tabblad: netgedichten

Zijn zij mijn ik?

Ze loopt de trappen met me op en af
wil dit dan dat,
iets drinken, contact,
een ap van hem, iets lezen,
een beeld een zin, een waarheid, licht
een goed-zijn, een alles is in orde
het is één groot hunk'rend puberachtig wezen,
hoezo, zo vraag ik haar, die drang
en zij, waarom 'k haar niet serieus wil nemen,
en neem ik steeds de benen?
Ik antwoord, omdat het zo complex,
niet te bevatten
van wat zij werkelijk wel wil, verlangt,
waarom me met die vragen knagen
ik wil dat ze met rust me laat,
niet aan mijn nek zo hangt!

Dan komen plots uit niets
de echte hulpbehoevenden
de één die wil een lift,
de ander of ze uit kan praten,
Jehova's aan de deur, een buur,
een keur aan vage kennissen opdagen
Ineens zie ik ze als mijn eigen ik
met zijn diverse lagen.