Alle inzendingen over onverhoeds

Ik kreeg een andere naam niet bewust in het hotel gezocht onbewust misschien bovendien zocht ik onder het bed over de richels van het ledikant waar was mij naam gezet? waarschijnlijk achter het toilet onder de marmeren wastafel achter het douchegordijn Het ging allemaal wat laks doch kwam er toch wel uit voortaan noem ik mijzelf wel…

Wanneer op prinsjesdag op het Journaal de beelden komen die op hoedjes letten, blijkt dat de kijkers hun kanaal verzetten. De omroep deed dat voor de laatste maal. Dus zap massaal bij Wilders, elke keer, dan krijgt hij van het nieuws geen aandacht meer.…

onverhoeds geraakt en overhoop gehaald schijnorde blijkt zijnschaos ten onder of toe gang…

onverhoeds neemt eenzaamheid bezit, veegt alle woorden uit van binnen, waardoor niets rest dan... kille leemte…

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

en toen ik even aan je dacht zei iemand dat je er niet meer was spoorslags vertrokken zonder dag en zo ging het steeds opnieuw als ik aan iemand dacht die er plots niet meer was en toen ik even niet aan iemand dacht zei iemand dat ik er niet meer was een onverhoeds vertrek zonder dag en zo gaat het steeds opnieuw als jij aan iemand…

Jouw ramen beslaan Van mijn onverhoedse warmte De mijne huilen Om jouw ongenaakbaarheid…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

denken dat ik straks niet ben, blijft zo vaag, licht gevoel in de maag, een kwaal van dogma’s die ik ken, iedereen kent het, niemand kan het zeggen, om te zwerven onder de altijd groene zoden van het mos, daarboven teveel verboden, daar beneden volstaat het niets, na afloop een fraai verhaal, waarin ik verdwaal, blijf ik barrevoets als ik onverhoeds…

bij wit dageraad wordt er onverhoeds een lijnenspel uitgezet de bandbreedte als spoorzoeker opdat we niet zullen verdwalen voetsporen worden overreden als de fietser zich 'n weg baant over een verborgen spiegel…

Heeft u nog een orgaantje te doneren Als u straks onverhoeds de pijp uit gaat Een bijnier, lever of wellicht prostaat Toch leven na de dood...het kan verkeren Wat zegt u: “Alles mee tot in de kist” Postuum geregistreerd...als egoïst…

ze staat tussen tafel en keukendeur hij komt de kamer binnen onverhoeds tilt hij zijn fragiele moeder op zwiert haar rond en rond haar parelende lach klinkt als het meisje dat ze ooit moet zijn geweest…

in het donkere huis leek niemand meer te wonen alsof hij voorgoed vertrokken was doch aan de wazige einder werd onverhoeds het licht ontstoken alsof hij was aangekomen daar waar zijn reis ooit begon (aan A)…

Het joodse bruidje en haar bruidegom Doen in hun val mij andermaal beseffen Hoezeer het lot ons onverhoeds kan treffen; Soms slaat het honderdtachtig graden om. Ook ik dans vrolijk in de wereld rond, Maar ooit krijg ik geen voet meer aan de grond.…

De wolven gaan ons landje binnenstromen Gelukkig krijgen we een Wolvenplan Daar staat wat u als burger mag en kan Als u ze onverhoeds zou tegenkomen Mag ik u vast een eerste richtlijn geven; Draai om en ren vervolgens voor uw leven!…

het zonnetje schijnt joechei ik leg de badbroek klaar ik loop naar de douche ik wil onbevlekt het water in ik ga langs de spiegel zo’n lange staande manshoog ik kijk onverhoeds ik loop door op weg naar plan B…

terwijl ik de weg zoek tussen bedenksels die onverhoeds als konijnen uit de hoed tevoorschijn springen verschijnen en gloeien in mij adem zoeken of een doodgeboren geesteskind dat de uitgang van het broze labyrint niet vindt zoals ik rusteloos vastloop in verdichting…

in hoeken van de eeuwigheid ligt de tijd te rusten van zijn reis op zonnewind in de luwte van niet gebeuren stapelt mogelijkheid zijn kansen op toeval lacht als teruggaan in verleden onverhoedse perspectieven biedt om alsnog verloren tijd weer in te halen op de weg naar eeuwigheid…

ik wilde de winter inkleuren met winterse woorden vrede sluiten met de onverhoedse duisternis ik wilde door muren breken zelfs als alles gesloten zou zijn met andere ogen de wereld beschouwen ijs met handen breken ik wilde het ijzige bewustzijn van de dood tot bedaren brengen…

waar de spotvogel gorgelde schreeuwde huilde en de dappere winterkoning dichtbij de grond een wormpje zocht waar de eenzame zwaan op haar lege eieren broedde en in de verte de tere eendenkuikens zag daar legde onverhoeds de nachtdauw een sluier over mijn hart…

het licht wekt de ochtend we stappen uit de droom die ons onverhoeds of verwacht zal voeren naar de grote slaap we stappen uit zo lang we kunnen negeren onze droom het ochtendlicht is onwetend als de grote slaap ons in een dwingende omhelzing meevoert in een eeuwige droom…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

je werpt je blikken onverhoeds, huid en klieren trekken samen om groter te ontplooien ik wil me op je gooien om met jou het feest te vieren van het verboden vlees onthutst voel ik mijn lust die groter is dan werd voorzien in veel te nauwe broeken hoe kom ik aan mijn trekken als de spanning hem voortijdig zal doen lekken…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

een zwarte kat kruist onverhoeds mijn pad er dansen dertien duivels in zijn ogen ik heb die vreemde wezens nooit gemogen m'n ex (een heks) heeft ooit zo'n kat gehad gelukkig kan ik vluchten voor de moor een steeg in ... snel die ladder onderdoor…

De Rechter voelde zich onverhoeds belaagd Door GeenStijl.nl die hem iets vroegen Waarna bij Jaap Smit de stoppen door sloegen En hij nu zelf voor de Rechter wordt gedaagd Er op los meppend wil hij als zo velen Ook graag privé voor eigen Rechter spelen …Rechter Jaap Smit van de Amsterdamse Rechtbank slaat camera GeenStijl.nl kapot……

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

Ik heb zo vaak mijn eigen eind bedacht dat het niet langer onverhoeds kan komen.…

ze waren er niet op uit om de orde zomaar te verstoren dikwijls werd hen de deur gewezen terug het bos ingejaagd men bleef ze voelen en ruiken zelfs op grote afstand op een dag stonden ze daar onontkoombaar dikhuidig in de huizen ik houd van olifanten die onverhoeds in kamers verschijnen om behoedzaam plaats te nemen…

purperblauwe gedachten zwenkten met hem mee toen hij onverhoeds in de Lethe tuimelde de bodem bezaaid met glinsterende blauwe stenen zijn ogen lichtten op hij hapte naar adem boven de rivier een vlucht van duiven in de koepelblauwe lucht iemand vroeg: heb jij onlangs de man gezien je weet wel die met dat witte…