Alle inzendingen over onveranderlijk

Een rechtzinnige reformator vertelde graag over god dat doe ik zei hij zonder beeld of metafor want sprak hij keek zeer verstandelijk god is onveranderlijk tja om daar een vrij-zinnig antwoord op te geven is niet zo moeilijk hoor dat duurt maar even ik vroeg hem in onwetendheid als god onveranderlijk is ben ik het even kwijt waarom…

Ik haat deze wereld Die geen wens nog uit doet komen Die harde maatschappij Zij vergiftigt al mijn dromen Ik gruwel van de mensen Die zichzelf zo mooi zien staan Die vrienden selecteren Op een koophuis en een baan Ik kan niets meer waarderen Zie de fouten die er zijn Irriteer mij aan een houding Ook al is die nog zo klein Verbrand…

een morgenzandbad warme regen druppelt op mijn koude huid en op het kinderkopjespad lentebollen knikken het lijkt alsof al die kleuren een beetje voor mij buigen mijn geplante appelboom laat zijn blaadjes zien wil van de toekomst getuigen er was een tijd… een tijd van onzekerheid ik wist niet wat me nog te wachten stond onveranderlijk…

melangolische wilgen, treuren in gratie, onveranderlijk zijn zij.…

Ontroering brengt meer stilte dan zwijgen kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk in intieme artistieke streken eenzaam in liefdesverdriet gestreeld.…

Het zoete karakter dat ik bekleed, Ligt per voorstelling die ik aan je geef, Hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't Is jij die onveranderbaar bent, Waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

het zoete karakter dat ik bespeel, ligt per voorstelling die ik aan je geef, hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't is jij die onveranderbaar bent, waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

Laten we het niet over rotsen hebben; ze liggen onveranderlijk op hun plek en hun schaduwen zijn voorspelbaar. Hetzelfde geldt voor bomen, hoe mooi verwrongen ze ook kunnen zijn. Het is veel interessanter om over aardappels te spreken: ze hebben verrassende ogen die soms wortel kunnen schieten.…

Brullende wolken nagezeten door de wind onzindelijk weer…

kijk daar staan de oude vaten de beste wijn rondom splinters en granaten in ‘t ochtendlicht in nieuwe vaten dat hunner tongen doen ontwaken het schoonste lied van hemelse tinctuur rondom het wilde woud het dorre hout de blijde klank van de gitaren o wonderschone zilverblauwen snaren wie kan uw klanken evenaren…

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

een stampereidans speelt zich af in de wei van sigaardovers waar moet je as heen de vraag nooit uitgesproken moeten we in zee? tweeënzestig mensen doen je uitgeleiden na net zoveel jaar het corps studentes op het balkon in de zon kweelt een nonnenkoor de paarse vogel is eerder bij de maan dan haar schaduw…

In de eerste nacht nadat ik had gehoord dat hij ziek was schrok ik wakker. Het waaide buiten. Het waait, zei jij, die nog geen oog dicht had gedaan, en je glimlachte. Ik begreep het pas later. Wat er ook is, het zal de natuur een zorg zijn. Het waait, het waaide – buiten klonk de troost van de onverschilligheid. ------------…

Al heeft de sim een gulden rok, Zo is 'et toch maar enkel jok; Want schoon zij met een grote pracht, Wordt deftig in het spel gebracht, En dat ze voor de eerste maal Komt prachtig treden op de zaal, Komt wonder moedig aan de dag: Zij is een aap, gelijk ze plach'; Want eer men nog de rolle sluit, Zo kijken hare grillen uit, Want zijde, goud…

Het hart is onveranderlijk van vorm en in slag. Het smeltend hart van ijs is een ander verhaal: het wordt groter, klopt zachter en zet de deuren open.…

Is hier nog eigenlijk, wel, hierbinnen waar dan ook, die het zich herinnert de wereld, groots en groen onverzettelijk en onveranderlijk het zoete gevoel voor eeuwig en altijd men deed aan de borst kloppen met verbloemde idealen het sop was de kool waard men at toen nog gestampt brood met dompelsop voor soep de wereld geschapen voor de boutades…

Ik adem in, ik adem uit, ik weet dat de zee op het strand blijft aanspoelen, en dat bloemen zullen bloeien om weer te verwelken; ik weet dat de zon hoog aan de hemel verschijnt en uiteindelijk daalt maar onveranderlijk staat op mijn netvlies gebrand jouw gezicht dat met de mooiste open lach naar mij toe straalt.…

in de wachtzaal van de tijd vertikt de klok teken aan de wand met vaste regelmaat de uren en wij die wachten wij kijken naar de klok ze tikt zo luid zo schaamteloos in onveranderlijke takt wij wenden onze blik af en wachten verder nu op het ritme van ons luid kloppend hart…

wegen ongekleurd troosteloze straten gaan in namiddaglicht de tijd wordt trager het landschap onveranderlijk lage grijze lucht tsarenfamillie - we slaan de zomer over met het zachte leven koolmeesjes buiten de rode kater binnen in een herfstballet - vier kerstzangers voor de japanse keizer zingen amerika…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

Eeuwige zee en als golven rijzen en dalen dagen en nachten die het gelaat van vlees boetseren Gelaat dat verwelkt en sterft In het nachtelijk uur op bed gelegen in de herfst van het leven Een leven dat zocht maar nooit vond want het zocht dat wat is - de Ene Onveranderlijke Zee Golven rijzen en dalen maar de zee blijft…

eens is er de tijd dat mijn huid het lijkwit baart aan de dood gelijk en onveranderlijk dan is van aard nog steeds kleur ik naargelang ik ruik en de ander mij proeft of de ander kijkt terwijl mijn geest soms in een doolhof vertoeft de caleidoscoop van de verandering onvermijdelijk besloten in mijn vlees wordt voortdurend vaak…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren ontroering brengt meer kalmte dan zwijgen eenzaam kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk door intieme artistieke streken gelaten in liefdesverdriet gestreeld breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

Die jaloersheid die onveranderlijk in de mens aanwezig is, maakt soms meer kapot dan het doel van zijn innerlijke belevenis. Tussen gunnen en misgunnen kan een evenwicht wankel zijn. Staat gunning op sterke benen, die de weelde dragen van een gedeeld gelukkig zijn.…

Er ligt een stille schaduw in de uren van de nacht op de plek waar je zweeg ik voel me nu zo leeg misschien kom je ooit terug op een koude winterdag om te communiceren over liefde en waarheid en de dag dat de lente komt als een vers in het vooruitzicht er zwijgt een stille schaduw op de plek waar ik nu lig de stilte is onveranderlijk…

daar waar de branding buldert de wind loeit de golven kletsen op het zand het schuim waait over het strand waar de wolken vliegensvlug veranderen in staalblauwe luchtdromen daar is mijn oog en hart beland in het schuim van de woeste baren de eeuwig durende verandering ontwaarde in alle vrijheid en onveranderlijke eenheid zeemijlen…

Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend, levend lijk.…

Ik ben alleen het onveranderlijke punt, waarop gij u verlaten kunt. ------------------------ uit: Energie (1946)…

zo ver weg maar toch ook niet harten dragen mee de merel zingt ook daar ons vriendschapslied een treffend deuntje een verstaanbaar verhaal over de grens van onze moedertaal o, stille dromer speur, proef, ontwaak in die illustere zomer ik schrijf een blauwdruk witte onveranderlijke lijnen in vergeet-mij-nietjesblauw en…