Alle inzendingen over oostwaarts is tegen

Het schaduwspel van mijn schrijvende vingers bij avondlicht laat mijn gedachten wéér oostwaarts drijven. Het ijle goud van de tempelbel dwarrelt op uit wierookstokjes en de eenzame bidsprinkhaan in mijn tuin murmelt het gebed van vele schedelblanke monniken.…

geluksbesef in treinen oostwaarts op lijnen van het begint te dagen zie de zon gaat stralen is echt niet het mijne het is namelijk zwaar balen dat ze niet vooruit rijden door zonne-energie gedragen geheel gelijk op met de tijden daar het mij van nature stoort dat 't niet gans de dag gloort…

Oostwaarts van het Gooi krijgt men helaas steeds meer en vaker met heavy metal galm van echo's holweerklinkend in de smetteloze wolkenlucht te maken knorrepotten vliegend naar de rust der Malediven hoger dan de tetterende olifanten op Ceylon meer jumbo's landen op Schiphol die zonder schaamte 's anderendaags…

Nu afgebroken takken oostwaarts jachten het kleinste leven onder blaadjes kruipt en hemelwater van de daken druipt ligt hij nog op de bomendood te wachten. Verlossing komt! De hulpdienst staat al klaar met kettingzagen en een hakselaar.…

Wanneer het fluitenkruid niet meer fluit straffe westenwinden sonoor kopergeluid de wolken binnendragen - wolken die als verlate kruisvaarders oostwaarts de onschuldig lucht de rust ontnemen - dan voel ik dat onder het zomergras de herfst wordt gewekt het dode hout zich op vallen voorbereidt watervolk beeft en bidt en scheepswrakken oude…

er zijn ook dode dagen bij waarrond de wereld draait geen zonlicht schijnt warmte een zoete herinnering is van een lange hete zomer ze bosvruchten raapt bruine vruchten zoals haar huid nog een beetje getuige van zon is westenwind gaat op collectetoer vult zijn bladerenmand tot aan de rand richt zich dan oostwaarts waren er daar geen wijzen…

Verdriet Zelf zou ik willen dichten over een verdriet van mijn onbekende broer ergens diep ver weg begraven oostwaarts, slordig, haastig, zonder herinnering Als ik eraan denk breek ik in tweeën Ik vertrouw het je toe Het doet pijn.…

Het wegdrijvend gedonder oostwaarts herken ik als onze eerste opschudding die boze impulsieve ongeremde galm die zich verbergt in een aambeeld. De kleuren die jij nalaat aan de horizon is de herinnering aan onze verzoening als mijn eerste handgeschreven pleidooi met als titel de schoonheid van jouw naam.…

weg zoals ik met mijn linkerhand geen raad weet hoe die moet schrijven draag ik iedere kustlijn op mijn rechterpalm wat onder het zand ligt kan ik niet zien met ogen die rechtvaardig zijn tussen mijn vingers in is slierlings een zwart gat geslopen dat een wereld regeert met koppen van schuim ik zou mijn ledematen de drift oostwaarts…

En oostwaarts tot aan goor en enschede daar druilt en mot het net als in blokzijl een front zo breed als midden- nederland Soms plenst het stevig als in Swifterband of is het swifterbant met harde t of toch als regenband, met zachte d?…

Even de smaak van vakantie proeven dat is: in alle vroegte lege koffers in een auto stouwen in luchtige kleding oostwaarts rijden de grens passeren elkaar passeren op een Raststätte elkaar weer zien en dan na een vermoeiende dag in maart huiswaarts keren Even de smaak van vakantie proeven is ook voor velen: Chianti drinken bij V & D…

Na een nachtbraaknacht keek ik met kleine oogjes naar het licht dat oostwaarts begon te schijnen, op te komen als een stellig verwijt jegens mijn nachtelijk waken en gapen. Woest kroop ik onder mijn dekbed en ik herhaalde de zinnen, die ik met serieuze aandacht eerder die nacht had verzonden.…

Daar waar je onder aan de trap je gehoor al verloor Maar bovenop met zicht in ‘t noorden haar eindeloze bocht naar ‘t zuiden een strandtent en puur zand oostwaarts gestreept bollenveld Ik zag de glooiende zandduinen, de plooien trillende schuimkoppen die in propjes verwoeien Het gebulder van golven hoorde ik en de voortdurend veranderende…

De wind zit in de noordhoek Grijpt het roer, houdt stuurboord aan Het water is groen en slijmig Maden graven in het vlees Luizen kleuren m’n hemd rood Dagelijks striemt de bullepees Bij de Kaap gaan we voor anker Lam en blind kruipen aan dek Vers water, verse groente maken de maats van blijdschap gek De stormwind zwiept ons oostwaarts…

In de verte lagen wazig Albanese heuvels, oostwaarts, aan het Griekse, droog gebergte en op een rots troonde een kerkje. Wij haalden water bij een bron, begeleid door een orkest van krekels.…

In de verte lagen wazig Albanese heuvels, oostwaarts, aan het Griekse, droog gebergte en op een rots troonde een kerkje. Wij haalden water bij een bron, begeleid door een orkest van krekels.…

Als ik sterf te Badoer, en men begraaft mij buiten de desa, oostwaarts tegen de heuvel, waar 't gras hoog is... Dan zal Adinda daar voorbijgaan, en de rand van haar sarong zal zachtkens voortschuiven langs het gras... Ik zal het horen. oktober 1859…

Schiermonnikoog betreurt wat is geschied: Het eiland was naar Groningen gewandeld, Maar nadat er geducht is onderhandeld Is het weer teruggekocht als Fries gebied. Toch hadden wij Schier nooit mogen verkopen: Dat eiland is niet zomaar weggelopen!…

lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts…

Ze trokken oostwaarts naar de grens, gehuld in zwarte kleren verlieten ze streek om nimmer weer te keren. Vroeger leefden er kabouters in ’t mooie Brabants land, maar nu is ’t eenzaam, stil en leeg in ’t bos, op hei en zand.…

Waarden werden waziger: van Woerden, naar Wierden, naar Werden: oostwaarts laverend in pek en veren, varend op pikzwarte inkt. Het harde hart stinkt. Mijn pen verdrinkt. Peilloze diepte, nacht, golven. Man van Mars, wolven. Tweeling in de trojka, naar het abattoir.…

Er komt geen snelweg langs het Naardermeer, althans, zo zijn de huidige berichten. Men poogt het fileleed wel te verlichten, maar of het helpt betwijfel ik toch zeer. Want elke opgeloste file leidt tot nieuwe files en meer narigheid.…

‘Krijgt u mijn mailtjes niet? Pjisnica Ercobim Houdt u toch op mij te Spammen, en vlug! Ik word niet goed van uw Olifantshuidigheid. Waar blijft uw antwoord-mail? Nooit mailt u terug!’…

We sloten niet meer op elkaar aan we gingen er niet meer samen voor staan en zijn alleen heengegaan.…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

Natuurlijk had de zuster geen bezwaar Om zich dat serum in te laten spuiten, Zeer opgetogen kwam ze weer naar buiten, En gaf het onderstaande commentaar: “Dat prikje, dat men mij als eerste gaf, Haalt ook nog tig jaar van m’n leeftijd af.”…

"De doodstraf voor Saddam!" zo luidt de leuze En daarbij zwaait men met een lange lijst Van daden waar die straf voor wordt geëist - Zijn rechters hebben dus een ruime keuze. Toch kun je hem die straf nu niet meer geven: De man heeft immers al heel lang geen leven.…

“Dat je flink schoppen kunt, is niet genoeg; Nee, als je ook nog technisch bent dan houd je De voetbal als het ware aan een touwtje En blijft die bal dus in de eigen ploeg”, Zo sprak Guus Hiddink, die straks brommen moet En dan een loden bal krijgt aan zijn voet.…

De kortste route naar IBG? U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

Bladeren zo droog in de zomer op het gras. Het lijkt zo wel herfst.…