Alle inzendingen over nostalgie en herinneringen..

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

de foto’s zijn nog gaaf niet beduimeld of bekrast met onattente kruimels ze schuiven langs elkaar zonder al teveel misbaar door groot gezelschap nog is er vraag maar het zoeken gaat zo traag en dan blijft toch de herinnering ja die van toen als nu van vandaag zonder centje pijn want die status quo vindt iedereen wel fijn…

Ik ruik een treurige geur op een reünie geur van vergankelijkheid weemoed en nostalgie. Ik proef de treurige geur bij een ter nagedachtenis ruik en proef herinnering van dát wat niet meer is.…

Een avond Om Verlaine te lezen Onder een schilderij van Monet In een kamer vol nostalgie Als jij Mijn herfsthuis Binnenwandelt Oktober En de schemering In je kielzog En de nacht droomt ons Voorbij vier seizoenen Tot de dag onder het venter schuift En jij weer gaat Mij achter laat In een kathedraal Van herinnering.…

Oma een plakboek vol herinneringen. Oma, van de oude mensen, En de dingen die voorbijgingen. Opa op zondag, Wie heeft er nog tijd? Voor hem die vertellen kan Vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van oude mensen, En de dingen die voorbijgingen. Oude mensen op zondag. Wie heeft er nog tijd?…

Oma, een plakboek vol herinnering. Oma, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oma op zondag. Wie heeft er nog tijd? Voor haar die vertellen kan vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oude mensen op zondag. Wie heeft er nog tijd?…

Je herinneringen zijn wazig. Zoals je ogen in je blik. Vragen waar alles is gebleven. Vragend naar alles wat je mist. Je nostalgie komt naar boven. Zittend allemaal in je hoofd. Met een glimlach ga je slapen Totdat het licht wordt gedoofd…

Over jeugd en vroeger spreken ontlokt steeds een vleugje poëzie om herinneringen los te weken en zalig te wentelen in nostalgie.…

Oma's en opa's gevangen in hun grijze herinneringen; laat hen over de tijd vertellen waarin hun belevenissen voorbij gingen! Van oude mensen in nostalgie en sentimenten. Van oude mensen levend tussen hun kabinetten vol van vergeelde foto-prenten. Toekomst in tijd tikt verder ongestoord.…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

Nostalgie die prijkt.…

Of is wat toen zich openbaarde niets meer dan slechts de tirannie, de drang om wat we nooit ontwaarden tòch te begroeten als vergaarde herinnering of nostalgie – een stil verlangen dat ontaardde?…

voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks meer voorhanden nostalgie met een papieren smaak, de herinneringen blijven zoet op wit uitgeslagen tongen.…

Een vloedgolf van nostalgie, mijn heerlijke kindertijd.…

red me van de nostalgie ik ga eraan tenonder je bent nog slechts een allergie je te vergeten is gezonder ik zag je gister op je fiets je kwam en fietste uit het niets je fietste gezwind jouw leven in ik liet je gaan met tegenzin red me van de nostalgie ik vraag niet om een wonder jou vergeten is niet veelgevraagd maar wel een stuk gezonder…

tot we duizelig werden het deed er allemaal niet zo toe we amuseerden ons gewoon zonder nintendo of computer deze herinneringen koester ik nu meer dan ooit en bewaar ze voor altijd bij mij...…

Eens zal ik me alles herinneren. De magische geur van pijnbomen gedragen door de schroeiende wind het glinsterende strandtapijt onder mijn voeten het alarmerende gezang van verre cicadas. Opeens zal ik me alles herinneren. De hardheid van purperen wolken en golven zal me overspoelen en ik zal rouwen om dit desolate oord.…

In een portiek van vroeger op het Europaplein blijkt alles nu er zo vroeg, oud te zijn Maar op één bij drie hoog achter de bel staat nu Van de Laar in sier met krul en bogen Herkenbaar, het gordijn blauw, de bruin gelakte deur en uit de bus het touwtje ook de geur Jij en ik we speelden met tijd en jeugd in huizen op een…

We dwalen zomaar wat in de tijd bladeren vergeelde bladzijden tot een oud en stoffig boek de kleur van haren vlammen mij tegemoet mompel "das wahr einmal" zelfs in sepia ziet het nu bleek we lachen om de lengte van de rokken mijn hemel wat zagen we er uit hotpants en lange rok Afro-kapsel, sluik en lang dan weer een blonde korte…

ooit draaide ik hem in mijn jonge jaren op een oude pick-up volledig stuk verslond de liedjes die hij zong vol sobere klanken en gelaten akkoorden tot ik hem vandaag weer hoorde zijn stem als vanouds bezwerend door de kamer klonk en ik -net als toen- vol weemoed meezong: dance me to the end of love, dance me to the end of love…

Veilig weggestopt: het keurslijf en de gulden bril de handdoeken voor later de troep die niemand hebben wil door moeder nagelaten. Een zolder vol geschiedenis geschreven zonder platen het zijn de dingen die het doen, de spullen die hier praten. De schoenpoets en de zemen lap voor schoenen lang versleten een fotoboek van iemands jeugd…

Herinneringen zonder beweging dof en grijs uren die blijven staan in ritme van seconden dagen zonder keer. Datum aan de muur op een prentkaart staat aangegeven waar wij elkaar vonden. Kamer hol en leeg. Klokslag, als een donder.…

Elke slok door mijn keel raakt mijn ziel van nostalgie mijn tranen beleven het verleden voor mijn toekomst door een tunnelvisie van een transparante galerie. Mijn oogkleppen delen onze openheid langs een reis van een starheid wat te veel fictie bevat op mijn pad jouw elegante bewegingen verdienen de hoogste prijs.…

Van Hollandsche Spoor naar haven en strand een reis van binnen- naar de buitenkant De trambestuurder maakt zijn eerste rit hij, nog jong begint de dag met veel pit Hij rijdt als de autocoureur Stirling Moss trekt op, remt af, trekt op, rinkelt erop los Links slaat een paard met wagen op hol dat vindt hij leuk, hij is zo van het leven vol…

geordend buiten Haags paradijs van toen Adam & Eva verheven op pilaren zomers domein van een zwaan kleef aan op wielen die vast allang verloren is gegaan…

het onbeschrijflijke aan het papier toevertrouwen 't is eigenlijk te zot voor woorden want het gaat me niet lukken het blijft hooguit bij een poging als bij benadering 't uitzicht beschrijven als een opsomming van wat ik werkelijk zie en voel... de zon aait het aardewerk van waaruit de bloemen gretig bloeien de collines in gindse verte…

ik was weer op m'n eiland mijn mooie hoekse waard op het zware kleiland ze hadden het bewaard ik mocht er even binnen zijn in m’n oud geboortehuis ik voelde vreugdevolle pijn het was niet meer m’n thuis we speelden hier hadden plezier met fiets en step en zand en schep ’t was geen bedrog het was er nog het houten hek, granieten…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…