Alle inzendingen over naakte waarheid

de naakte waarheid bedekt in termen van liefde…

liefde overwint alles, als de naakte waarheid wordt ontdekt…

de naakte waarheid is nu ook al verboden o schijnheiligen!…

Minnaars praten niet over de naakte waarheid, ze leggen haar bloot…

om de naakte waarheid te verbloemen doen ze er altijd fleurige doekjes omheen.…

met rode kammen bedekt mijn verlegen blik de naakte waarheid…

Schilderde de naakte de waarheid met eigen gezicht.…

De naakte waarheid is koud.…

de blote woorden dragen het meest om het lijf de naakte waarheid de woordkarigen zwijgen als waterwilgen zacht buigzaam en taai…

de naakte waarheid en niets dan de waarheid... zoals bij jezelf blootgeven er altijd wel iets van kwetsbaarheid zal blijven een pijnlijk gegeven waar wij helaas toch rekening mee moeten houden in tijden van corona…

Niets meer te verhullen de naakte waarheid vers onthuld onbezorgd genot van onbezonnen liefde tintelend gevoel van huid op hete huid alles te beleven wat te geven valt alles ontvangen wat verlangen wil…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

ijswind had haar kindzijn bruut uiteengeslagen de naakte waarheid trachtte alles te vergaren om te helen talmend smolt opengereten onschuld weg in gitzwarte aarde ~ geïnspireerd door "dertien was ze" van Kerima Ellouise ~…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

maar de naakte waarheid spiegelt haar uitgelopen masker zonder twijfel of bedenking de andere kant kunnen zien kost geen enkele moeite, wel het geluk samen.. dat uit haar geknepen ogen valt met een traan.…

waarheid…

Een silhouet tekent zich af in vroeg ochtendlicht het verbolgen lichaam spreekt naakte waarheid waar geen enkel woord nog in ontbreekt hier raapt zij hoop tussen gevallen sterren stapelt dromen tussen wit papier en alleen haar hart dat wankelt van gedachten dwaalt nog in de waanzin van bestaan…

Worstelen wij niet allemaal met die arme in haar hemd gezette faire naakte waarheid wilderiaans en hemeltergend satanistisch godgeklaagd verbaal vertoon in holle frasen zonder bewijs en ongeschraagd Naast lijf en geest zit meer dan eens ook onze ziel vast in een cel penibele benauwenis vrijheid en wil - gevangenis…

Wat ik zie is onzichtbaar wat ik voel is ontastbaar wat ik wil zeggen is onzegbaar verlangen naar jou is volledige vergeefsheid want wat ik koester is slechts een spiegeling in de lucht dus ik laat je voor wat het is verspeel niet langer de naakte waarheid maar leef de gekte van alle dag…

waar naakte waarheid zich aan mij vertoont kus ik jouw onschuld weer in gretige kinderogen kleed ik je koude lijfje met omarming streel ik je schoonheid met mijn blik bewonder hartstocht en verlangen laat ik je nooit meer gaan.…

mijn hart is leeggedicht alle mooie woorden verloren aan jou de naakte waarheid hangt stil om mij heen antwoord mij verdronken en verloren in je ogen verlangend naar jouw woorden keer je om en word mijn pen beantwoord mij…

deze stilte omdat er geen geheimen in zijn zwijgen zijn slechts naakte waarheid in vergane tijd.…

Om aan de naakte waarheid te geraken, Moet Bush zijn ondergoed te gelde maken.…

van achter gesmeden maskers voor altijd in de plooi, klinkt de kortzichtigheid door gewiekstheid ligt ten grondslag aan hetgeen zij zelf verafschuwden 't door de strot duwen van kleurt hun geblèr nog valser tot de dekmantel in duizend stukken uiteenspat er niets rest dan de naakte waarheid…

Als tongstrelend zoenen geen nasmaak meer geeft en op gehoorafstand een handkus liplezen wordt niets mondjesmaat rood op rood taal slaat uit ontleedt ontkleedt het smoelenboek de naakte waarheid kent vrij spel zwaai me gerust uit want een hand los van de arm herken ik niet…

Als de naakte waarheid gekleed gaat in spiegels van de ziel Als door een magneet keren de gedachten elke betekenis om die ik aan iedere boodschap geef Ze raken me aan en diep verzink ik in het tochtig gat van het eigen zijn onwetend in een wereld onmetelijk en te groot voor het menselijk oog: De iris is als een kosmos…

kruidjes-roer-me-niet bitter zilt zoet zuur en zout smaken van de taal de wind wiegt de taal gedragen door het water helder als een droom de woordkarigen buigen als waterwilgen zacht maar immer taai de naakte waarheid met vrijwel niets om het lijf klopt ongenood aan…

de waarheid is hard, zo blijkt je klemt je lippen stijf op elkaar omdat de naakte waarheid verborgen had moeten blijven. Dus heeft ze besloten, geen kaartje te kopen voor de trein ze liet hem vertrekken, bleef achter op het perron, alleen. Het heeft zo moeten zijn.…

Schilder mij, ik ben het doek een broze maagd nog leeg op wankele ezel ik voel me doek, ik ben het doek een dorre vrucht in wording schilder mij in tempera omsluier mijn naakte waarheid met stremsel wit nog onbevlekt ben ik het doek, jouw muze jouw destinatie eerzame solist ik roep je aan, het doek je ogengloed laat transparant penselenschachten…

schemer verwart zich met duister van de nacht die nog niet viel hoe onzeker is de afloop nog balancerend langs de afgrond dagen wachten zich in stille uren nu de tijd plots lijkt stopgezet vast in kleverige sporen spijt onmiskenbaar veranderde alles voor de naakte waarheid bekende gevlucht naar het laatste zwart verloochend is de liefde…