Alle inzendingen over ongeboren zusje

Vlieg voel je vrij Vlieg over de wolken en denk eens aan mij Vlieg over het strand van je geliefde Ameland Vlieg over de zee en in gedachten vlieg ik met je mee Lieve papa, ik mis je.…

zachte gloed zag ik een onbevangen kind onwetend nog van tegenspoed haar haren dansten in de wind ze liep een beetje op haar tenen en zo door de zon beschenen leek ze op een hemelinge te midden van een veld seringen die ik bijna ruiken kon hun pluimen raakten haast de zon en toen opeens herkende ik het meisje aan haar reine blik: mijn zusje…

Lief zusje, Jij bent mijn zusje, Niets meer, niets minder, Jij blijft voor altijd mijn zusje, Of je dat nou wilt of niet! Jij bent mijn kleine zusje, Zo lief maar toch zo anders Jij bent mijn lieve kleine zusje, Anders, maar toch lief!…

zusje, kleine, grote zusje met voetjes die niet verder willen groeien en die stampen als alles teveel geworden is zusje, kleine, grote zusje met een hart dat overstroomt van liefde en soms van wanhoop als je iets niet kunt zusje, kleine, grote zusje met handjes die de wereld niet kunnen omvatten en die je verstopt in je warme winterjas…

Mijn eigen kleine zusje spelend op een stukje kleed Mijn eigen kleine zusje dat nog nergens wat van weet... Mijn eigen kleine zusje fietsend op haar kleuterfiets Mijn grappig kleine zusje en nog steeds weet ze van niets...…

mijn leven, een ongeboren dochter overleden.. zonder adem teruggekeerd, in het verleden taak volbracht, een beloning geïnd op zoek naar verdriet.. zonder vrede gevonden, waar je het verliet de toekomst zo'n ongeschreven zuiver bestaan.. zonder liefde geleefd, daar alles moest doorgaan…

mijn hoofd zwanger van ongeboren dromen bezwaard mijn hart willoos, bang boei ik zinnen fluweel tot ik weer tot vrouw gestreeld wordt…

met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen, onzeker in mijn keel, ik zoek mijn ongeboren…

Koele wind, avondrood Jij bent nog veilig in mijn schoot Schommel, schommel heen en weer Jij kent nog geen levenszeer Jij weet nog niets van pijn Maar als "jij" komt zal ik er voor je zijn…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

Zusje, waarom jij waarom maak jij je los van mij waarom, vraag ik mij af waarom ik jouw zus niet meer zijn mag waarom doe je dit zusje denk je niet dat ik ermee zit ben je dan zo'n grote meid zusje bedenk goed waar jij je niet op voorbereidt Ik hoop dat je gelukkig bent zusje, ik mis je daar maak ik je even op attent…

Lieve Opa, Mijn moeder, die is zwanger nu ongeveer 10 weken en opa, ik denk dat ik je al aardig ken Daarom vertel ik je dat is gebleken, dat ik er 1 van een tweeling ben En lieve opa, omdat ik jou zo aardig vind, krijg jij van mij een kusje en ook 1 van je tweede "kleine" kind dus, van mijn broertje of mij zusje.…

Twee vrolijke oogjes Glanzen blij Voorzichtig Duwen zijn kleine handjes Een grote wolk Wit kant opzij Hij kijkt me aan En vraagt: Is dit mijn zusje? Ik knik van ja Hij lacht En zegt dan zachtjes trots: Wat is ze mooi, hè mam...…

een mistig waas ligt op je grote donkere ogen pijn in mijn ziel als ik je zo zie Mijn zusje ik heb je lief…

is iedereen binnen de ceremonie gaat beginnen de reus en kinderen wie zal hen hinderen praat geen onzin hier is het begin geen eind in zicht sorry het is mijn plicht rechtstreeks uit het oude woud de slang is oud en koud vannacht was ik dichtbij een boek lag aan je zij ga geen gevecht met ons aan wij zijn kinderen van de zon…

In de warme oceaan van de moederschoot groei ik langzaam groot tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen naar mijn eerste tranen. Beschermd door een schild van leer behoef ik geen eigen verweer, ver weg van het grote mensenleed van de wereld nog geen weet. Twee wezens in perfecte harmonie - een negenmaandse euforie - als een slapende…

In windstilte was een kind geboren haar naam sprak onbestaand het net van leven trok de kosmos strak voor even adem stokte ongemerkt voor een stonde geen mens zou weten van vruchten die niet vruchten in aaibaar water dat was iets voor oudere Goden om het vergeten te bedekken * maar het moest nog gezegd worden om het opgaan…

Zachtjes word je in haar schoot gewiegd, jij klein en nietig ongeboren kind. Wat was er toch dat je beving, nog zo onschuldig en zo broos, wat maakte dat je haar verkoos? Je wist heel goed dat dit niet kon nog voor je aan je reis begon.…

leegte zonder honger of strijd een vonk van bestaan was nimmer uitgedoofd uit een andere dimensie werd het zaad geroofd de knal kwam onverwacht heeft licht terug gebracht in een dans van het zijn werd een kosmos verkracht duistere dromen fluisteren van verscholen potentie als een pijl die miste door verblindende intentie nog ongeboren…

"Twee kindertjes bij elkaar, Een zusje en een broertje; Ik wou, dat ik er meer van had, Al van dat lieve goedje." Zo zingt klein-zusje en is weer blijde, Heeft schik, dat zij 't zo goed bedacht. Verbaasd kijkt ze, als zij zich voelt kussen En Moeder schreit in plaats van lacht.…

zoals gewoonlijk moest ik weer naar de dorpskruidenier ‘neem zusje maar mee’ verdorie dacht ik zit ik daar ook nog mee opgescheept dus zusje achterop in de verte kwam Jacoba de dorpsslet ons tegemoet ik had dat woord wat niet de bedoeling was opgepikt in een stiekem gesprek niet zeggen dat ze een slet is hoor zusje wist ook niet wat…

want jij bent mijn zusje,een met een hele lange staart.…

Knalrode lipjes die amper een woord uitbrengen kleine handjes vingers zo klein geen woorden voor alleen kijken en lachen…

Zo'n vreselijk ongeluk daar lag je levenloos: ow wat was het moeilijk want ons zusje is dood....…

Wat was er van je geworden Als je was geboren? Hoe zou jij zijn Als je niet was gestorven, zo klein Zouden wij op elkaar lijken? Of juist compleet van elkaar afwijken Zouden we vriendinnen wezen en elkaars gedachten lezen Of zouden we absoluut niet met elkaar overweg kunnen En elkaar geen geluk gunnen Samen in mama's buik Neem het risico…

Mijn zusje Bijna gelukkig Zo leek het bij jou te gaan Altijd gehoopt dat het goed kwam Maar het was niet meer dan een waan Diep in jou zit die hele grote wond En hoever je ook van ons vandaag bent Waar je ook terechtkomt Ik hoop dat je ergens diep van binnen Later met ons wil verder gaan of in elk geval opnieuw beginnen altijd verbonden blijven…

de tuin is mooi van kleur en vol van zomerleven en ik geniet van kosteloos en puur geluk maar dan opeens zie ik het voor mijn oog gebeuren een vlinder valt zacht voor mij neer, gebroken, stuk een vogel vliegt voorbij zonder ook maar te merken dat onder hem een kleine vlinder sterft haar vleugels brandend van nog levend wild verlangen in kil…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

zeg eens wat of ben jij reeds hier vandaan zusje lief, hé zussie lief… goed dan ja, ik laat je gaan...…

Lief zusje, Onderdeel van mijn bestaan Zal ik altijd bij je zijn In gedachten Blij, verdrietig, boos zijn voor je Kom ik naar je toe Wanneer dat nodig is Een schouder Een lach Of even niets Om jou op te beuren Of Zoals vandaag Een knuffel Er zijn Gewoon om mee te maken Jouw gelukkigste moment…