Alle inzendingen over ondoordacht

woorden In de beslotenheid van het duister Gingen helaas verloren Werden onbetekenend gefluister De liefde die jij scheen te voelen Een liefde die je voelde voor mij Begon meteen te bekoelen Vanaf het moment dat je het zei De waarde van die woorden Bleek bedroevend laag Hebben al hun glans verloren Lijken nu doorzichtig, leeg en vaag Ondoordacht…

Wonden kwellen me dag en nacht 'k Veracht mijn handelingen zo ondoordacht. Ach, ik mag er wel uit leren Met gevoelens mag je niet spelen. Woorden en daden wikken en wegen Constant wil ik dat overwegen. Een gemeend sorry om wat mis liep Alles anders, dat verlang ik intens en diep.…

ik beantwoordde de gestelde vragen maar dacht reeds aan iets anders zag de toekomst gans veranderd moest nu maar de gevolgen dragen beslissingen nemen onder invloed dat is solliciteren om problemen ik ben de boeman van mijn ondernemen en de naweeën smaken bitterzoet ik heb gebeden en tot God gepraat voelde me geen minuut op mijn gemak…

Loop door eindeloos denk door doordenk het gaat door eindeloos ondoordacht zinloos fysiek en mentaal gebonden.…

o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht, weer open bloeien als weleer: van mond op mond die liefde teer.…

Wanneer we ondoordacht denken. Wanneer we in huis gaan reizen. Dom en thuis durven blijven. Ondoordacht spontaan. Zo kunnen we domweg wijs worden. Wijs en domweg gelukkig zijn. In elke Dappere Straat. In ons eigenste huis, of waar dan ook.…

Zo ondoordacht, van karakter geruild. De stille pracht, die langzaam wegkwijnt. Zo onverzacht, uit je hart verdwijnt…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…

ondoordachte woorden uitgevloekt op een onvoorzien moment blijven altijd verder kankeren heel diep in je milt en lever totdat jouw toen gemaakte slachtoffer je daarvoor met zijn grote, warme liefde jouw kille bitsheid van harte vergiffenis weer schenkt.…

en mensen zonder stempels, hoewel ondoordacht opgedrukt misschien. Als mensen naar me kijken, is het mijn rolstoel die ze zien! Waarom moet toch steeds weer blijken. dat men niet gewoon mens wil zien?…

ik stop mijn oren dicht en wil het niet meer horen ik stop cement erin dan praten ze maar tegen dovemansoren ze zijn zo ondoordacht en ook niet diplomatiek ik wil het niet meer horen het maakt me melancholiek...…

na een mislukte oogst wordt met geloken ogen de muziek op deze woorden doorgewezen naar een kies; hoelang zal het nog duren in deze onbepaalde ruimte zonder enig benul, onbezonnen, ondoordacht, zelfs niet doenlijk of uitvoerbaar doch te zwaar om te dragen…

Een foutje is zo gemaakt Geen halszaak een taalfout een rekenfout een inschattingsfout een stomme fout een doordachte fout een onovertroffen fout een ondoordachte fout een klein foutje. Een foutje is zo gemaakt en kan worden hersteld want van elke fout, zo wordt vermeld, kun je leren Dus ik wacht.…

Ondoordacht voor de ene en weloverwogen voor de ander, je moet er mee verder, of je wilt of niet. Soms gaat 't goed en vaak ook fout, heel misschien word ik wel eenzaam oud.…

Wantrouw elk ondoordacht plan. Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

die Romeinen hebben ondoordacht onze letters vastgebonden op een extra extra large alfa-bed ze liggen onderkoeld vervreemd en wezens-eenzaam naast elkaar H I  J is de enige met samenhang maar dan nog is hij alleen want Z ligt veel te ver hij droomt van haar voortdurend…

Regen zingt tegen de ruiten, tegen de onderkant van de auto's die snel en ondoordacht door de straten gieren. Regen zingt tegen de ruiten, en soms is er even wat licht - niet te stuiten - maar onverplicht zoals de zon die morgen weer schijnt, het kind dat lacht, de lente die onhoorbaar wint en de zachte krachten.…

Ik hoor anderen spreken gehaast en ondoordacht mijn hart slaat over gevlucht in een eenzaamheid die ik nu deel met een bloem.…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

voor kiest liefde en haat tegen beter weten in wie verliest wint als ik alles vertellen zou zou ik dan nog zijn wat jij wou dit is alles wat ik ben geen klooster zen mijn schrijven is schijt zolang ik maar niet kijk op mij een moord opgelost niemand opgelucht mensch o mensh Oorlog is macht vrede lacht ondoordacht…

Als een uitgestippelde route kwamen we bij je aan Onverwacht en ondoordacht moesten wij daar staan Samen aan je graf wij zo met zijn twee Ik stel hem aan je voor Is dat geen leuk idee?…

Hem ondoordacht ingericht; geen subtiele kleuren, meubels uit een ander leven, een koude kille vloer die warmte suggereert. Ik ben een reiziger op een station waar de tijd stilstaat, een maaltijd in een doorgeefluik. Geen tijd om achterover te hangen, voor lekker eten, voor spel, voor kunst.…

Of is 't gewoon roekeloos en ondoordacht, geef de ouders en nabestaanden kracht, dit zinloze verlies te dragen!…

(Voor Maarten Ducrot) Sierlijk over het algemeen is het allerminst Harken op het buitenblad Puur op kracht Doorzettingsvermogen Boren door de wind; mijnwerkers- gezicht verbeten Kijken wie dat het langst kan Ondoordacht Voluit in een mooie Stijl; althans naar beste kunnen Respect spreek ik uit naar die keihard-werkende Stoempers…

Ik vervloek mezelf om niet gezette stappen om mijn angst grip te verliezen om ondoordachte grappen om uitstel zonder echte reden om zwijgen als ik vragen wilde om zoeken in te ver verleden om denken dat ik wachten moet om stoer alleen zijn in mijn schulp om doofheid voor een goed advies om afweer tegen elke hulp om passie die ik binnenhoud…

cirkels op een stuk papier, vreugde en verdriet worden weggehaald uit vicieuze ondoordachte lijnen jij tekent mijn grenzen, een tweedimensionale figuur perfect en rond, stuiterend teken je op stevig gekleurd papier via de rand van het onvermogen, als een naald die weleens over de stiklijn gaat ..en die de pijn kent.…

te vlot een toost ondoordachte woordenvloed spons over het bord het binnenste binnen weet van waarheid: roetplekken kruitdamp geen phoenix die verrijst…

Het schuim der natie valt niet meer te meten Wat zegt gij in een ondoordachte bui De soep wordt niet zo heet gegeten als opgediend? Gij zult het weten. Boeren, burgers, buitenlui!…

Als jij het even niet meer ziet en bewust of ondoordacht bij vreugde of bij groot verdriet Mijn Naam roept in de nacht: Vrees niet dat Ik je niet zal horen Mijn kind, Ik ben voor jou geboren.…

lippen je kunt nu niet meer terug het moment verschiet in geuren elke beweging prikkelt zinnen Dit is waanzin aldus mijn geest Heftiger als in mijn dromen Strelen mijn handen jouw lijnen Je doet mijn bloed ruisen Verre gedachten zijn verdwenen Noem het bitter Als donkere chocola Ik wil geen namen aan de hemel schrijven tijdelijk, ondoordacht…