Alle inzendingen over nomaden

Bij Ibrahim hebben we neergezeten, een beeld uit het aloude testament. Een uur werd duizend jaren in zijn tent, in mijn gedachten hoorde ik profeten. Van schalen op het kleed werd er gegeten, het beste lam diende als traktement. Vierduizend jaar verstild in een moment. God en Allah werden Jahweh geheten Ook hebben we zijn kudde nog bekeken…

Bewegen doe je in spreidstand En dansen op het slappe koord van Hypotheses en vermoedens Doorheen zand en woestenij Over de gegolfde daken heen Je bent weerloos en toch ongekwetst Je kijkt me in de ogen En zet je weg verder Door de voorsteden en minaretten Je kruipt waar gaan niet kan Je zengt in het zonlicht En zelden rook je een sigaret…

bewegen doe je in spreidstand en dansen op slappe vermoedens doorheen zand en woestenij over gegolfde daken heen oefen je vaardigheden weerloos en toch ongeschonden je kijkt me even in de ogen zet dan je weg verder kruist voorsteden en minaretten proef eigentijds stuifmeel je zengt in het zonlicht en zelden rook je een sigaret met de…

op eeltkussens zeil je door zand dat zindert omzwachteld en wijdbeens tussen vetbulten geen duinflank die jouw passen hindert het stof dat hier opstuift in kromme kegels reist op een dek van damp naar het noorden slaat met regen op stoeptegels neer jouw kameel is een loom en voos schip door een lange stok aangespoord er bloeit een schuimvlok…

Ik adem uit de fantasieën van oor tot mond, in van het zwijgen van het nu van nog verborgen vragen, nomade van de toekomst en daarna misschien.…

het bestrijkt de brede uiterwaarden van vergeten sagen, mijn fascinatie van groene oasis helden waarin ik mij wil herkennen moedig badend in ontdekkingen opgedroogde bronnen van tijdloosheid, ik durf de sprong in de spiegel van de toekomst te wagen adem de mythe van profetieën van de nog te stellen vragen nu nog als zwijgende nomade…

Kain was landbouwer Abel was herder Kain was gevestigd Abel was nomade Kain sloeg Abel dood het was zijn eigen broer en God gaf hem een gerechtvaardigde straf in plaats van boer blijven moest hij weggaan en zelf nomade worden dat is dus de oorsprong van het nomadische bestaan vertelt het verhaal terwijl je een zandstorm ziet…

trekkend langs gejaagde oorden schep ik als de avond valt een oase van getemperde woorden als een warm welkom voor wie in de luwte rond het vuur verstrooiing zoekt die met mij het dieper zwijgen beluisteren wil, glas en brood genoeglijk delen kan van uur noch tijd bewust verstild doch voldaan weer verder gaat…

Voor mijn reis naar verre oorden heb ik elk huis verlaten dingen die mij toebehoorden staan scharrig langs de straten weg van de gesteven boorden heb ik alles afgedankt uit verstorven slotakkoorden is mijn stem opnieuw verklankt dansend in een jas van jade span ik mijn strakke koorden vrijuit zwervend als nomade woon ik in eigen woorden…

Het zijn de moderne nomaden hebben hun vrijheid lief Het laat zich raden dat onderweg-zijn reden is van hun bestaan Zon en maan hun kompas en klok er is voor hen 'n komen en spoedig gaan Zij reizen van zonsopgang tot zonsondergang uur en dag..... van luttel belang.…

achter maskers van dierenhuiden stromen hun herinneringen de onmetelijke vlakten de bevroren steppen de doden in de bomen het knagen van de gieren het wachten op de dooi het begraven van de skeletten de kale essentie van een ondoorgrondelijk bestaan in bemoste steppengronden…

de rivier geeft haar lange adem aan nomaden van binnenvaart voor duwbak en stroomdraad over krib en deinend water aan aak en kempenaar voer mee, voor opwaarts de schepen die voorbij gaan…

Als melomane melodie- nomade Geniet ik van hun morgenstond aubade…

of een wees Ze zegt 'Ik ben een vroelijk dame staat stevig in zijn schoenen zoekt ook een lieve verzorgd man zou leuk zijn met kennis maken en hoop dat vrindenschaap met vertrouwen mag (ook love)' Is dit een code die ik lees een tussentaal die naar ik vrees geen nt2 is, wat ik lees is zij nomade of een wees?…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

De koningin van alle nomaden is verdwenen. Met de laatste kruimels van haar ziel hebben bedelaars de raven gevoerd.…

als ogen niet langer dwalen gedachten het nomade bestaan de rug toekeren de razernij uit het hart sijpelt het vuur niet ontregelen kan als woningloze woorden aan het licht komen de hand in huid gewikkeld de pen traag meevoert naar het binnenste van de ziel…

Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…

in de stilte, minuten van een nacht heb ik je verzen ondergaan het is donker zo zonder achtergrond waar lengte noch breedte de warmte bewaren van je zwijgen of de dag zou mij moeten losmaken en de ramen zacht schuren met het onderkomen van een zomer voor een versteende nomade mij vluchtend vindt zoals vandaag…

NOMADE Hier spreekt vanuit de koninklijke stallen Uw captain, mister moon, alias Nomade Lees goed, en luister, 't is echt geen tirade 't Gaat over jong en oud, kortom: ONS ALLEN Ook zonder footprints ligt hij aan je voeten De globe trot je af met google maps Beklimt mount everest in twee, drie steps Nooit meer iets in een atlas op te…

Zij zwierven als nomaden met een huifkar door het land en zochten hun geluk in rondedansen en gitaren Ze speelden hun muziek melancholiek op stuivend zand en wasten in de meren nog hun kleren en hun haren Ze waren met de vogels en de bomen nog verwant en zongen uit hun longen van de liefdevolle jaren Zo trokken zij de wereld uit met…

Van binnen voelt een vrijbuiter zich minder vrij dan buiten Een zwerver, een nomade van de geest, een buitelaar Hij buit z'n zinnen uit en vrijt en is niet meer te stuiten Op zoek naar lusthof voor z'n tweeën in een twijfelaar Al is een vreemde snuiter met een roos liefdesgebaar Hij noodt u tot de liefde op het eerst gezicht…

Ik leefde ook liever monogaam, Maar ben veroordeeld als nomade, Tot geen gestage echt bekwaam, Steeds af te wijken van de paden Door elk van wieg tot graf bewandeld, Strak afgewend van 't boos instinct: Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld, Hun drift verdrongen en verminkt.…

nog is de tijd niet opgeschud als een kudde kamelen stof opwerpend het rit aanneemt een plaatje is de uitloop in het hitte zinderend puin dat zich al bijna begraven weet donkere ogen in een gebronsd gezicht beschouwen deze vitaliteit in evenwicht met de saaie toeristen rit woorden dragen nooit venijn als gebaren al voldoende…

ik heb het zand en de rotsen van eonen geleden gezien de diepe kleuren spraken mij aan in een zinderend heden nog hangt de waas van hun gebeden en leven over het land gevangen in onherbergzame oorden waar zij de tijd trotseren proberen te ontsnappen uit generaties inteelt door een nomadenbestaan hun magie is verloren in het…

' 't Is in het holst der nacht, de nieuwe maan Schijnt niet, maar in z'n hoofd blijken de dijken Poreus, de baren weten niet van wijken Voor de nomade geen ontkomen aan Is 't een illusie tussen droom en daad? Je leest in het vervolg hoe 't verder gaat... ...to be continued...…

Een doorgewinterde nomademan Zit met z'n hoofd gebogen in zijn stoel Kijkt op de kaart en ziet het staan: Kabul Stad in de Hindu Kush van Pakistan Z'n blik glijdt all along the uitkijktoren Van 't Gangesdal naar Nepal en Bhutan Het Tarimbekken en de Kunlun Shan Het duizelt, hoger stond hij nooit tevoren Dan op de Himalaya en Tibet…

teerbeminde jonge god, Adonis beminnelijke hartbreker, mijn lief ook vader Zeus was ooit mijn hartedief hij weet dat eros' liefde ongewoon is ik ben een amorzoekende najade een nereïde, dochter van de zee van buiten lijk ik op kalliope draag schoonheid in de godenogen mee in berg en dal zien zij een oreade geliefd en amoureus, nochtans nomade…