Alle inzendingen over nabij zijn

Gevoeld in dreiging Beleefd in schokken Vervormd in angsten Bewogen in tijd Nabij Gevangen in hoofd Opgehoopt in hart Gebroken in stuk Vertaald in gedrag Nabij Blijvend in dit land Vallend in dit land Helend in dit land Oorlog nabij, nabij…

‘k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde, kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Alderhoogste, want de navond is nabij, komt bij: ‘k hore tuitend' hoornen en de navond is nabij, voor mij! (8/8/1860)…

Samen draag je licht – al zie je ‘t zelf niet; het straalt voor anderen nabij en veraf. Samen draag je licht – het wijst een weg die je zelf niet ziet nabij en veraf. Samen draag je licht – een toekomst wenkt die er zeker komt nabij en veraf. Samen draag je licht – maar in aarden vaten die gegeven zijn nabij en veraf.…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

De zegen van God onze Vader Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog alles onderhoud wat leeft Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God onze Heer Die ons door Zijn Geest wil leiden En nooit van ons zal scheiden Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…

De zegen van God onze Vader Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog alles onderhoud wat leeft Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God onze Heer Die ons door Zijn Geest wil leiden En nooit van ons zal scheiden Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…

meer zal het niet zijn dan aarzelende nabijheid maar hoe dan ook meer dan de afgegrensde woorden die in zichzelf zijn laat mij zo ontroeren tastbaar maken ons amper dichtbij intussen jouw warme lijf huiverig toch meer bij mij…

De snaren zijn al gesprongen… De Zomer is voorbij… Mijn liedje is uitgezongen… Herfst en Winter nabij… De snaren zijn al gesprongen: Al-treurnis is nabij… nabij... ---------------------------------------------- vedel: snaarinstrument, voorloper van de viool…

ik ben niet meer dan een gedaante in het donker tussen mijn oren langzaam gedraaid in mijn zintuigen mijn ogen in de nabijheid van een kleine dag als kind van de avond schrijf ik je de dichtstbijzijnde woorden mijn linkerhand ernaast er is meer dan dit het ongeschreven omringd het geschrevene…

nabij De Veluwse zandgrond en de zompige klei Ik houd van dit landje Met haar stranden dichtbij Ik houd van de verte, de verte nabij Het afval gescheiden, groen bij groen glas.…

Heer, boven maan en sterren bent U zo ver van mij, maar door uw Woord en Geest bent U mij zeer nabij.…

achter de nevels van de tijd zwijgende voorouders die naar ons kijken zij weten van ons zoeken klungelig reiken naar graantjes van geluk nu het daglicht krimpen gaat wordt de nevel dunner zijn zij meer nabij aardse afgescheidenheid door zwaarte van materie zeulen wij mee…

weg van elkaar elkaar het dichtst nabij…

in de nabijheid geeft haar kippenbril uitzicht ze ziet het zitten!…

God heeft me gestalkt in nabijheid van zijn huis hoor ik gebeden?…

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

Toen ik met je over de kloof sprak dacht jij dat het tussen ons was jij luisterde half onder het zoeken boven je mobieltje maar het was de scheur tussen mijn kiezen als je zo voortgaat zit je er wel nabij.…

Dat leidde hij als bijbelkenner af Uit het nabije kindermassagraf.…

Hier is het rustig, we vallen in slaap maar mijn lief hoort de dolkmannen komen en hij roept ons wakker: Nabij! de overgave van de stad is nabij!…

Zie haar daar zitten Nabij een rode lantaarn Een gevallen vrouw…

Hoogtepunt nabij als twee smartphones rinkelen Hartstocht niet meer blij…

de dood zo nabij mensen voelen zich niet vrij toch, het hoort erbij…

mysterie nabij.…

Hij had geen idee -in de verste verten niet- hoe nabij teder was op de huid gezeten door zijn verleden.…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

waarin de vogel vloog omhoog een ademtocht het blauw nabij een laatste zucht naar jou van mij…

Zelfs ginds... steeds nabij... Al jouw letters schaven blij... Wat scheelt er met mij ?…

breekbaar maar binnen bereik lezen we slechts datgene waarvoor woorden bestaan toch loopt deze dag regenachtig voor zich uit gaandeweg het middaguur wellicht is sprake van korte duur stel de aankomst uit, halverwege de huid gooi niets weg, ongearchiveerd maar bewaar alles achter glas schenk geen aandacht maar blijf aangrenzend nabij…

Als een tochtvlaag scheerde zij aan mij voorbij eer ik wist, wat zij mij te doen aanried huiverend stond ik op een duinslag nabij de zee, die landinwaarts dreigde te springen, die trachtte mij te verzwelgen met een weids gebaar ik, die niet goed wist, wie zij was, wat zij deed niet alleen de zee, ook de winter was nabij die mij zou dopen in eindeloze…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…