Alle inzendingen over penseel

penseel in vlotte beweging.…

lente schildert licht bomen omwolkt zij met kleur sleedoorn siert bosrand paardenbloemen glanzen geel watervogels snateren…

Het penseel schrijft grote geschiedenis En het is koud, Nauwelijks nog voedsel, Koortsend en rillend Brengt de geest van het penseel In ontbering De juiste vormen aan. Met half zichtbare blauwe vingers, Bijna gevoelloos, Valt het penseel na de laatste streek In weken vuil. Een verdubbelde hartslag Voorspelt de grote toekomst.…

De taal wil het er nog een keer op wagen Nu doek en kladblok nog in het gareel De woorden wonnen het van het penseel…

wolkenformaties penselen iedere dag een luchtige prent…

hoe ik ook met een penseel de tranen uit jouw gezicht veeg steeds verschijnen ze weer vol woede is jouw blik verbazingwekkend want zo had ik de contouren niet opgezet vol overgave schilder ik je rustig omlijn met liefde jouw gezicht kus met penseel je beide wangen…

Al onze innerlijke schilderingen zijn oneindig als je weet hoe de penselen worden gebruikt…

Een ketter met een glad penseel Herkent in haar gelaat Een minnares van zeventien De hermelijn in haar elegante maar strakke greep De kop van haar tintelend vel afgewend Moet haar kuis en wit maken Zoals haar zijdelingse blik Het Hof van Milaan op hol deed slaan Zo plots week haar blos Was het daarom? Wou hij haar sparen?…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

Het schilderij vertelt op een ochtend tijdens een koude bries beroerde een penseel mij het groene gras en de blauwe lucht schakeringen in kleur gevoel en techniek fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende…

Met het fijnste penseel de kleuren neergelegd ragdun, wazig de ogen toegeknepen sterk geconcentreerd afgevoerd de klanken de echo heinde ver weerkaatsend op de berg teruggekeerd om stil te staan…

En Rubens ging in de fout Bekeek zijn model En fluisterde heel stout Luister naar mij lief boerinneke Zoals de zalm heeft zijn puikje Het mooiste aantrekkelijkste Aan jou is voor mij je buikje En zij gaf hem een gewillig oor En Rubens ging nog even door Je billen en borsten daarentegen Hadden wel wat zwaarder mogen wegen En hij legde haar…

er is geen tijd meer voor het fijn penseel gejaagd meng ik de kleuren tot aanwakkerende wind het dreigend zwart dat grijs ontlaadt in wit vertraagt en stenen hagelt op het doek nog zijn er gouden wolkenranden die licht van zon ontvangen schitteren door de regenboog ik schraap de verf bijeen tot lichte mist die in onweersgeur verdampt…

Ik begroet kinderen met regels dans met ze op blote voeten terwijl mijn penselen het doek vullen vertel ik hun dagelijkse verhalen.…

De vergezichten worden steeds grijzer herinneringen van haar levende penseel onder iedere geschiedenis een horizon achter elke gebeurtenis een likje verf en ook haar gedachten worden weidser alsof het landschap van haar denken zich uitstrekt tot aan de blauwe rivier om in te zwemmen en te drinken met haar levende penseel en haar palet krijgt…

Een voetstap een spoor een vooruitgang Een ijsberg een gletsjer een waterval Een penseel een letter een woord Een gedachte een begrip een antwoord…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent.…

de verf op het penseel kleurde als een juweel haar magisch licht gaf de achtergrond gezicht wij vormden een geheel waarin mijn stem verbaasd bleef zwijgen door naar kunst te kijken…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

je penseel lijnt je gedachten uit op het doek kleuren spreken hetgeen je niet kan bewoorden een schilderij zegt soms meer dan een boek of een blad vol akkoorden…

Kleur, doek en penseel; passioneel, verstilde, lommerrijke taferelen; strevend geheel. Penselen nu gelijk een stilleven, zo-even nog bedreven, vol vuur! Als het leven ophoudt van wie je zielsveel houdt. Mama, broos en weer klein, alles in u trachtte te zijn, dan wordt het lichter, in oneindig licht ontvouwd.…

zijn het je handen of je penseel die mij tussen de bomen langs verzonken huizen in de sneeuw doen verlangen naar de stilte van het licht of is het de rust van je gezicht die mij spierwit in je blik verstrikt…

zit vol met dromen een toekomst zonder staal en vol met leven dat mij opneemt in het onmetelijk geheel met het penseel probeer ik in haar te komen en haar een goed aangezicht te geven de smalle steegjes worden me nooit teveel…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

ik penseel gedachten met inkt onbedwingbare beweging vanuit inspiratie met pen op papier met energie lichtrakend schrijvend als met een veer los van alles vliegensvlug andere ogen uitreikend rakend…

, kleuren van mijn fantasieën in een maskerade op de loop, beland in elk vertekend beeld transparantie, doorkijk van doorschijnende zon als ik met mijn penseel over jouw lichaam strijk, voorspelt de speling van mijn treurig lot die ik erf en wat ik jouw ogen las…

de houten trap van de veranda kleurt groen weg van het mos één met de tuin kronkelpad langs wildernis tot aan het poortje -vergroeid met de haag- en er achter landschapsglooiing schilderwerk met zon als penseel…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

Je plukt je vogels uit de lucht één voor één in harde lijnen op papier en kust ze zachtjes met je penseel om ze te kleuren Dan laat je ze vrij aan de muur, hoog bereikbaar achter glas en niet te vatten…