Alle inzendingen over olijkheid

aardig is je olijkheid olijkheid, vrolijkheid heb je ook zo'n vrolijkheid geinigheid om jou?…

met je olijke glimlach en je vlotte babbel bracht je mij een halte verder dan ik zijn moest…

Zo af en toe dan heb ik van die dagen dat ik wat sikkeneurig ben en mat, maar hoor ik jou dan vrolijk aan mij vragen ~Wat zal ik eens gaan koken lieve schat,~ dan is ‘t dat mijn chagrijn voor blijdschap wijkt: omdat je dan zo lief en olijk kijkt.…

Puberhanden vormden hem jaren geleden de tijd heeft hem vervolgens aangetast toch is zijn charme al die tijd gebleven ontstoken in zijn gulle brede lach de paarse poten zijn wat verf verloren het groen zit meer in de vernis de zwarte ogen op zijn kop verankerd tonen een blik van olijkheid en list het kikkerbeest weerkaatst iets…

Isabella een olijke glimlach een chocolade snoetje doet het hart smelten het wikkeltje in kleine vuistjes vertelt van haar lekkere gesmikkel…

lief poppedeintje een cherubijntje op een baldakijntje het dansrefreintje een harlekijntje op het pleintje een tierelantijntje op een gordijntje in het treintje een olijk dolfijntje uitbundig fonteintje allerliefst kleintje *Een klankgedicht*…

flakkerende kaarsjes flikkerende lichtjes vrolijke kaartjes olijke gezichtjes oogjes die fonkelen een sprankelende lach vele mooie momenten is wat ik wensen mag.…

Hij werd door blondie, rechtsradicalist tot allerhoogste landvoogd uitverkoren Haan Hoedemans de popcornsocialist een sidderspook een kampvuurgitarist Naast kermiscantor ooit een schertsminister Jantje ­Pedantje zijne hufterigheid een vrijetijdsschilder met cowboyhoed een rancuneuze cultuurpotentaat Nooit wordt een kleinebeestjesbioloog…

kleine ondeugende engeltjes pissen in de sombere troosteloze nacht alles wat je nu juist in december niet wil voelen is kille regen wat je in deze tijd immers niet verwacht nee niet alles van boven is een zegen en dat nog wel van cherubijntjes wie had dat nou gedacht en toch verbeeld ik me ze te horen vanuit het hemelse gewelf licht…

Met een liefdevol gebaar gaat zijn hand door haar grijzend haar Haar olijke blik streelt zijn warme lach met die altijd verrassende oogopslag Gearmd en zwijgend gaan zij voort want hun pure liefde behoeft geen woord…

ze blauwden ogen die wit spiegelden in olijke glans met de grootste kans op ver- verwijderde ondeugd en toch dicht bij elkaar waar de lach geboren is blijkt dubbelfocus zien het echte genieten…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

Wat kan die Marc-Marie leuk ginnegappen Hoe olijk roept hij elke vrijdag: ‘Dóórrrr’ Een duizendje of twee, hij gaat ervoor Terwijl de wereld draait, maakt hij zijn grappen Al giechelend is hij het tafelheertje Ons hooggestemde, lieve knuffelbeertje…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

Ik kan er niet meer tegen Braak woorden met stukjes Uit mijn hardgeworden maag Ik sla dicht na elke vraag Vrolijk, zelfs vriendelijk Begon ik onvermoed lijdensweg Ik hoor u denken Die is ver heen In schenken Zet ik het verkeerde been Draai alles om, U gaat, ik kom Vriendelijk en vrolijk Uitslag versla ik olijk…

ha bloemetje in de wei jij maakt mij vrolijk jij maakt me blij jouw snoetje kijkt olijk jouw handje dat aait jouw mondje dat brabbelt een vingertje dat graait een tongetje dat sabbelt een meisje als jij doet de wereld verbleken kom je naar mij? ik raak niet uitgekeken.…

Voor Oekie Dochter, vreugde Van ons leven, Die licht bracht Waar het in ons Hart zo donker Was als de nacht, Jij voor wie ik Geen geheimen Hebben kan, al zou Ik het willen Jij die alles ziet Met je hart en met Je verstand - hebt Meteen door wanneer Mijn gedachten te zwaar Geworden zijn - en zegt Olijk - vooruit,…

zijn kerstboom flonkert vrolijk de stal oogt warm en sereen engeltjes twinkelen olijk maar hij is alleen maar alleen stille nacht, heilige nacht kerstborrels verdrinken de tijd niemand die hem verwacht hij vergaat van de eenzaamheid zijn ogen waden door water langs herinneringen in de nis met op zijn schoot de kater en naast hem het gemis…

even meende ik het voorjaar te ruiken zo teder en zo zacht vogeltjes gingen al voorzichtig zingen en zich aan elkaar opdringen het was dus bedrog hij spreidde z’n witte deken alsnog over het land en strooide sneeuwvlokken met een olijke glimlach voorzichtig uit z’n losse hand noodzaakte tot wintersokken ja hij hield me voor de…

ik weet dat jij geen rood sprookje bent maar het kapje staat je zo goed past heerlijk op je olijke snoet brengt de wild piekende haren weer tot bedaren speels dans je door het land met de ludieke stappen van het bijdehandje dat straalt wie ze is ook zonder prins en het witte paard heb jij je eigen slot de ophaalbrug is nog…

we moeten zijn terugkeer vieren er een feest van maken zijn er voldoende slingers in huis voor als hij straks thuiskomt en zijn driften weer voor even heeft beteugeld confetti, die we omhoog werpen en dan als stuifsneeuw op zijn dronken harses zien neerdalen een bedwelmde man valt om ligt stil, bedolven onder olijke vlokjes sneeuw…

Er rijst een woord, maar dat geeft voorrang aan een binnenfilm van vroeger taferelen: hoe zij met vlotte slag twee vlechten vlecht en hoe zij samen voor de spiegel staan waarin hun ogen even olijk spelen, wanneer zij op het hoofd een kusje legt.…

‘k bekijk de mensen olijk, ben vlugger met een zoen. ’t Gebeurt niet alle dagen, dat ik zo vrolijk ben, o nee. Dan moet ik blijven klagen, Lijdt aan PHPD, van hier tot aan de zee. De vrolijkheid zit er dan onder, een laagje ijs bedekt hem dan. Maar vaak gebeurt het wonder… ik zak erdoor, zodat ik vrolijk wezen kan.…

streel zachte krullen speels warme handen doen twee olijke kijkers stralend glanzen liefde geeft blozende wangen zelfs na twaalf en een half jaar doet hartstocht nog immer branden zij is de bruid hij is de gom twee kleine meisjes volgen dansend 18-12-’97 18-06-2010…

de olijke kapster schaart met ogen wandelt tussen takken rozenolie fleurt het zwerk rillende kraaien op de grassen de dood is opgeruimd netjes in de pul op het dressoir de dag zit in de knip fladdergons verlaten de geruchten appeltaart staat op de stoep thuisloos woont de witte waterroos het marmert aders blauwglans de tondeuze slikt eiderdons…

ik hoefde jou alleen maar aan te kijken en we lachten jij met een olijke twinkeling in je ogen en ik met mijn soepele mimiek van mond en gezicht waarin oren opnieuw geboren leken te worden wij zochten naar een exposé waarin onze liefde in antwoord zichtbaar groeide geen scheiding maar juist de brug samen nemen en omkijkend…

Alle mormels spelen wereldorgel en wormen maken olijk slijk van vlees. De geluiden van rot in de mergel gorgelen vreugde maar angst maakt hen hees: de aarde verrot en de mens viert zijn vrees. Haar git strijkt áán de helse duisternis zij is de lont in de gevangenis. De tijd is bom, de uren tellen snel.…

blonde vonkjes het was geen kleurrijk vuurwerk de banen hadden zo hun eigen vorm en dikte van haar in een heerlijke streep hun zachtheid bleef vaak aan mijn handen hangen in uitwisseling van opgelopen contactspanning vaak waaide de wind je scheiding open en keken twee betrapte ogen langs de gordijnen met hun nog ingekeerde olijke…