Alle inzendingen over reflecties

. overdonderend verstikte zoveel kou het oude blauw van doorgaan dagen tot de zon verdwenen was, verdiepte de avond zich tot warme woorden, kaarslicht en de zachte klank van kleine windgeluiden, buiten in de tuin negenmaal verliep de lamp in blanke traankristallen -negenmaal kleurde er een regenboog van laag naar hoog kroop violet…

Dat zijn allerlei reflecties fascinerend om naar te kijken en enorm boeiend om te dichten voor rijmregel of te fotograferen die met hun aangrijpende en ontroerende beelden blijven hangen op een zacht laagje hersenvlies waar zij worden opgeslagen om nooit meer te vergeten.…

Als zilvermeeuwen zich schreeuwend op het brood storten zet de glinsterende zon de rietkraag in brand. Als reusachtige zeearenden landen en elkaar begroeten kakelen hoge opgewonden klanken over het water naar de ondergaande zon. Als een blauwe kiekendief over houtduiven in de populieren zweeft speurt hij verlangend naar een plek…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

Het regent zilverpapieren beelden in een ongrijpbaar boek worden zinnen geschrevenen zonder inkt drijven reflecties als stemmen van transparante verhalen verlaten gedachten de wallekant in het lege het is het geluid in de stroom van de stem die ontbreekt.…

ik kon geen stappen doen in de wereld van glas als dat breekt vergeet het zijn unieke vorm is voor altijd geweest er is geen geest want de schaduw bij glas is wat was en komen gaat het nu is gevat in iets dat zich subtiel laat zien als entiteit zonder tijd ik doe geen stap voordat wat is ook zijn reflecties heeft in wat is…

Nog gisteren zag ik de wereld wit een spinneweb verijsd een snoer van glazen kralen een schitterend stralen reflecties van de ochtendzon oh, als toch zó de winter blijven kon... vandaag helaas zie ik de wereld grijs mijzelf verijsd…

Achter flinterdun glas is het uitpuilende blauw van dijen in netkousen zichtbaar, verstrikte mannen happen naar lucht en staren blindelings op hun eigen reflecties.…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

Een koele bries breekt de reflecties van ruïnes op het water. Lelies dansen, statig en bedachtzaam, als droegen ze as in hun kelken. In een onzichtbare verte bedekken zware wolken als oogleden de bloeddoorlopen zon. Sterrenloze duisternis verbrandt het licht en alle vogels zwijgen.…

Als het tasten van een oude eik in donkere aarde of het waken in stilte van vestaalse maagden wachten wij, niet op iets maar om het wachten zelf tot de cirkel zich sluit en reflecties de spiegel voorgoed verlaten en zich wentelen in eigen licht. Dan pas komen we aan waar we nooit vertrokken zijn.…

Stilte in het meer spiegels van lucht en bomen de tijd raakt het hart Zon werpt haar zachte gloed op het water, elke rimpeling trekt de stilte in verschillende richtingen. In de spiegel van de vijver ben ik niet meer ik, maar een samensmelting van bomen, lucht en stilte, waar tijd even stilstaat en alles samenkomt. Bergen staan recht en…

In elk geval zijn het reflecties enorm boeiend voor een echte creatieveling terzelfder tijd fascinerend om te kijken naar van waar hun aangrijpende en ontroerende beelden nog even blijven hangen op een zacht laagje hersenvlies waar ze worden geüpload en opgeslagen om nooit meer te vergeten.…

de spiegel moet aan scherven reflecties ben ik meer dan beu het bloemenveld is rood in plaats van wit jouw woorden wegen zwaarder mijn hoofd vormt eigen beelden soms leek je monsterachtig terwijl je sierlijk danste wie weet hoe spiegels breken? ze lijken duurzamer dan mooie gouden sieraden die ik in mij reflecteer…

Verontrustend De nieuwsberichten Over de dood en het verderf Autoriteiten die zich enkel bezinnen Op machtswellust, gewin Rijkdom op 't eigen erf Ongelofelijk doch waar Geen reële kansen geboden Een existentie onmogelijk zwaar Bitter mensonterend bestaan Hartverscheurend De reflecties gevangen In de zwellende spanwijdte Van mijn stille…

´s Nachts gloeien de wijnglazen: de rode ogen van beesten hunkerend naar zwetende reflecties in het maanlicht. Nemen we de bekers en drinken we met afgrond diepe teugen het verlangen dat als zwaarbeladen ranken tussen onze lippen hangt. Persen we met onze blauwe-druiven-kussen de ochtend in een zilveren karaf.…

Ze had beelden fragmenten in haar hoofd foto’s in haar hand wonden die diep sneden pijnlijk op haar netvlies gebrand Afbeeldingen – zo vaak bekeken, bestreden gepuzzeld door reflecties aan de wand levend als spiegelbeelden gespijkerd aan onzekerheden de mooiste gelukkigste van het land?…

Hoog spatte het water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

Gedachten en gevoelens in een eindeloze rij spiegelland van jou voor altijd in mij Soms vreemd, omdat je de dingen anders ziet en “jou-zijn” dat wil ik “natuurlijk” niet Een spiegel laat echter zien wie je bent al is het soms of je jezelf niet herkent De goede reflecties doeltreffend achterna komen uit bij het evenbeeld van mijn Ma Eerlijkheid…

Waar ridders schuilen elk achter 'n kanteel rijst aan de horizon 's werelds toneel grijpt soms bij de lurven en soms bij de keel geen krijgt wat hij wilde sterker: part noch deel zo niet Arthur van Schendel en 't hemels gerecht werd ook Van den Vondel elk nieuw jaar te veel doch 't pad van de tao is geen fairytale reflecties…

Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor. Dan knipper ik twee keer met mijn ogen, Want het witte schaap en het groene gras, Worden één geheel langs deze zonnige as, Het lijkt wel of de kleuren elkaar opzogen.…

In een vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens…

. -------------------------- uit: 'Reflecties', 2016…

je speelde met stil licht geen uitbundige kleuren met traditionele vormen in een introvert decor zij verstonden elkaar in samensmelten en versterkten hun intensiteit door samen felheid te bundelen de ruimte zong energie door vergroting van contrasten spatten reflecties in kleurwaaiers uiteen je orkestreerde ladingen en dempte…

Wat dichters nog te zeggen hebben heersen in de rust reflecties in het interludium van hun egoloos bewustzijn daar liegen ze hun waarheid in precisie van de werkelijkheid…

van visies gezien vanuit niets definities van iets precies die poëzie is wat ik zie in blanco bladen die weerspiegeling spiegels pagina's zien wat reflecties zien schaduwen perfecte precisie in theorie de inkt de perfectie creatie van wat ik zie…

mag ik een klein stukje van die warme hand van jou als we samen kijken naar de horizon om onze ogen te laten rusten van die blikken vol schittering en onze warm beladen reflecties naar elkaar ik had je hand al gepakt voordat ik hem zag zoeken naar zijn al even grote steun en toeverlaat in samen stromen warmte en energie naar…

Ik voel de zon opeens veel kouder op mijn rimpelige huid en zie reflecties jaren ouder dan de dromen in mijn oog. Onder de spiegel van de zee kruisen wanstaltige kwallen. Kom! Steek een hand in mijn borst en zoek naar mijn hart! Bind me vast aan de pijnhouten mast van dit schip, want angst maakt de dood tot een schuilplaats.…

De spiegel kent al mijn dagen de twinkelende morgens met vers opgestegen zonlicht frisse tijden als aanloop naar een ongepelde dag als een maagd glanst het onbevaren water onwetend van verre spanen en peddelslagen het jonge uur kent slechts één kleur - de tint van ontdekking - ook de stervende reflecties van dit etmaal vallen stil in een schimmig…