Alle inzendingen over oude eik

naast de oude eik stil zittend op zachtgroen mos lievelingsplekje…

Ze passeert de boom een oude eik met in zijn bast twee namen die van hem en die van haar uit de tijd van ooit toen ze nog in liefde durfde te geloven gaf ze hem een hart…

Arme oude eik geveld door de storm brak als een lucifer.…

Helaas is er geen plaats meer voor een oude eik vlak achter de dijk Hij moet wijken in de vaart der volkeren voor alweer een nieuwe wijk Ik mis hem zeer die oude eik zijn sfeer, zijn bladeren ruisend in de wind Hij stond daar altijd welgezind, als een rots in de branding die zijn nek uitstak hoog boven ons, wat voelde dat…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

linkerarm vingers wijdgespreid bloedend hart nog altijd warm doch ingehaald door tijd als ik zo naar mijn opa kijk en zachte kermen hoor herinner ik de oude eik die al zijn blad verloor…

Vertrouwelijke oude eik langs het grintpad. Ik kijk, de takken nog kaal. Zijn kolossale stam, hij staat er Verlaten bij. Diep geworteld in de aarde Waarop de zon schijnt. Rust, vrede heerst hier onder een Zachtblauw hemeldek. Terwijl moeder natuur waakt en ik een zucht van verlichting slaak.…

Voor 't eerst buiten zonder jas Liggen in 't gemaaide gras Blaadjes aan de oude eiken Lekker met jou wolken kijken Lammetjes daar verderop De zon boven de bomentop Een knipoog en een glimlach Mijn ideale lentedag…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

De oude man verlaat voor de dageraad stil het reservaat loopt naar de eenzame plek waar de schaduwboom staat zet zich neer onder het gebladerte van de oude eik de eeuwige reis is begonnen met de droom over de jachtvelden en bij ondergaande zon gaat hij met een zucht over naar het dodenrijk.…

hier sta ik dan een oude eik wiens takken ooit jong en groen nog zich verstrengelden met een appelboom uit de wortels van die omhelzing entten zich de loten die schuilend eerst groter groeiend later uit onze schaduw traden zo is vol het leven in het kleine woud dat wij samen waren tot rot op zekere dag ziek en dodelijk mij…

Als het tasten van een oude eik in donkere aarde of het waken in stilte van vestaalse maagden wachten wij, niet op iets maar om het wachten zelf tot de cirkel zich sluit en reflecties de spiegel voorgoed verlaten en zich wentelen in eigen licht. Dan pas komen we aan waar we nooit vertrokken zijn.…

Hij staat voor ons huis altijd naar binnen te kijken, de oude eik met de ogen waar vroeger takken zaten. Ik kijk wel eens terug en dan lijkt hij contact te willen maken, hij te zwaaien en het spijt hem dat het niet lukt.…

Tussen de oude kale eiken ruist het en ook deze keer komt de herfst op tijd omdat het Herfstkind goed heeft geluisterd…

Het bankje waar we vroeger zaten daar bij die mooie oude eik die is gekapt en weggehaald voor een nieuw te bouwen wijk. Ik zie het aan met lede ogen een mooie tijd wordt teniet gedaan geen plekje om terug te keren als er straks nieuwe huizen staan.…

zou me blij moeten voelen maar dwingen is niet vrij zo bedoelt de doodgewaande wanneer ik even de oude eik raak waarachter ik mij verschuil het winters wit weer aan mijn zij in de dageraad met een waas over de vijver gespreid zoals de doffe echo van Pasen die de leegte in mijn hart verraadt stil ben ik na gister: is dat nu de…

Voel het trillen in de lucht, een berichtje met vogelvlucht, onder de vleugels van goed bereik, strijkt de mobilus telefoonmus neer op een oude eik. Trring, trring, hallo en waar ben jij? In de boom, ik houd je nestje vrij.…

eik…

Gouden blad in de wervelende wind Als een kind zo verwonderd Dwarrelt zij daar zeer gezwind Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen Alle winden meewaaiend Welnu is de grijze herfst gekomen Precies zoals een jaar geleden Heeft de oude eik haar afgestaan Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden Klaar om nogmaals dood te gaan……

Nog even laait het rood en geel in oude eiken eer de bladeren vallen; ik tel ze niet, - weet niet van hun getallen maar zie dat het er wel heel veel zijn, die dan andere taken krijgen: ze worden humus voor een nieuw begin, zo vinden zelfs de bladeren een diepe zin en hoeven niet voorgoed te zwijgen.…

op de plek waar wij vroeger samen speelden staat nog altijd de grote oude eik in herfstig bladerdek zoek ik naar herinneringen die jij en ik hier achterlieten vandaag raap ik gevallen blaren, waarvan kleuren verbleekt door de zon, waarvan kleuren verwaterd door de tijd met beide armen vol loop ik langzaam om de boom mijn passen worden…

Waar ik leef ben ik rijk zonder gezeik als een oude eik heb ik gezien hoe liefde een man gek heeft gemaakt ik heb gehoord hoe een gekke man door liefde werd geraakt vlinders vliegen naar zijn gelijkenis een zalm die terugkeert uit de oceaan naar de rivier die er ligt om te sterven onhoorbare zucht een opstijgende zwaan…

het oude huis trok aan je voorbij je wilde het tot leven wekken je legde alles vast de kamers muren de deuren de vloer de vegen bloed van een doodgeslagen insect op de vale wand die ene deur uit het lood het kraken van de vloer het gebroken raam het stof dat zich in de loop van de tijd verzamelde de oude eik daarbuiten als…

eik me nodigt daar te toeven in zijn taal van nu en later…

net voorbij het struikgewas de vijver en de oude eik daar groei ik in mijn bomenrijk ik ben de bloemen in het gras en elke dag kom jij voorbij een sluier vlinders in je spoor als ik je zie of ruik of hoor dan is het lente in mijn wei en elke keer dat ik je zag er kwamen steeds meer vlinders bij O schoonheid, wanneer pluk je mij…

Krom gegroeid door lange jaren staat gebogen in de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en…

Een treurwilg, een berk en een oude eik, de mensen voelen zich de koning te rijk. Het is volle maan, mensen komen en gaan. Sommigen lopen langzaam, anderen ras... Een konijntje doorkruist hun pad. Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…

(voor Hallo Wien) hoe, hoe hard roept de uil deze nacht hij klaagt de stenen uit de grond die statig dansen in de valavond hun scherpe schaduw kruipt verdacht de kraters van de maan verlaten één voor één de donkere dagen ze klauwen grauwe wolkenlagen en hebben mij de vrees gelaten een oude eik, in de leegte geboren kraakt mijn…

het verleden als mos vastgegroeid op haar ziel doet haar verstillen er van overtuigd zijnde dat alle dagen een eigen geur en kleur bezitten en als ze leest in verrukking vertelt haar hart de woorden die bij haar horen beeldend en boeiend verschijnen veldbloemen op haar netvlies en de oude eik op het dorpsplein verhaalt lachend…

Eens dat de donkere nacht viel viel de stilte der duisternis mee Mijn innerlijk, ietwat onstabiel deed mij denken over ons twee In gedachten kuste ik je lippen zacht, als waren ze van fluweel Hoe jij mij ooit kon ontglippen, kon ruilen voor je luchtkasteel Tegen oude eiken zacht praten om hen vragen over mijn schat Hoe wij hier toen samen…