Alle inzendingen over ranken

moet steeds weer ontmoet, dan wordt de oogst oneindig goed, leef, jonge rank, op 't hartebloed.…

De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan zélfs stenen vergroeien tot volrijpe ranken.…

volgroeide velden onder trilling van de zon het groen was rijper dan de dag die hij met volle teugen drinken kon ranken tilden hem omhoog zijn plek, zijn graf dat hij gewon zo vol en zo verfijnd dat hij er stierf totaal verwijnd…

Je herkneed de klei, in verbaasde bewondering van haar gestileerde schoonheid, geroerd door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm…

zie haar ranke silhouet afgetekend tegen de kleurrijke avondhemel ze staat stil te turen naar de zee de hand houdt de hoed vast de zomerjurk wappert iets op haar hele verschijning gewoon klasse…, top!…

Mijn ziele is in mijn zangen, Mijn zang is mijne ziel: Mijn lied is 't zoet verlangen, Dat in mijn harte viel. Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

Ik zie de zon het blad verzilveren, van de ranke, slanke berk, achterin mijn tuin. Die ranke, slanke berk waarin een zwarte merel, melodieus, zijn eeuwenoude lied vervolgt, als een rhapsode.…

in de zocht van elk gewoontedier neen, laat mij maar mijn eigen piraat wezen die zijn bonte kleuren schouwt zoals de nacht haar melkwitte huid plooit in het alsmaar wegvallend licht luister mijn koninklijke bruid; uw zomer is niet meer, de rek is uit u lendenen – wat u nog rest zijn de uitgesproken woorden te beletteren op het ranke…

waar vroeger lente binnen kwam tocht nu de kou trekt langs onze warme plekjes verkilt wat ik vertrouw zacht streel ik je bloemen op het raam de ranke stelen maar snel valt er een traan daarna nog velen de kristallen in je ogen zijn gedoofd je hart bevroren ons lieve samenzijn is voorgoed verloren…

er is veel hooggeëerd publiek maar het circus speelt voor ons alleen warmbloedig dansen paarden met hun ranke benen een figuur acrobaten voltigeren en aan de trapeze lijken salto’s moeiteloos te leren het wildebeestenspul laat alle tanden zien in de dressuur van de dompteur toch heeft een kleine clown op het eind de show gestolen…

ik heb je zien groeien rank gesteeld alleen in de vaas die jouw lentekleuren in water en glas al lichtjes geurend subtiel spreiden pas later voltooiden de andere bloemen het boeket voorjaar nog druipend van regen en glinsterend van zon in een grote platte kom ieder reikend zover zij komt het rank is lang en slank geworden ogen…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

koele woorden maar diep van binnen 'n fluistering van liefde strelend als een parelsnoer om een ranke hals dat zijden draadje dat warme hart de parelsnoer de ranke hals vertrouwen alles is liefde…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

't ruisen van het ranke riet! o wist ik toch uw droevig lied! wanneer de wind voorbij u voert en buigend uwe halmen roert, gij buigt, ootmoedig nijgend, neer, staat op en buigt ootmoedig weer, en zingt al buigen 't droevig lied, dat ik beminne, o ranke riet! O! 't ruisen van het ranke riet!…

Nooit laat de ranke hinde haar waakzaamheid verslappen want je zit zo in de hoek waar de vallen klappen…

Vijf ranke rozen en het bloemstalletje sloot net op de valreep en zij had het toch zo koud daarom koos hij ze vuurrood…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

reikend naar het licht ranke vrouwelijkheid draagt voelbare zwaarte ik stijg op uit dit bestaan en laat mijn leven aarden…

ik ben een stille rank, aldoor schouwend, teder zoekend naar licht ja zo ben ik: op unieke wijze naar binnen en buiten gericht…

In het dennenbos staan ranke berken, verspreid, brengen hier en daar zacht trillende lichtstrepen door het diep donkere groen.…

in de frisse ochtendlucht zweven lichte klanken lieflijk, helder hoog als blauwe regen ranken kringelen zij omhoog over het stille water suizelt een lentewind bespeelt de lange stengels van het riet, en zingt zacht deinend, een wiegelied hoe zoet vlijt de zon zich rond de ranke berkenboom speels zijn de jonge katjes hangend in de groene…

Het is een rijzen vederlicht het zijn mussen mezen op het ranke beven van de twijgen het is een wuiven weven mussen mezen op de bamboe het is een huiveren in de wind…

zwevend langs de kust verliest de zee haar gratie aan ranke pootjes drieteen dribbelt diens ballet in lijndansen met golven…

Een rank lijf dat net iets te licht aanvoelt en met lang zwart haar inderdaad een engel van het ergste soort; zij die plots weg zijn -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Ach, m'n ziel is louter klanken In dit uur van louter kleuren; Klanken, die omhoge ranken In een dolle tuin van geuren.…

En ziet, daar herrees Hollands koopmansgeest : bied dus royaal voor wat schors of een rank !…

mijn ranke lijf bloeit en rijst op uit dit bestaan liefde houdt me vast armen reiken naar het licht mijn zware lijf voelt aarde…