Alle inzendingen over paradijslijk

Als het paradijs nou op aarde is, waarom willen we dan naar de hemel? Toen de aarde werd geschapen, waren daar Adam en Eva, in het paradijs, dat paradijs was dus op aarde, terwijl iedereen blijft zeggen: als je doodgaat, ga je naar het paradijs!…

Het wordt ons zelf gemaakte paradijs, mooier kan het toch niet, schat, we gaan gelijk op reis, als ook jij ons paradijs voor je ziet..!…

Wie belooft het paradijs? Soms waan ik me daar. Al knarsen de bomen in hun ruwe mantel Al rot de verboden appel tussen de kastanjes. Hoor je die hoestbui tussen de takken? Adam liep te koppig, te naakt in de kou bewaarde zijn listen in krakende kisten.…

Onze liefde bloeide open Als een rode roos Wanneer de lente begint Ik kreeg het gevoel van Opnieuw geboren te zijn Verlost van alle verdriet en pijn In het verleden Was mijn hart van steen Zo koud als ijs Maar jij ontdooide mij Maakte van mijn leven Een paradijs En nu stort mijn wereld weer Als een kaartenhuisje in elkaar Je gaat me…

Ben je wel goed wijs om bij ons te klagen en onbeschaamd te vragen naar de weg van het paradijs Wij zijn helemaal van de wijs hebben geen argumenten aan te dragen liggen overhoop met alle vragen ver weg het paradijs Maak ons nou eens goed wijs verpletter alle vragen stop het schrijnende klagen in het paradijs…

De straf is nu betaald, Hij brengt zijn kind’ren thuis, de poorten staan weer open, van het eeuwig paradijs.…

een landschap tussen rivieren bewoond door naamloze dieren een zichtbaar goede waarheid, naakt de smalle toegang wordt bewaakt vredig vrij, gezonde toestand eeuwig oorsprong uit het hoogland veel vruchten om van te eten geen ellende te vergeten geen bewustzijn van geboden ook al is een boom verboden de scheidingskennis, goed en kwaad…

uit hun dromen de knopjes werden gedraaid als haar flits hun uitspansel raakte zij wilden met hun blik alle groei energie van de schepping vragen dan bloeien en vruchtgeven tot in een lange reeks van jaren zou er dan toch een hemel zijn met een herfst vol rijke oogsten in haar ogen lag de belofte zij kwam voorbij een paradijs…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

mijn gedachten zijn vaak door verwachten bevangen alsof jij of jij nog zal komen waarom blijft toch mijn ziel aldoor naar het ideaal verlangen waarom blijf ik, mens, dromen wil zo graag vergeten aldoor wat was en door mijn verdriet al vele malen is opgegeten opdat ik vlucht voor wat is geweest en mij slechts hoop wil aanmeten? ik leef…

vluchtig wordt licht als jij zwiert met de parasol jouw immens plezier danst ludieke schaduwen hier je speelt met de wind die in je blonde haren zingt jouw ogen weerkaatsen de golvende schittering van water samen op strand met het paradijselijke zon zee en zand ik houd van het lachende kind in jou jij mijn grietje en toch volwassen…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

rozen die spraken zonneschijn gelezen ze dronken de regenboog niets bleef onbesproken wolken werden gevangen veilig verborgen binnenin de regen kleurde oranje sterren lachten zilverachtig harten die smolten openden ramen van de ziel om de schoonheid te absorberen geborgen in 'n zee van goud ©LadyLove…

Voor jou zoek ik de waarheid op. Je vroeg het niet zomaar spontaan. Heel diep in jou klonk een melodie een stem... die smeekte,... " Maak me vrij verlos me van die pijn neem me mee aan jouw zijde wil ik staan vol vertrouwen en vastberaden in ons land... We noemen het... " P A R A D I J S "…

We schiepen zelf een paradijs maken ons zelf en anderen wijs dat wij de wereld sturen. Hoe lang het ook zal duren. Een tuin zo vol met dromen in verkeerde handen gekomen. Wij zelf zijn daar gebleven Hem uit ons paradijs verdreven Verdwaalde God,vermist,verloren. Niemand wil nog van Hem horen.…

Als ik 's zomers in mijn tuintje zit, zie ik het paradijs, de bloemen kleuren mijn horizon en boven mij de lucht Daar kan je heel veel sprookjes zien, een monster, of gezicht na een tijd vervaagd de schim een wolk op de vlucht De vogels brengen hun jongen groot, wat hebben ze het druk dus zette ik wat water neer ze drinken en ze baden zich…

Mijn tranen rimpelen het water in een golvend patroon ik tuur naar boven wolken jagen het donker voorbij daar lig jij sierlijk gevlijt in diepe rust jij bent niet langer een vreemdeling in het paradijs jij liet de mist verdwijnen als een trouwe dienaar door mijn uitgekost verleden kan heden worden geleeft…

De nacht is weer gekomen Ik hoop van jou te dromen Over golven van de zee Die nemen ons beiden mee Naar wondermooie plaatsen Maan en sterren weerkaatsen In het water van diezelfde zee Als begeleidend Licht voor ons twee Als doel de Hemelse horizon Ontzettend mooi als dat eens kon Daar aangespoeld op een strand Zijn we in het hemels Paradijs…

Een varken stelde aan de mens een niet zo domme vraag. Het zei: 'Dag homo sapiens, uw antwoord hoor ik graag. U noemt zichzelf een dierenvriend, maar waarom eet u beest? Dat heeft het dier toch niet verdiend? Het is voor hem geen feest! Vergunt u beesten feest te vieren of maakt het u niks uit? Och, neem ten gunste van de dieren een resoluut…

er rusten mensen daar uitgewaaierd over land en water aan de ijsvogel kleven zomerkleuren zelfs in winters, als de zilverreiger vliegt langs de zwaluwwand zweeft leven in de holle cirkels van vandaag, gebalanceerd tot hoge ogen volgen op de rondgang van de wind mijn kind… er rusten mensen daar, uitgewaaierd op het veld niets doet nog…

Paradijs voor mij.…

De dag kruipt naar zijn einde de zon zakt langzaam achter de horizon weg Ik kijk naar je gezicht en ik weet weer waar ik ooit voor ben gezwicht ogen die schitteren wanneer je lacht dit is weer als de eerste nacht Jij nam me mee op de eeuwige reis ik heb nooit geweten dat de poort naar het paradijs hier op aarde bestaat en altijd open…

Er wordt geschat dat 17 biljoen Gestald wordt in belastingparadijzen Maar sluitend kunnen ze nog niet bewijzen Naar wie ze 'foei' en 'schande' moeten doen 'Gelukkig', denk ik stilletjes dan maar 'Wat zeg ik nóu toch,.. nee geen commentaar'. ------- Een kleine elite van superrijken hield in 2011  17 biljoen…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

Zinderend stroomt het bloed door mijn aderen schitterend licht omkranst haar gezicht terwijl je stem zachtjes in mijn rechteroor schuifelt het lijkt op een paar zinnen waar ik mijn gevoelens had verstopt juist nu doordat ik kan zijn wie ik ben bij jou heb ik mezelf gevonden omdat jij tot het paradijs van mijn dromen wilde horen…

nog eventjes liefkoosde en zo in haar speeltje kneep Adam eerlijk hoor, hij lachte terwijl hij liefje, Eva, zoende Dat zij dat allang verwachtte bleek beslist ruim voldoende Eva voelde zich best bloot onder Adams familiaire blik Op haar zwartbehaarde noot eensklaps zag ze Adams..sik Adam, haar allereerste man, danste naakt in het paradijs…

Cipressen als verstarde wachters in dit gebarsten paradijs. Alleen de lucht beweegt. Geen adelaar hield ooit zijn blik zo strak gericht als jij op mij. Jouw ogen trekken mij de hemel in. Lente voor altijd en wat nog rest van de liefde. ------------------------------------------------ uit: 'De luwte van het late middaguur', 2002.…

het was de kracht van verlangen die mij leidde op het pad dat voerde naar de plaats waar ik onze liefde begraven dacht geen kruis of opschrift maar een kleine bloemenzee die golfde op de warme wind nog bedwelmen de geuren zie ik stukjes hemel in de kleuren jij bent en blijft mijn paradijs…

Het was het eerste paradijs waar wij geboren werden dat ons omarmde en losliet, en nooit meer om zou zien.…

aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren seizoen dat pas bij het verlaten weer water achterlaat opkijkend hoort hij tegen een restje hemelblauw de ijle twijgen zwijgen z'n prevelwoorden rijzen met zijn blik mee 'ook in het paradijs…