Alle inzendingen over onbekende vrouw

Een boodschappenbriefje achtergelaten, verloren je vouwt het uit, strijkt glad leest hardop woorden vervuld Aan de hand van het lijstje loop je de supermarkt rond geboeid in het handschrift van een onbekende vrouw…

Voor jou onbekende vrouw mooi, maar onbereikbaar geen hand die je streelt geen mond die je kust geen ogen die je bewonderen; dan maar woorden op een koud scherm met de achterliggende hoop jou ooit te bereiken om nooit meer woorden voor elkaar te zijn…

mijn verdriet heeft niet iedere dag dezelfde naam soms kan ik het niet benoemen gevoel van lamgeslagen zijn in een overvolle winkelstraat omdat ik denk jou daar te passeren een onbekende vrouw die langs mijn lichaam gaat laat jou voor even wederkeren…

Nu dool ik langs de wegen, Het hart met stille pijn doorregen, Omdat 'k niet weet, waarom ze m'aangekeken Heeft en waarom deze onbekende vrouw Zoveel rouw In mij heeft nagelaten.…

vrouw Die voor mij zus in Christus bent…

Herken de mooie vrouw in de deur en stotter: ‘geen dag ouder en mooier als ooit’. Achter haar staat een onbekende vrouw met bekende stem: ‘Henry, mag ik je je dochter voorstellen’.…

jij onbekende vrouw lag je nachten wakker of was het een impuls? was je geestelijk kapot of verward, benauwde de wereld jou ? wat is het verhaal achter jouw wanhoopsdaad? waarom ook je kind meegenomen? mocht zij niet zelf niet ervaren om van school en een vriendje te dromen?…

Ik trof een onbekende vrouw zij las mijn meisjesnaam, vroeg naar mijn moeder die zij nooit zou vergeten ze schreef een lied ooit in haar poeziealbum ik wilde weten welk toen zij de woorden doorgaf voor de telefoon werd ik ten diepst geroerd alsof een stem van boven mij trof door deze vrouw “een rijke schat van wijsheid schonk God ons…

Liefde kun je soms heel anders ervaren, dan de standaardmogelijkheden, zo mocht ik onlangs de rugliefde ervaren van een wildvreemde vrouw en nog ervaar ik haar warmte, zij de mijne, en even later streek een onbekende vrouw zomaar of heel intuïtief haar borsten langs mijn rug.…

Er komt een dag dat ze over haar spreken, zeggen die onbekende vrouw met oranje bril, ze liep gewoon op straat langs de groene olmen al doet het er heus niet echt toe , wij zagen haar. Haar hart, haar handen hebben veel geschreven over dromen, het ogenschijnlijke doodgewone leven dat is mij ook om het even.…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

ik mijn kussen met tranen bevochtig herhaaldelijk het licht aandoe om gedichten van Perk, Bloem en Slauerhoff te herlezen terwijl ik opnieuw een fles ontkurk en wietblaadjes in mijn shag verpulver Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif en al gauw zie ik niet meer wie ik ben of waar ik over treur ik duik in de slaapkamer van een onbekende…

Iedereen had de vrouw op de bruiloft gezien. Maar niemand scheen te weten wie ze was. Als men de bruidegom vroeg was zijn antwoord Ik denk dat ze de vrouw van een collega van me is. De bruid zei ongeveer hetzelfde. Wat een feest, Men zou er nog weken over praten. Het was een sprookjeshuwelijk geweest met dagen van eten en dansen.…

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…

Beste meneertje Groen als gras Koekeloeren en loeren Je kritiek als lege kas Ik zou nooit Met ik beginnen Ooit Poëzie eren en beminnen Op verbeterd worden door woorden Komt als zonnestralen Verhalen En weer dan opnieuw horen Deze echo Haec libertaris Ergo Leids zoals dit Poetica Nascitur Non Fit Dus jij creëert een gedicht…

Dag heerlijke vrouw met je welgevormde lusten Ben je klaar voor het liefdespad op weg naar onbekende hoogten? Kom dan nu van die rotonde anders blijf je op je twijfelpad…

door de spontaanheid van je natuurlijke ik als vrouw, als kwik in blauwe ogen ben je gastvrij daardoor is je stilte veranderd wanneer een onbekende glans zich mengde in dat blauw zonder stem tot metgezel net als ik…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

u kent mij niet toch wentelt u zichzelf in beklag, weemoed daar maakt u u niet geliefd mee Kampusch-schreeuw, ongehoord.....…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

vrouw heeft hier het leven gelaten heeft u het gezien, of met de buren staan praten om bloemen neer te leggen, ben ik naar hier gekomen…

Naakt, de benen opgetrokken en de dijen licht gespreid, zit zij blank en bruin en rose op de ronde rode tafel: vleesgerecht ons toebereid? Door wie wordt zij aangeboden of biedt zij zich aan? Men weet niet of zij van zichzelf is of dat iemand haar mag slaan. Met grote zwartgeverfde ogen staart zij omlaag als in de rouw, hoofd gebogen…

Er zijn tenten met teilen en tenten met matrassen voor de meisjes en de vrouwen midden in het kamp achter het front waar ze levend begraven zijn Begraven wie ze waren Verlangend te sterven van de pijn, weg uit de hel van onbekende soldaten die worden geëerd, want wat zij doen gebeurt niet Omdat het niet mag, dus zullen zij de bloemen…

Ik zong altoos dat ik van Duitsen bloed ben Ook was ik steeds den Vaderland getrouw Ik groet mijn kinderschaar en vierde vrouw En al mijn onbekende nazatén Ik kweelde dat ik vrij was, onverveerd Met Filips echter was ik gebrouilleerd!…

hij overzag het veld vanaf zijn schimmel zag niets van belang voor een gezonde man twee mannen samen tja twee vrouwen komt voor zijn vraag was welke man hoort bij welke vrouw of andersom maar dat bleef onbekend hij was slechts de eenzame ruiter op zijn paard van fatsoen hinkend naar naar de einder van een doodsaai leven…

jij bent voor me een onbekende ik ben een vrouw tussen de bloem ik noemde jou vreemde ik noemde jou mannelijk genoeg jij noemde me preuts vandaar kwam naar boven mijn trots en stilte tussen ons…

Toen hoorde ik een onbekende stem: ‘Dit gaat u absoluut niet lukken, mister. Uw vrouw staat in het bel-me-niet register.’…