Alle inzendingen over pauze

dat ligt helemaal aan de ontvanger ontvankelijk of geen weet hebbend van des schrijvers problemen gemakzucht plaatst mensen in een vakje niemand neemt nog tijd voor zichzelf laat staan, voor een ander kostbare tijd vraagt niet om een pauze en toch, sta even stil bij stille tochten voor vervangend eigen verdriet misschien dat u dan uw eigen…

In de luwte van de bomen met je rug leunend tegen een hek en je ogen gesloten dwaalt milde herfstzon over je gezicht. Zo moeiteloos als dit licht te kunnen bewegen. Overal te zijn. Langs en vallend over het water. In het Eemskanaal, de Curare en de Amigo op gepaste afstand van elkaar volgeladen tot de boorden varend naar Delfzijl.…

Een blikseminslag heeft jammerlijk snachts In samenspanning met wind en regen De electriciteitstoevoer onverwachts Lamgelegd en nu zie ik ongenegen Geduld oefenend vanaf het balkon neer Op de grazende veestapel in het dal Met nevel nog bedekt en apprecieer Hoe hun tongen maaien en een aantal Reigers zich bij de kudde voegen stil Contrasterend…

“O,” zei de Israëlische soldaat Die hoorde van de strijder van Hamas Dat het bestand zojuist begonnen was, “Wat jammer nou, dan ben ik net te laat. Maar blijft u alsjeblieft hier nog drie uur, Dan open ik daarna op u het vuur.”…

Een vraag die ik mijzelf wel duizend keer heb gesteld Het is een feit deze pauze in mijn ontwrichte leven waarin ik nu met angst van onzekerheid samensmelt……

‘Neemt niemand de telefoon op?’ wat is er eigenlijk mis met flessenpost aangezien overzeese dromen smoren in een ongewilde noodstop ik ben aan een dampige broodtrommel ontsproten maar de kruimels achtervolgen alle geluiden in stilte niettemin ben ik op weg, heb ik mijn land ontsloten twaalf uur slaat de klok, de dag is doormidden gebroken…

Zij daalde de grote schooltrap af, lichtjes, lenig en vlug - de wind woei haar dunne rokje op, haar hand sloeg het terug. Doch sneller dan die fijne hand was de koestrende blik mijner ogen: zij keken en zagen een schone lijn, die een kunstenaar tot een refrein heeft bewogen.…

Ik ben de uitdaging weer aangegaan, Heel januari is mijn maand van droogte, Ik dacht: ik breng je even op de hoogte, Dan snap je waarom ik de drank laat staan. Wie weet dat ik dit ooit het prettigst vind, En nooit meer dorst naar whisky, wijn en pint.…

ondergedompeld opgeschoond adem en getijden pauze…

Ligt even zurig uitgekotst te midden van pauze op wat komt…

Ik neem Even pauze Even wat afstand Door wat Afstand Krijg ik Beter zicht…

Weet je nog wel wat je voelt achter die façade van gedachten die je dwingen om verder te gaan terwijl het eigenlijk niet meer kan Waar is het knopje in je hoofd om even alles stil te zetten verwarring in de pauzestand alle gedachten op stand-by wachtend tot je weer wat voelt…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

Hij had, zei men, Oranje gedupeerd door Robben na de pauze te vervangen. Gelukkig werd een catastrofe net dankzij de hulp van Tsjechië beLet.…

Men brengt zijn kind snel naar het klaslokaal En laat het in de pauze overblijven. Men heeft helaas geen tijd meer om na vijven Ook nog te zorgen voor een avondmaal. Ben benieuwd hoe lang het nu nog duurt Vóórdat men zijn kind naar kostschool stuurt.…

Pauze onderweg, te moe om een dutje te doen of hier echt iets te eten wat ze niets eens hebben Het is de moeite niet om mijn jas uit te doen ook die ene handschoen laat ik maar aan Was ik maar thuis, in bed niet dat felle licht, niet die eindeloos donkere nacht nog te gaan…

Zo’n pauze is funest voor ieder team. Het samenspel is vast nog niet subliem. En hoe is het gesteld met de conditie? Tot kijken ben ik zeker weer bereid, al ben ik wel mijn wedstrijdritme kwijt.…

Bovenaan lees ik: sokken en verlengsnoer onmiddellijk gevolgd door: SCHOENEN in HOOFDLETTERS met VRAAGTEKEN pauze, onbeschreven witte ruimte dan van de kaas van de biowinkel naar de supermarkt voor croissants en zakdoekjes VRAAGTEKENS achter fruit? en lekkers? POSTZEGELS! + KRANT!…

het leven gaat door en door als maar door het stopt nooit houdt geen pauze het gaat alsmaar door verder eindeloos ver het kijkt nooit terug wil ook nooit meer terug het gaat door wat er ook gebeuren zal het leven gaat door ik ik bleef staan…

in de stroming van mijn geest drijven kromgetrokken rijmen geel verkleurde woorden zinnen die verslijmen aan de wanden van mijn schedel plakken stroperig mijn gedachten ... ... ik ben er even tussenuit u moet een tijdje niets verwachten…

ik hou zo van machines, zegt ze, van die grote bouwmachines maar het mooist vind ik de klokken waarop de schafttijd aangegeven staat dat al die mannen dan op opgelegde tijden hun werk ter zijde schuiven naar koffie en hun boterhammen grijpen en in volle gelukzaligheid gaan zitten wachten tot zij weer verder mogen, na nog een laatste sjekkie…

kom ga met me mee naar een ander land waar zilveren klanken klinken en gouden stralen glinsteren kom laat me je leiden naar zoet gevooisde woorden afgewisseld met akkoorden brandstof voor je vermoeide geest kom pauzeer nu met mij neem even wat rust voel je een moment zorgenvrij en dadelijk weer uitgerust…

de winter schreef geschiedenis het voorjaar waar wij reikhalzend naar uitzien laat vooralsnog wat op zich wachten ik noem dit tussentijd een soort gevechtspauze waarin wij op zoek zijn naar warmte dus kruipen voor even behaaglijk tegen elkaar aan…

Soms zou ik even pauze willen Het nu-even-niet Een beetje rust, bijkomen Bekomen van verdriet Maar de wereld wacht niet op mij De tijd die gaat Werken, eten, leven, Je moet mee op de maat Mee in de rij Mee met de dag... ... Ik sta liever even stil Als dat mag…

De kat onder de auto leeft zijn leven, ontknijpt zijn ogen spleetsgewijs wanneer een schaduw in zijn warmtebron verschijnt. Wat zal hij doen wanneer de motor start? Ach, ik heb nog geen haast strijk ik me over ’t hart.…

Zijn ongebruikte momenten voorgoed kwijt, of terug te vinden in de pauze tussen nieuw en oud?…

Weeïge drank adem was mijn deel Passie raasde wulps zonder enig gevoel Tierde met niet aflatend venijn door jou heen Pijnlijk besmeurd vernederd werd ik alleen Ongeremd laat je smerige lusten op mij los Waar pijn jouw geilheid doet vervoeren Grenzen steeds gewelddadig verlegd Mijn geest verstijft kil niet te beroeren Daar vunzige lust ongemeen…

een donkere dag de zon komt niet tevoorschijn ze heeft een baaldag…

Even een pauze en weten dat je leeft, want doorheen alle drukte zou je dat vergeten: wat zijn we dwazen en maar goed dat we kunnen ademhalen zonder dat we daaraan moeten denken.…