Alle inzendingen over nacht

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Er zijn vele soorten merries de meest voorkomende is die van de nacht, niet lopend op 4 benen, maar zo eentje die meestal wacht: tot je diep in dromenland bent. Zo sta ik in de lift, die "stil" valt op een ongelukkig moment, niks geen vier benen, 'k sta er op slechts twee.…

Vannacht was hier de Dood, maar niet voor mij. Ik wist hem in mijn slaap en ik ontwaakte. Ik ried hoe hij de ander daar aanraakte en hem het zwaar vermoeide hart stil lei. Gespannen keek ik in de duisternis en luisterde naar waar hij was gelegen. Er was geen enkele schemering van bewegen, geen ijl gerucht, geen lichte fluisternis. De kamerdeur…

En kijk, even orchidee opzij, er komt weer een autootje bij jawel het is stelletje nummer twee ze komen tegelijk aangereden, das uniek Wachten hoeft ie nu dus niet, zoals ik het vanaf hier nu zie Begroeting is kort maar effectief, en zo verdwijnen ze als een dief In de nacht, de auto's als stille wachters achterlatend.…

De klok hakt zich een weg door de nacht en knabbelt de seconden van mijn leven waarin niets gebeurt maar in ieder geval is de nacht gratis in de nacht of beter gezegd: de ingekeerde dag wanneer buiten de motor van de waanzin tikkend afkoelt en de aanwezigheid van de voorouders haast tastbaar is in mijn kamer en mijn schuldvraag zwaar weegt…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

Hoor de nacht vervalt tot één enkel ogenblik van passie en verlangen uit hetzelfde vuur dat brandde in dit donker uur tot vervelens toe. En de jonge aankomende dames zich, schaars gekleed, begevend naar het midden van de cirkel dat zich liet hullen in het zilver satijnen lied van de zonnewende.…

De maan, in al haar glorie laat zien, dat morgen na een heldere nacht: de zon zich wellicht wederom laat zien.…

De klokken lokken mannen met bonte sokken -- naar noorderdokken!…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Pas op, de liefde wil jouw totale aandacht -- en op tijd naar bed.…

Vannacht zag ik door de gordijnen de sterren flonkerend aan de hemel staan verstild dronk ik de schoonheid in voelde mijn geest opengaan een stap slechts bracht mij buiten om in dit schilderij op te gaan…

De tastende ontucht van uw teedre handen. Het duister...geur van rozen en van wijn. Morgen zal wroeging weder wreder branden. Maar heden: laat ons zalig zijn. ------------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Dan huilt mijn hart heel zacht, En zoek ik de weg naar het einde van die lange verdrietige nacht.…

woelende gedachten slapeloze nachten zoekend naar een stilte zwerft mijn blik naar de lucht de avond beneemt mijn adem de maan geeft me rust een witte sliert wolken verhult de parelwitte glans en schildert trotse bomen met een zilvergrijze rand harde woorden vluchten weg in de nacht wanneer ik zie dat de maan naar me lacht beladen…

de nacht biedt amper uitstel. (1 juli 2003-6 juli 2004)…

adem schuurt uit het duister dat zich ingehouden had een kat legt zich ten volle ruste geen mens, niets voelt zich aangetrokken op dit tijdstip nu, als de klokken de tijd doden…

bereikt het mijn breekpunt Schaduwen schrikken van gehuil Opeens word het stil in mijn hoofd Leegte is een donsdeken Warm en voldaan wacht ik Tranen zijn op en mijn ogen hol Geschreeuw heeft niemand ontwaakt Desondanks val ik in een diepe slaap Minder eindeloos is de tijd als ik wakker word Bezweet en nog steeds ingepakt Versierd door de nacht…

O nacht, bevestig dat ik leef, ontken dat ik gelukkig ben, sta toe, dat de liefde mij bijstaat, dat ik wakend het slapen herken. Als ik van wolken en nevels niet weet, als ik neig naar wat niet is te vangen, is, wat mijn lichaam is, dood. Nacht, ik kom om van verlangen.…