Alle inzendingen over oude druif

De druif was aan het joggen, hij rende zich helemaal fit, De anderen riepen: "Dat is een druif met pit!!"...…

Jeugd, is als een druif zo fris. Maar ouderdom.... een rozijn, die niet te pruimen is!…

druif met nog een klein stukje pit Wij blijven op dit zilveren blad en -feest Totdat een hongerige feestganger of -dood ons uit ons lijden verlost…

de snoeshaan laakt het artistieke fruit en vele makers van penselenvruchten kan deze dwaze peer niet zien of luchten de noten op het linnen kraakt ie luid hij haat de vruchtenschilders met hun luimen citroen en appel kan de druif niet pruimen…

er ligt een dood vogeltje bij de waterzuil ik denk dat het één van de merels is uit het nestje in de druif raar vergaan het skeletje zie je maar het kopje is nog vrijwel in takt er ligt een dood vogeltje bij de waterzuil morgen ga ik in de tuin werken…

Rode tulpen, nog in knop of uit Een mooi en sprankelend voorjaar Laat maar toe Hortensia's knoppen Narcissen In een gebroken wit of geel Hoog. Fier. Rank De krokus in het geel Lacht ons toe Daarom ben ik voorlopig niet Voorjaarsmoe…

Toen de avond rijp was als de druif in het glas was ik die vanavond en wachtte op de straat op jou Bevrijd en beminbaar en klaar voor de ochtend die ik zonder slaap zou spreken en vertellen over leven over de wijsheid van dit glas dat mij eerder deze avond door jou gegeven was Je kwam, ik zag en overwon…

haar naam begint vooraan het alfabet mijn naam begint met een zet het vormt een reden om samen te zijn zij is de druif en ik ben de wijn ik ben de dichter-fotograaf en lul maar het begin en eind de dingen aan elkaar geen suiker, bitter zoet en aspartaams vul jij me op, jij bent de uren gaans…

de heuvels waren rond en vriendelijk de beek al wat bejaard een trage stroom in lichtend zand cipressen aan de oeverkant ik vond je in de warme wind eenzaam tussen rank en druif jij zonnebloemde als een kind voorover in een lome wuif bloeide waar de tijd was stilgezet een open hart in zongebed…

Een roos ontluikend en een druif die berst, In zwellende aar de volle korrels gerst, Van sparren ’t hars, die traan uit overdaad, Een vogelgorgel waar het lied in slaat, Dit dringen voelt de dichter zich verwant, Daar ’t wordend wonder, dat hém stuwt en spant, Ook tuinen bloemen zijn en glanzend fruit, Blank brood en wierook en een blij…

De vijg ontkleedt zich schaamteloos de druif is laveloos en paddestoel is high. Het herfst zich feest en moedt zich vol van wee : het jaar is bijna over.…

Dit is genoeg voor een oud (knap) man om achter zijn oren te krabben en aan 't suffen te gaan. Als nergens op het wereldrond Druif groeide of gerstekorrel En schoensmeer dan het enig vocht Dat ge ergens vondt - waar gij ook zocht Wie hielp mij aan een borrel?…

Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen. De zonne blind, waarin ik dij. Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten. En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit. o God, ge zijt in mijn verleden geweest gelijk een vrouw op oud en gouden feest Wees thans een meisje dat mij lachend leidt, mij, blinde, door de rinse lente-tijd.…

En toch, hoe stovend zwelt de druif, Hoe schijnt zich loof en ooft te drenken In 't glanzen van zijn gastgeschenken: Een korenhalm, een witte duif.…

warm was de aarde die zwart rulde toen jij de potten vulde met lentegevoel je lach omhulde scheutig de eerste groene krullen in het al spruitend gewas je kende hun kleuren rook bijna de geuren in het planten van de blauwe druif zo waren de jaren maar dit keer zal het anders zijn met de pijn van een nieuwe geboorte…

noodweer weerlicht de noodklep open het sluimerraam dicht dromen dromen zich dood dodekop tooit zich in het zwarte zwerk vlekken bleekmiddel het skelet kraakt een aangebrande wolk een blaar een sudderlap aan de slapen druif van droefenis de versteende vissen beitel die uit de bedding terwijl gier fluistert blaas op de holle blik…

(die soms welverdiende en te lang uitblijvende van een kind voor z’n ouders of andersom) Waardering moet soms rijpen als een druif aan z’n struik De zon moet haar met licht en warmte bestrijken Dan in vaten liggen gisten Rust het daar voorlopig uit En dan na jaren van beklijven proeven we wat we nog niet wisten en niet zagen Verblind…

De druif blijft rijpen, zoals mijn liefde voor jou.…

landelijke schapen wisten het wieden net niet te halen, dankzij het speciaal afwezige microklimaat omdat de wijngids de bevallige concurrentie, de aanwezige schimmel moet laten begaan, persen zij er bij ochtendmist stroperig klimatologisch de erg zoete dure sap uit oogsten hoogste kwaliteitsnormen, uit de magere plukronden van de rotte druif…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Je duikt weg achter een blos als ik een zwarte druif tussen je lippen duw. Je zuigt, je glundert, en spuwt het pitje weer terug in mijn handen.…

In een park nabij het NS-station zat ik op een bankje volop te genieten van de stukjes appel, meloen en druif, onder een boom, waar de Indianen ooit medicijnen van maakten, las ik op een bordje.…

Ik vang de zon om te kunnen schijnen val op sterren om alles te mogen wensen en op klavertjes maar wel die van vier Leer van de maan hoe op tijd te verdwijnen van de regen in een malle bui het wellustig plenzen in het moment zijn van ieder willekeurig dier De druif proeft me al haar wijnen van mensen leren kennen ken ik mensen het leven…

Nu het matig vriest in Twente geen druif genoeg zonde om te krenten loeit de klaagzang aan over de elementen Ze werken niet genoeg voor lente Is de Bildt normaliter de gebeten hond, nu zitten ze daar geramd al weken. Wisselvallig ging over in zeker weten dat slecht weer alle records zal breken Maar neem van mij aan: GEZEVER!…

zelfverzekerd rust verstand op balans tussen geest en liefde gericht uitmuntende wijn in gouden bekers als kersen, die de muse waren drinkt druif de sap der jaren laat liefde varen chocolade hartjes elegant gevuld doorschijnend weerspiegelen in goudfolie verpakt terecht vervagen rosé hartjes in eigenzinnige glans met schijn…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…

Als je later oud bent en gerimpeld blijf je nóg de mooiste voor mij Zal ik nog net zoveel van je houden als ik zo vaak al tegen je zei Schoonheid zit immers van binnen en is niet aan leeftijd gerelateerd En dat is wat ik zo aan jou vanaf het begin heb gewaardeerd Dus kijk je later in de spiegel denk dan maar gewoon hieraan Het aantal rimpeltjes…

jij, zoals je daar staat zo nonchalant misschien stond je anders als je wist dat er iemand naar je keek, ik.…

pijnscheuten schieten door me heen rimpels wanneer ga ik heen? ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

evenaren hij zaaide angst en moordde voor de lol de zwarte kerkers zaten overvol met door zijn beul bewerkte martelaren maar toen ik laatst die beelden van hem zag vermoeide ogen, rimpels en gebogen vernederd door een bitter hoongelach verscheen een vreemd gevoel van mededogen was dit nou die moordlustige tiran ik zag alleen een broze oude…