal zij verlost moeten worden van jeugd en schoonheid dan is de lijst vaak mooier van het doek bevrijd…

Alle geuren, kleuren en woorden laten mij achter in vergetelheid door het onkenbare omrand. Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…

Daar ligt, door riet en dennenbos omrand, de spiegel van het koele, stille ven. Met zwemmen zal ik geen medaille winnen, maar 't meertje stemt me vredig diep van binnen.…

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

Hij verraadt zichzelf, zijn mooie woorden Licht en luchtig tegelijk, zijn duister Komen voort uit blind omrande twijfel Harde holheid heeft zijn woord verlaten Het ontstaat, hij tast in donker sferen Hoogst verloren bruist het op als water Uit een hete onbegrepen geiser Vol van druk en onderhoofdse krachten Later, als de luwte weer terug…

Maar ik blijf nog hier en loop verder langs de vloedlijn, geniet van het mooie vergezicht vanaf een pier begroeid met zeewier. En tuur dan naar de einder.…

Je bent mooi Zo mooi dat ik je niet raken kan Maar dat hoeft ook niet Want door jou wordt telkens weer Een dag gemaakt.…

Want als ik lachend in de spiegel kijk dan denk ik: meid je bent best mooi.…

lieve wolken zacht en gentle altijd bij me vreemde vormen ik maak ze lieve wolken voor de zon blijf en maak me blij...…

in een oogwenk flitst zij voorbij dat meisje op die racefiets zo mooi zo strak zo adembenemend Oh was ik maar de handrem waarin zij straks zal knijpen de bidon met inhoud die haar dorst zal lessen of liever nog... het zadel…

Zij is zo mooi…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…