Alle inzendingen over palet

eenzame schilder tovert met lentekleuren een mooi stilleven…

ik probeer de beelden in mijn hoofd met woorden slechts te schetsen dikke diepe strepen dagen van de nacht mijn hart is donker de wereld zwart lichte smalle lijnen springen uit mijn ziel ze kronkelen en draaien door zomerlicht versierd dan zijn de zwart-wit tekeningen de dagen door de week uitgevlakte grijze meren eenvoudig uitgebeeld…

Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

De Spiegelplas kleurt geel, daarna metallicblauw en dan wordt één paneel door nevelslierten grauw. Terwijl je vaart vermindert zie je de lucht die zindert van fluoroze strepen en paarse rafelrepen. Je schrijft op wat je vindt. Je pen is kleurenblind.…

Diepzeeblauw zo helder van kleur gemoed niet donker op papier lentelichtgroen verheft mijn ziel tilt schilderij op naar de zon ijle tinten verlangen licht intens en warm doorheen wat komt. ik weet wat mooi wordt in begin en verder zoek ik met penseel antennes leiden naar goudgeel.…

Ze heeft de kleuren van het wilgeneiland op haar eigenzinnige palet, ze schildert bomen, dieren, planten, wolken langzaam kruipt de tijd naar haar boezem ze schildert groen en grijs omdat ze jou naakt wil zien, zonder de obstakels die een pittige discussie zinloos maken je houdt van de geur van sierlijke bloemen terwijl jij jezelf ontdoet…

maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

Je zei dat ik groen was als de kikker en het gras maar ik voelde me zwart op het palet van jouw dromen in een wereld zonder vrees gekomen in het vervolg, de nachten blauw dacht ik steeds in kleur aan jou ik voelde mij niet fris of groen bekeek het glimmen van mijn schoen ik vond mijn kracht in donkerrood jouw droom had reeds mijn hart…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

De sneeuwkoningin schenkt een veelkleurig palet Aan de lentezon…

Geel op blauw palet Gershwin kan tevreden zijn Luide lentelof…

Ik schilder je in al mijn kleuren met alle verf die ik heb hier op mijn palet Ik schilder je blauw en een beetje groen misschien…

Er is weer helderheid van witblauwe luchten wolken als luchtkastelen tere bloesems gekoesterd door de zon terugkerend leven een palet van zachte tinten bij zonsondergang over een vergroenende wereld verhoogt verre vogelmuziek op de achtergrond de feeststemming…

Geslagen glazen, gebarsten scheuren, monumentaal Kunstenaarsbloed gekropen langs palet en penseel Beeldenaars beeldend, natuurlijk abstract Boekenvol diepzinnig en plat..... taal is mooi. Mooi.... uit ZIJN pen en penseel Hij is terug...... Terug naar Oegstgeest. Dag Jan... bedankt!…

Verf op mijn palet kookt liefde zodat het linnen bijna scheurt van hartstocht door de hete olie die straks de vezels brandt maar eerst mijn liefste danst je beeld dat wegdruipt langs mijn geest rechtstreeks naar mijn bonkend hart dat jij in lust doet smelten brandende vezels van liefde en leven brandende liefde als…

heb nog even mijn palet gepakt de lentekleuren boven een smalle reep die zomer moest beloven daarna de gelen van de oogst de onderkant in warm rood met tikkeltjes oranjebruine tinten de eerste zwarte randjes dood maar de verf is verdroogd in het landschap van seizoenen na winterwit draagt lentegroen weer bloemen…

ik schilder je de bergen op voorbij de rots en de vallei toon je de uitzichten een horizon voorbij zie in blauw de nevels van de morgen even zonder zorgen genieten van de dag ik weet het pad dat je in de verte zag we dalen snel penseel voor jou ravijnen, hun diepte voel je aan mijn hand in samen blikken zal hun dreiging vlug…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

als ik in eigen woorden een schilderij moet maken dan kies ik het zelfportret van het palet van mijn gemoed gebruik ik uitsluitend de tedere tinten omdat ik toch (O...ijdelheid) een beetje voordelig uit de verf wil komen…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

Obscuur palet van eenzaamheid een kwaal die niet went met de tijd.…

een sierlijke rand omarmt het groene land in rood en geel een sloot loopt hier nog slingerend naar de horizon wolken schilderen zich in zuiver blauw en wit ik bewonder het borduursel van mijn kind zo puur, zo ongerept…

muziek uit kunnen leven een dirigent die ook de kleinste orchideeën kent ze laat wiegen in de bomen van hun dromen kom mee naar de bloemenzee dans in het gras want de voorstelling begint pas als de zon er is zij opent hun harten in de eerste zucht van de zomerwind ieder heeft gewacht tot het bloeien begint in een prachtige palet…

Je zei dat ik groen was maar ik voelde me zwart op het palet van mijn dromen waren kleuren slechts oorzaak in het vervolg, de nachten blauw maar dat was voor jou niet genoeg alles was helder in duisternis gehuld misschien kon ik maar beter zwijgen en de bloemen voortaan buiten zetten.…

wij vlochten herfst van alles wat de zomer geschonken had jouw slanke vingers modelleerden vorm en kleur tot een zondoorschoten boeket ik schaalde fruit etaleerde de fleurige rijping tot een zonovergoten palet storm en regen waren welkome gasten bij het feestelijk openingsritueel de nachtvorstjes lachten wisten dat in een koude…

ineens geeft buiten een ander palet de subtiele verschillen die ik altijd al wilde komen na aan mijn bed streekjes wit lichten het grijs uit donkere tinten hemel schrijft helder met diep blauwe inkten wind vlaagt zacht in een warmend vleugje het onbekende verbaast en vertedert het neusje van een stralend gezicht het kind danst ontwaken…

dan weer open schoeisel, alleen een zucht, gaat vervangen slechts om kou te verdrijven Opgebouwde warmte in ons lichaam nestelt zich alvast: de deur van onze huizen inmiddels alweer vaker dicht Een zacht briesje wordt alweer wat steviger Ze lachen nog, de bomen grijnzen zich kaal na opnieuw godverheven kleurenpracht écht zonder ezel palet…

Een oogverblindend schouwspel als de zon opkomt een oranje kleuren palet danst carnavals optocht aan de horizon woorden opgesloten ik laat ze voor wat het waard is mijn hart springt op bijna lente…