Alle inzendingen over opent

Het water opent zich de duikplank trilt nog wat na het water sluit zich…

Een pretpark ter vermaak en ook ter ere Van de onbetwiste Annie MG Schmidt Dat komt in een toepasselijk gebied De pittoreske dreven van Almere In 2007 opent het geval En de petteflets, die staan inmiddels al…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht loopt koorddanseres - opent funambulist in neonlicht dan'se maca'bre van het leven…

kom bij me zitten vraag je onverwacht je blik is open en je ogen zacht je lippen nemen mij apart en kussen liefde uit mijn hart je handen woelen door mijn haar woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid…

aarzelend stil ontluikt de morgen sprankelend licht in speelse kleur bloemen die zich openend richten geven al hun eerste geur verlicht in zilveren nevels bedauwd met druppels goud hangen roerloos in de struiken liefelijk ingepakt de dodelijke fuiken de trekdraad trilt en zwiept venijn het donkerharig opent zich versnelt en holt met vele…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…

ik leen je lach proef de kussen van je lippen schuifel door je heen, laat je soms heel even stikken en beweeg in de souplesse van je lijf je opent wat ik sluit uit ons verlies genieten we met volle teugen ik heb je lief maar ook die heerlijke geneugten geef nu terug van wat ik heb genomen kom, laten we gaan komen…

Het gedicht opent een raam, waar ik verwachtte -- door een deur te gaan.…

Een man opent zich in de armen van een vrouw -- Hij wordt zacht en praat.…

Zonder onzeker gevoel bloeit ze uit modder wonder van lotus In het moeras, waar duisternis heerst en stilte drukt, ontspringt de lotus — een wonder van kracht en puurheid. Tussen modder en schaduw, onaangetast, ontvouwt zij haar breekbare bloemblaadjes in warm zonlicht. Diepe wortels reiken ver in de veranderlijke aarde, vol verdriet…

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

Elke letter opent de verte. Door op een knop te drukken, Door aan een touw te trekken, Door een handel over te halen. Elke lettergreep opent de verte. Met een donkere zucht uit de diepte, Met een kameraadschappelijke lach van opzij, Met een schrille kreet in de wolken.…

het dakloze bos opent zonovergoten vogelpodia…

ze opent de deur voor de elektricien: gelijk stroom…

een krokus opent haar lipjes voor een tongzoen van de voorjaarszon…

We zien de beelden van verwoesting aan Gebouwen die voorheen bescherming boden Zijn massagraven, maar: wie zijn de doden? En wie komt nog onder het puin vandaan? We kunnen slechts het Rode Kruis wat geven En zo betuigen wij ons medebeven…

in deze stalling opent een pasje de poort dag fietsenmaker!…

Een gesloten boek opent voor mij een wereld vol onthullingen…

Een gesloten raam waarborgt de schijnheiligheid en opent koolzuur.…

Dynamische blik opent een nieuwe wereld voor lentegevoel.…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

een deur opent zich in funeaire tijden ik blaas nieuw leven in mijn oude huid draag ik fabels en feiten en tralies tegelijk nu ik amper weet opent stilte de ramen naar een verre blik ik open boeken die aan de wereld knagen zelfs aan mijn gelijk…

natuurlijk spreekt zij beknopt maar bloemrijk de zin die het hart opent…

Blijf dicht bij je zelf leer anderen waarderen het opent vriendschap.…

sneeuwklokje opent laat zich leiden door de wind luidt lentebal in…

verlaat de drempel het sleutelgat oogt leger nu je hart opent…

Vaders koffertje: hij opent het, sluit het weer -- uitgeput en triest.…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

in het landschap van de zachte huid ontwaart voor mij nieuw leven de bast van de oude blauwe eik opent zich als een jonge maagd om zonlicht smachtend te verweven met een roep die om bevruchting vraagt en doet niet anders dan wordt opgedragen door de ringen van zijn bestaand verleden maar zich ook opent voor geleedpotigen…

Die ene sleutel opent ook de laatste deur waar taal toegang heeft…