Alle inzendingen over onleesbaar

schrijvertjes krassen onleesbaar maar watervlug over de spiegel…

vanuit een gulzig verlangen opent zich de liefde als een onlesbare dorst naar immer meer nooit meer minder…

Glimlach, vaag schijn Ik in uw ogen Aangehoord, niet geluisterd Aangezien, niet gelezen Ongerijmd verlaat Ik deze plek Ongehoord Onleesbaar…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

Lees het onleesbare achter woorden. Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

Ach Woord in inkt gestold Kon ik jou maar van het vel weken In een kolfglas verdampen Oversijpelend naar een droomvat Je laten gisten Uitgepuurd tot nectar Om blijvend te bedwelmen Sla me in de ban Want zo vergeten is een gezegende vloek Maar een leesdorst heeft me van leven weggedreven Mijn lippen zijn jou ontwend Zwarte vingertoppen…

Saddam is als een lam en werkt goed mede, 't Is koren op de molen van Chirac. Inspectie vlot steeds beter in Irak, waardoor George Bush gedwongen wordt tot vrede. De man is oorlogszuchtig, doch gebroken. Hij krijgt een zware vredespijp te roken.…

Schrijven melkboeren Met yoghurt en spatel Als onleesbare dikke inkt Hun liefdesbrieven Op het aanrecht, Oneindig houdbaar Aangekoekt De een over de ander, Om een berg van Uitwissing te bouwen?…

gedachtes in kroniek summier in uitvoering of toegewijd en nauwkeurig gehaast in nonchalance een register van lotgevallen tegelijk een vergeetboek inkt verbleekt in onleesbaar van loodgrijze pagina’s…

zonlicht kust de zwaan die haar veren oppoetst voor de dag die komen gaat andere gevederden schrijven geschiedenis in de lucht die onleesbaar lijkt doch verstaanbaar is voor hen die in geheimtaal converseren zij lieven liever…

de wereld krijst voorbij in afwezige gedachten niet wetend wat mijn opdracht is ben ik op pad gestuurd nergens wegwijzers of aanknopingspunten ik zeil door een onverschillig heelal een inktzwarte ruimte waarin ik kofferdrager ben in de stilte van een onleesbare wereld…

de tekst ligt met een stokje verdiept in het natte gedeelte van het strand, onleesbaar maar de piloot van het reclamevliegtuig begrijpt de boodschap en vraagt zich af waar is dat kind gebleven de vloedlijn schuift op spoelt een stokje terug naar de zee…

Toen de zon onderging heb ik mijn woorden voor je neergelegd langs het smalle pad in het eenzame donker in het koude licht van de maan onvindbaar onleesbaar. Kijk hoe in het vroege ochtendlicht de jasmijnboom bloeit Ruik de de geur van opkomende bloemen…

Voor gouden Parkers houd ik een pleidooi: Het handschrift blijft onleesbaar maar wel mooi.…

De verloren tijd is kwijt en niet meer in te halen Terugkerende flashbacks lijken gevonden voorwerpen in lang vergeten dozen die de zolderkasten vullen Ze had hem willen schrijven over het hoe en waarom maar alles werd onleesbaar want de inkt mengde zich met immer zoute druppels bij het verlaten van de pen…

Wees rustig blijf kalm als een woordloos gedicht dat onleesbaar vult het wit van onschuldig papier. Refrein na refrein zingt het zijn lied van de leegte van het eeuwig slapen van het onhoorbaar zijn.…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

wolken schrijven hun onleesbare tekens op het blauw van de lucht het licht van de zon kleurt de krullen van hun statige vlucht maar langzaam verdampt het verhaal lost het plot heel geleidelijk op als epiloog staat nog vaagjes geschreven het wordt stralend weer vandaag…

de censoren zijn het tellen van woorden uitknippen van zinnen meer dan zat onleesbare brieven arriveren of sterven een vroege dood in de versnipperaar een ongeteld anderhalf kantje max dan maar de onbegrepen rijkdom van de taal vermorzeld met geen pen te beschrijven: de lieve brief aan je kind…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

Varkensroze oren twee schelpen in mijn hand een lucht vol duinen bergen van zand Maat vierenveertig het merk onleesbaar de stront van meeuwen Op mijn bril ligt grijze staar Een streeploos verlangen in het zicht van een gestorven horizon En dit alles noemt men strand…

Als elke week moet ik hier aan de bak Vandaag heb ik een snelsonnet geschreven Aangaande Schoof die stukken vrij wou geven Waarin zowaar de meeste tekst ontbrak Bevalt dit vers u niet, ach, voor mijn part Lakt u toch heel mijn snelsonnetje zwart…

wie zal het duister klaren als eenzaamheid opkruipt uit de grijze straten wie zal je vinden als je zand in ogen strooit het ijs ongebroken laat wie zal je blik scherpen als je de verbeelding aan de wilgen hangt en onleesbare poëzie liggen laat wie zal van je houden als de stilte in je woorden klinkt en je voorbij bent gegaan…

Wat is er in mijn hand gevaren dat mij voor mijzelf onleesbaar maakt, verwrongen staart het schrift mij aan. Een ander heeft het woord genomen schrijft tegen de letters in, een averechts gedicht stijgt naar het oppervlak.…

Geen ene plaats is nog te bereiken want het zicht is van mijn stilstand vlucht en klank versmelt tot onleesbaar gerucht. Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar los en schittering daalt neer, godsgebaar. Ik was er niet, weigerde, was niet klaar. Ik ben er nu, solitair en ik staar naar sterren van jouw beeld, voorbeeldig daar.…

de bergen maken me klein persen me samen terwijl ik snak naar lucht en lucht naar ruimte ze werpen me terug op een onleesbare kaart bergen kunnen beter zwijgen dan een samengedrukt ik steenarenden zweven biddend in de lucht speuren naar een prooi ik weet het ze zien me ik ben echt in de bergen kjie-kjie-kjie!…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

In mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord. Mager worden mijn vingers wanneer ik de stilte verlies en wat ooit ontnomen is, wordt verstoord.…

Vandaag, vervalt het verleden, schrijf ik onleesbaar uitvluchten gesmeden, luidruchtig gezint in onbeschreven bladen bemint zonder te schaden gedoopt in kleurloos water mijn greep die loslaat in kritiek voor later, alles wat afvalt, weer opricht, de poëzie in een woord beslaat, emulsie van de tijd verwaaid in transparente pennen van vlijt…

Praat niet over mij het lukt toch niet om te zeggen wie ik ben Jij weet lang niet alles maar je wilt me meemaken zoals jij me kent Daar past geen verhaal om dat jouw ervaring verpakt en verbergt Waag je niet aan etiketten je zou er nog meer nodig hebben dan er in een boek passen dikke lagen over elkaar heen een onleesbare muur…