Alle inzendingen over nimfen

Jij vederlichte nimf straal engelenpis over mijn kleffe lijf Prik mijn ogen uit met je onnatuurlijke schoonheid Snij mijn ziel en splijt mijn twijfel verdeel mijn resten onder de in liefde minder bedeelden…

De nimf in al haar schoonheid In een erotische pose Een onschuld om te zien Profileert ongewild passie Teder als porselein Contouren glad gepolijst Belicht door het ochtendgloren Behoedt schaduw de verboden vallei…

o, nog groene nimf bewandel heelhuids de weg naar volwassen tak…

~~~ o, nog groene nimf bewandel heelhuids de weg naar volwassen tak ~~~…

Nimf der sneeuw glijdt In stijl een Col af, Op Lat In wax, En je weet Niet wat je ziet.…

Daar zat een nimf met rode haren. Ze zei: Waar bleef je toch? Ik heb zo lang op je gewacht. We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad. Dagen helder als vloeibaar ijs met koudvuur van het vaste weten dat zwart zo diep moet zijn. Ik ben gegaan, zij is gebleven.…

Ineens word ik ontdekt door een nimf, die zich afdroogt en die ik niet zo gauw in de gaten had. Ze veinst verlegenheid en geschrokkenheid, maar in wezen snakt ze ernaar zo begerig begluurd te worden, al heeft haar pijl mijn lust voorgoed bedorven.…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla.…

---------------------------- Echo, een nimf uit de Griekse mythen, werd verliefd op een mooie jongeman die haar niet zag staan.…

jij dook als een nimf op uit zee schiep nieuwe kleuren in het breken van water en licht zag in je gezicht de lach van eeuwige schoonheid wist dat ik dit aardse bestaan zou verlaten om in de golven van je haar voor altijd onder te gaan…

Wanneer rozenlucht de avond voedt, dansen late nimfen op blauwe violentonen, zomertonen die in schemerlicht de dag verlonen, dan komt het verlangen met een laatste groet aan het verleden , naar rust in zwijgen vergleden. zal iemand me niet vergeten?…

Namen Nimrods negenhonderd neven Na Nebukadnezar's Niniveh - Nooit nuffige naijverige nimfen, nee Noch Nijldelta-Nubiërs, Nazarenen - Nimmermeer nieuwe negorijen Nabij Nablus en de Negevwoestijnen?…

je speelde met lucht de vlucht van jouw dansgewaad zweefde schoonheid boven de vloer langzaam verstomde het lichte rumoer toen alle ogen zich in verbazing richtten op de kleurige nimf jij bewoog als kind bevallig en vol gratie met perfectie in een ongekende souplesse op muziek van de wind in haar luwte glansden je ogen verstilde…

jouw blik te zweven naar een leven vol vrijheid de kleine nuances te volgen waarmee jij perspectief geeft aan onze vlucht de thermiek te voelen van jouw passie die ons op aangename wijze tot grote hoogte doet stijgen om dan licht af te glijden zonder in een duikvlucht te raken die ons zeker zal kraken ik volg je mijn lieve nimf…

Ik huil je een rivier als je zegt dat je gaat Ik muilkorf je als je over ons afscheid praat Ik zwem in zilte tranen naar je toe Hoe lang ik ook dobber, kopje onder, in je milde stroming In je golven die verlangen, dan weer kolkend dan weer gedwee Zwem samen met mij nog een eindje mee Ik verdrink liever samen in je zielepijn…

Franse hoofdstad voort Net als toen jouw oma, Parijzenaren gaf jij les aan jongere broers van de schilder Manet Toen zwanger en bevallen van een zoon, kreeg de naam Léon Drie mogelijke opties; vader onbekend De grote vraag blijft echt voor eeuwig wie er nu écht verrast mocht zijn ------------------------------------------ 'De verraste nimf…

dit spektakel had ik willen aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken…

verbonden Ik maak mezelf wijs Dat daar ruimte en tijd en stof Een achterhaalde orde zijn Die je herschikt Kneedt in een andere vorm Of gewoon domweg Met een verlichte zucht verdrijft Rondom liet ik met mijn zuur verdiende centen Een moeras aanleggen Waaruit zo af en toe Als je het oor scherpt aan de stilte De lokroep van een behekste nimf…

Heel even maar hoor ik haar koddig lachen dan slokt het woud haar beeld weer weg Nieuw leven ruist er over het veld een tranenlaken glijdt onhoorbaar van haar flanken de alvast geleende zomertijd voorspelt een bruisende oorsprong van ongeboren ranken Dampend valt de milde voorjaarsregen geheel bevrijd van het hard bevroren winterjuk op…

Een dwaze blijdschap overstelpt hem later, Wanneer hij nimf en faun verzameld ziet Bij 't blank gefluit op 't afgesneden riet, Dat hij zich koos die morgen aan het water.…

Nimfen, bloemwit met groene haren vluchten in 't bos, hijgend, In de nevel de syrinx en op onze mond, week en dartel: Pans fluit. - ---------------------- uit: De boog (1917).…

Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

Ik dacht net aan je, tedere nimf De zoete leugen fluisterde je in mijn oor alsof je iets wilde opbiechten Je woorden betoverden me, ik werd opnieuw bijna vijftien jaar jonger voor de zoveelste keer vanochtend zag ik de lachende engel in je oog zijn vleugels wassen…

op dit gezicht is alles te vinden de glimlach heel vaag en de houding om alles te begrijpen, alles op zijn plaats met in de achtergrond het bos met de eiken nimfen dartelen gevleugeld kwinkelerend voorbij hand in hand als libellen, in elkaar geklonken de wind van zee fladdert in vlagen met hen mee…

De vijand heeft zich beeldschoon ingebeeld hoe het is om bevriend te zijn met de schone nimfen van de nacht En jij daar in die verte in diep duisteren weet dat ik niet meer naar je zal luisteren zolang je me bedelt om geld dat verzacht voor liefdeszaken moet het leven zuiver zijn de mens in zijn grootheid is dikwijls klein dan knaagt er…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

Dit is geen nouveauté Maar wel een odyssee Waarbij ik nimfen keur Heerlijk is het bespieden Ze is geheel mijn smaak Ook Eros komt tot rust Ik zeg u brave lieden Weet dat ik straks haar schaak Hoe dierlijk is mijn lust…

zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand.…

Vluchtige nimf, waarheen zo snel? Galathea, wacht u wel, dat uw vlechten niet en hechten met haar opgesnoerde goud* onder de takken van dit hout. Wakkere nimfe, wendt en ziet eens terdeeg van wie gij vliedt, sneller dan de herten van de honden, die ’r* met open keel volgen tot hun achterdeel*.…