Alle inzendingen over reflecteren

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

Over stromen Zelfs wanklank is op muziek gericht leert de juiste tonen horen, zoals het zou moeten zijn, volmaakt met barstjes Jij hebt de bamboefluit aan jouw mond gehecht, lippen gestulpt, ogen gesloten de wind uit het zuiden laat zich beluisteren Hoor het zingen van rivieren, die uitstromen in zee, zoet en zout met zich laten mengen…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

Kozend, strelend, oneindig reflecterend, kruipend in elkaar. Cirkels. Zoals die, van jou, en mij.. -…

ik keek naar binnen door mijn eigen raam alles stond hing lag alsof ik daar zelf was ik zag een kleine binnenwereld vreemd veraf in mij de buitenstaander reflecterend in het raam…

niet van echt te onderscheiden wij twijfelden nog of het toen ook aan ons heeft gelegen we zagen het eerste beven van zijn hand alles ging later zijn eigen rustige gang maar in goed onderscheid raakte hij langzaam zijn markantste stukjes leven kwijt nog lichtte hij op in volle zon maar donkerde steeds meer in stille momenten reflecterend…

Door stilstaand water spiegelt een heldere blik aan de waterkant.…

Vuur dat knetterde en in het rond uiteenspatten was een voorbode dat de ochtend zou illustreren een vlam die uitdoofde door herinnering van munt om beter mijn overweging in het licht te reflecteren.…

Ze zit daar maar als een sterke magneet mensen komen en gaan genezen naar huis zeggen ze Ze moet wel een heilige zijn een nieuwe, die onder ons is Ze heeft niets nodig, geeft alles meteen weer terug Mensen die hoop geven ontvangen hoop, mensen vol liefde krijgen nog meer liefde de teleurgestelden vertrekken diep teleurgesteld en agressieve…

Ik neem hierbij de vrijheid om bij dezen beleefd te reflecteren op de baan. Dat ik tot nu toe heel wat heb gedaan is volgens mij afdoende al bewezen. De rest treft u wel aan in mijn cv. De groeten dus van Volkert van der G.…

mijn lente groeit alsmaar meer grijs waar de aanwas zich vaker dunner vertoont daar kent zijn oogst in toenemende mate een schrale bloesem op weg naar eeuwig reflecterend zonlicht menselijkerwijs gesproken…

M'n hemel is kapot En mijn aarde evenzeer Ik zeg dit onverbloemd Omdat m'n leven Lijkt gedoemd Tot onbaatzuchtig reflecteren Om dan toch eindelijk Met hulp van velen Het leven te gaan leren…

"Da's niks," dacht hij, "ik neem er een camera om zelf te reflecteren daar kan die coach van mij nog flink van leren!"…

dans vlinders in mijn buik en sterren in mijn oog fluister blossen op mijn wangen die de regenboog gaan vangen en geniet dan van de kleuren die ik reflecteer klaroengeschal zal klinken in je hart de vlinders vliegen uit de sterren zullen stralen in de nacht…

Nog altijd ongelezen Vals met tanden scherp getekend, schaduw van verweer ontbloot Verblindend reflecterend in afgesleten rondingen. Als ongeschonden aangeprezen.…

de natuur ontwaakt na een nachtelijke douche dauwdruppels glinsteren groen transparant frisse parels vangen het licht reflecteren een groet met natuurlijke charme in serene stilte druppelt de tijd ongestoord schitterend naar zuiver zicht…

droom de witte duif in je landschap beweeg langs vijvers die stilte bewaren raak me herken de liefde in de schittering tussen takken reflecteer mij duizend lelies zullen drijven in de meren van tijd beleef me in jouw diepten ik ben er voor jou…

Zij die zich aan niemand wil binden onderverzekerd voor haar eigen wijsheid Reflecterend in haar glimlachend gelaat stralen ogen duizenden mogelijkheden Zwevend op Beatles en Elvis Costello verwikkeld onvermoeibaar in een marathon Nieuwjaar omstrengeld onopgemerkt voorbij ons vuurwerk harder en mooier dan ooit…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

ze lijken duurzamer dan mooie gouden sieraden die ik in mij reflecteer…

ik was vergeten hoe groot je ogen waren of hoe speels zij konden zijn zag dat weer even wist opnieuw hoe vriendschap mocht zijn ik was vergeten hoe jong je nog was en de eigen wereld wist te bespelen lachend zoals lachen bedoeld was spelend met woorden en blikkend op muziek van reflecterende akkoorden ik zag het weer zomaar…

Het is stralend weer boten varen op het meer reflecteren in het water, komt de wind even later gaan de zeilen flink tekeer. Als ze voor anker gaan de boten verlicht door 't schijnsel van de maan blijven we nog even staan. Iemand speelt gitaar treurige klanken weliswaar toch heerst 'n uitgelaten sfeer in de haven van 't IJsselmeer.…

zacht fonkelt de zilveren bal de stal is vol van komen en weer gaan buiten de frisse neus een tijdelijk volle maan je droomt nog kerst zacht tegen mij aan muziek draagt vaag in vlagen wind de hoge stem van het succesvolle sopranenkind wij zijn op weg van een bewogen jaar naar een nieuwe start de laatste dagen reflecteren zwaar…

De bliksem laat jouw gezicht met voltage reflecteren. De alternatieve harde volume speelt als donderslag. Als een donkere wolk drijft de B-kant over mijn hoofd. Maar ik zal jou niet vergeten zoals een huwelijksdag.…

Een maagdelijk witte nacht geschilderd door van Gogh met duizenden stippen in reflecterende verf geluiden dempen hoorbaar zacht en in de verte bast een hond wind streelt het dorre hout langs contouren van boerenerf van zilver schijnt de grond in licht van wassende maan die glans gaat in verstijfde water door alsof alle leven stil blijft…

Het meisje vliegt aan mij voorbij langsflitsend als een vogel, vrij Er straalt een bloempje in haar hand Ze zingt iets nieuws, ze is charmant Misschien heeft zij, en zij alleen, de macht om met haar hart op dat van mij te reageren en verschijnend in het diepste van mijn nacht mijn wezen in een oogopslag te reflecteren!…

hoe nu een flauw blauwig licht slanke silhouetten van dennenbomen hard aftekenen en zwart het geluid van knarsen van sneeuw onder laarzen geknak van fijne takken en hoe een smalle straal uit pakijs ontsnapt er was het kraken van borstbeen en hoe ze één voor één je oude ribben braken ritmisch regelmatig het reflecteren van zwaailichten…

De kinderen langs de vloedlijn, springen en joelen als ware het een heus festijn Pret in hun ogen, onschuld op hun gezichtjes Onwetend dat het hun Zwanedans zou zijn Achter hen flikkeren duizenden lichtjes Reflecterend zonnelicht in het serene water ligt wachtend om hun verhitte lijfjes af te koelen Tot één golf uitwist hun toekomst en hun later…

wat ik zocht zij keken wij spraken in nemen en geven ontsnapten we aan het leven voor even buiten ruimte en tijd een snelle vlucht in vrijheid maar bij het landen voelde ik weer de pijn van altijd gebonden zijn ik zag ze gaan na het evenement in donker en licht gebogen soms flitste er iets in een onverwacht moment uit hun reflecterende…