Alle inzendingen over opdagen

Haast driekwart Nederland had goede zin Als enig hoog ontwikkeld westers land Met kleurpotlood en een gevouwen krant En regentonnen met een gleuf erin Met deze spullen en een pot met vet Bouwt Rutte* straks een stevig kabinet *vervang door Samsom indien nodig…

De nacht zal bij 't opdagen van uw vuurwagen tot 'n waas vervagen : dan zal uw pracht stralen van kracht.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Dat ene beeld. zal nooit vervagen. Die jongen die niet op kwam dagen...…

stel dat etmalen ophouden te bestaan onverbrande schepen achterblijven stel dat de aarde linksaf zou slaan er geen landen waren om in te lijven stel er was geen heengaan of wederkeren wat zou ik dan nog vragen stel er was niets om te haten of begeren kwam er dan nog iemand opdagen…

De man kwam niet opdagen, omdat de kaas niet op zijn menu stond! Hij kon er dus geen kaas van maken en liet de politie in zijn hempie staan! Bron: RTV Rijnmond.…

Een mens zeurt dikwijls het meest door het zeuren dat hij/zij beoefent wat, dat dagelijks komt opdagen zo heeft hij/zij zoveel meer te zeuren dan wat goed voor hem/haar is gebaseerd op Een mens lijdt dikwijls ’t meest Door ’t lijden dat hij vreest Doch dat nooit op komt dagen. Zo heeft hij meer te dragen Dan God te dragen geeft.…

bezocht de krochten van mijn geest had iemand die me leidde samen zagen we de beelden langzaam in verglijden hoopten dat het was geweest maar haakte aan bestaande scherpe kanten ze verwondden me in flanken dacht de spiegel stukgeslagen maar steeds zie ik mijn beeld opdagen die eigenwijze kop alleen met jou voelt leven niet meer…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

Maar dan opeens komt er toch weer een naam opdagen Dementia praecox ben ik bang.…

regenvlagen beloof ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van voorjaarsbloeiers die ons behagen als een helblauwe hemel komt opdagen…

regenvlagen belooft ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van voorjaarsbloeiers die ons behagen als een helblauwe hemel komt opdagen…

als hij in het nu leeft en het zit hem tegen dan kijkt hij naar later in de hoop dat het grauw plaats maakt voor het hemelse blauw als hij nu leeft en hij kijkt niet vooruit dan ziet hij hagel regen en natte sneeuw kletteren tegen zijn ruit als hij in het nu leeft met z’n vele zorgen denkt hij maar aan later aan die zeker ooit opdagende…

Langzaam beginnen de hormonen weer kriebelend te plagen Harten vol rode wolken als Valentijn weer komt opdagen De jonge romein Valentinus stierf door onthoofding Zijn laatste woorden waren voor zijn vriendin Hij schreef haar een brief met als laatste zin ondertekend "Van je Valentijn" wat eenvoudig vriendschap betekent Als die Valentinus…

Zo kom jij in mijn hoofd dan opdagen, zoals we samen in het gras lagen wonderbaarlijk mooi. Ik moet wel veel aan je denken de laatste dagen. Mijn hart springt weer open en ik denk aan de tijd dat ik nog kon lopen samen met jou ging springen en dansen, ik wat neuriede, jij ging zingen en met mij sjanste.…

Geloof kan in ieders wezen opdagen als een beekje, dat verlangens wil drenken, de zoekende drinker soms zal krenken, daarna tot herboren hoop uitdagen. God zelf geeft dat aardse beeldengewoel de vrijheid eigenzinnig voort te gaan, oordeelt met neerbuigend minzaam gevoel: "Kunnen Mijn schoonste schepsels Me verstaan?…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk er een hemels refrein Van vogels die het licht weer zagen Immer zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan schoonheid…

Welke verrassingen zullen opdagen? Brein en gevoel mogen elkaar treffen, baren iets, dat onbeduidend lijkt en klein, maar een sterk onfeilbaar wapen kan zijn. Drie vrijuit klinkende woorden verheffen dikwijls biddend peinzen en zielenpijn, doen ruimheid van Gods bestuur beseffen.…

In een gesloten graf met de diepe duisternis om HEM heen werd HIJ plots door de liefde gewekt en uit die kiem van leven stortte een morgenlijke bron van onuitputtelijk Licht zo krachtig en sterk dat de zware steen werd verdreven en verbaasd keek Hij naar buiten met alle vezels van Zijn vernieuwde wezen zag Hij hoe de zon kwam opdagen…

De man veert eensklaps op, voelt zich beklemd: een hinderlijk diertje komt opdagen. De wesp gonst rondom het wakende hoofd, geeft de bestuurder bange berusting, die dankzij sprekend verstand langzaam dooft. Vastbesloten handen zijn sterke leiding voor het voertuig, dat behouden reis belooft: mogelijke steek is een zegening.…

begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je alleen van je korte reistijd beroofd Dit oponthoud kwam voor velen zeker niet gelegen Wachten in de kou bij de bushalte viel echt ontzettend tegen Iedereen begon zich langzamerhand toch wel af te vragen Of die pendelbus überhaupt nog zou opdagen…

steeds dichter naderen we gaan elkaar aan de grens ontmoeten Ik zie hem volstrekt niet als een dader en ik ga hem lijkt mij, als vriend begroeten Laat de dood maar aan mij verschijnen; dat overgordijn achter mij dicht trekken Ik zal niettemin niet tot niets verdwijnen ‘t kan mij allemaal toch niets verrekken Laat mijn dood dus maar veilig opdagen…

Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt, opdagen, of ze beurtlings hem verzelden. Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden, klinkt nog hun stem, die troostend hem geleidt. 'k Ging door een land van smarte ... Vaak bezweken mijn krachten ...…

Het was Zandvoort en zomer de watertoren het punt alles kon nog gebeuren, ik in mijn eentje naar strand jij niet opdagen.…

Dan komen plots uit niets de echte hulpbehoevenden de één die wil een lift, de ander of ze uit kan praten, Jehova's aan de deur, een buur, een keur aan vage kennissen opdagen Ineens zie ik ze als mijn eigen ik met zijn diverse lagen.…

staten van ontbinden de vagen die weinig verantwoordelijkheid wilden dragen en een dieper contact uit de weg gingen waarbij het afscheid minder pijnlijk was de echte die in samen steunden elkaar de hand reikten bij onverwachte dreunen ook waren er de seizoeners die bij gelegenheid altijd acte de préséance en tussendoor nooit kwamen opdagen…

Weldra zal volgende plicht opdagen.…

Ik droom dat ik ‘n eeuw geleden over oude gladde stenen loop een meisje huppelt voor mij uit schijnbaar uit het niets komen paard en wagen plotseling opdagen Een stem schreeuwt in m’n hoofd Grietje is dood, ze is overreden mannen en vrouwen in het zwart die in de donkere aarde staren beelden vervagen bij m’n ontwaken Een eeuw later…

Ik vergaapte me als iedere toerist aan de oude gebouwen en de romantische sferen, maar vele bierpullen verder wenste ik de bus terug en inderdaad, de slapjanus kwam opdagen inclusief zijn smurfenlied. Ik had Praag gezien, beregezellig, de bus is met mij aan boord van een hoge brug te pletter gevallen. Alle smurfen dood.…

meeuwengeschreeuw mis ik in de polder het geluid van die gillende geeuw en gekrakeel, met hun krijsen, met hun kromme puntige snavel, geel het eisen en krijgen en pikken en pakken en hakken als gieren, loerend speurend en peurend in kieren Ik lijk wel niet wijs want ik mis hun gekrijs hun scherpe vlucht zomaar vallend uit lucht naast mij opdagend…