14 resultaten.
Onverzoenlijk
hartenkreet
3.6 met 9 stemmen
1.176 Een quizkandidaat hier uit Heeten
Was onlangs het antwoord vergeten
In plaats van 't miljoen
Kreeg hij toen een zoen
Dat heeft ie bij thuiskomst geweten…
Vredesplan
snelsonnet
2.4 met 7 stemmen
978 Ons land is er niet bijster op gesteld
Uit Israël nog wapens aan te schaffen,
Want hier ligt onze kans Sharon te straffen
Voor al zijn onverzoenlijke geweld.
Ik had hun wapens wél gekocht, maar alle.
Dan kunnen daar geen doden meer door vallen.…
De banneling
poëzie
4.0 met 13 stemmen
2.933 Hoe bar, hoe onverzoenlijk bitter
Is dit getij van wanhoop en van schroom.
Straks zeilen krassend uit het sneeuwgeschitter
De kraaien op, en hang ik in de boom.…
Anna
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
1.292 Ze droomden van een kind dat kwam verzoenen
wat eeuwenlang al onverzoenlijk scheen.
Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven
– al vonden anderen dit ongerijmd –
werden de scherven van haar jong gebroken leven
in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…
geluiden van de dood
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
822 over de graven en aslagen
van de onvergetelijke
verslagen mededragers
van de onmogelijkheden
bedrogen door ’t leven
bedrogen door ’t leven
over de nachten en plichtdagen
door de onverbiddelijkste
levensvragen gedaagd
voor de onverzoenlijkheden
bedoeld om door te leven
bedoeld om door te leven
over te korte versnelde tijd
en de…
onverzoenlijke dood
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
473 met een teveel aan krullen
lag ik in een deuk tegen
de kant waar het snijdt
de demonen brullend
vanuit de achterstegen
ik lag in letters te geelogen
laveloos de duisterte
laveerde door mijn ziel
en schepte al het zwart er in
mijn lichaam barstte uit mijn lippen
in een druppel van bloed
*****
Alles voltrekt altijd
in perfecte…
vergankelijkheid
netgedicht
3.6 met 11 stemmen
663 beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren
hoe dat zo gekomen is
of de afloop daarvan
enige onverzoenbare…
finaal
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
394 het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen…
De kobberneel
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
757 De snater zoekt een onverzoen:
zijn stem stijgt als een snuiver.
En mocht hij het ooit overdoen,
wie klaart er dan zijn huiver?
Nou, wie?…
Een enkele reis naar oneindigheid
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
965 stromen haast woordeloos
uit de zielen van de getroffen nabestaanden
Er volgt een massieve, ondoordringbare stilte
waarin in menig oog
diens geschiedenis nogmaals wordt beschreven
in een taal die iedereen op dat moment begrijpt
Deze enkele reis vormt
een moment van bezinning en angst
Een voorschouw naar het voor allen
ogenschijnlijk onverzoenbare…
Te zijn, of niet te zijn
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
399 Al deze overwegingen maken ons lafaards
en wij verdragen liever de spot en hoon
van een onverzoenlijk fortuin dan
op weg te gaan
met onze Samsonite.…
Bezinningsbloemen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
174 'De spinsels van het zó gewende;
een onverzoenlijk tegenstreven',
waar het allemaal begon.
"Mijn zoon, zoek voor jezelf
een wereldzee van jouw formaat,
want deze beken zijn te kleingeestig
en gevuld met een overvloed aan
de meest exotische soorten
van (bio)diversiteitshaat."…
Crucifix noch Chinese Chowchow
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
364 COVID-19
Oorsprong is een zoönotische
Razendsnel overdraagbaar van dier
Op mens: gewervelde dieren die
Na-tuur-ge-wijs de mens effectief
Angstaanjagend en raak aan wandel
Corona is een dwaze duivel
Oorsprong dus Chinese makelij
Rigoreus, dus onverbiddelijk
Onbarmhartig en onverzoenlijk
Nauwelijks te registreren, maar
Altijd, immer toch…
we noemen hem Kees II
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
208 asbak
in de vuilniszak
om deze avond nog aan straat te zetten
met alle herinneringen erbij
zodat overgebleven vrienden niet zeggen
dat hij deze nacht van eindelijk sterven
belachelijk veel gerookt heeft
maar hij weet niet
wat hij met de leegte
en bijbehorende flessen doen moet
als glasbakken langs eenzame wegen voeren
dan doet zijn onverzoenlijke…