Alle inzendingen over regen bellen en spat

staat men er zelden echt voor stil maar spatten rimpels en bellen zijn figuren die ontstaan door regen in het gevolg van regen weer worden verstoord door regen en dat in enkele honderdsten van tellen vallende druppels die we op het raakogenblik in slow motion vergroot gadeslaan kaatsen eerst per kolom de lucht weer in om daarna…

blaas me weg als een veer spat uiteen opgeblazen trots bellen zo groot en toch teer 1984.…

stond ik in mijn regenjasje afzijdig van de rest, dromend in een plas starend, terwijl anderen schuilden onder afdaken ik zag tientallen bellen in het water en ze spatten allemaal uiteen zou mijn vader de komende dagen eens niet stomdronken thuiskomen?…

ik wellicht nooit snappen de bellen, ze zijn zo mooi maar toch vallen zij ten prooi ze spatten uiteen in de plas die even hun schuilplek was onzichtbaar worden ze opgenomen zo kunnen ze zachtjes verder stromen op reis naar de zee via de rivier zo bijzonder, hun startpunt dat lag hier…

" Regen, hoor, de regen spat: waarom, waarom lief gehad!…

je spat uit het ogenblik zelf niet gewekt de straat nat, glad weerspiegeling tram onder je raam en dan: stoned op een meter van de televisie dichtbij visie zak patat, dag drie Ik kriebel over haar buik, bop in haar navel, plop haar schaamte open Kus mezelf, zes jaar later weer Spattend in dit blikken spat blik…

Bellen zwellen aan de hop. Corpulente wolken wegen Eén voor één hun druppels regen. Ik woog woorden toen wij zwegen. Regenwolk, van regen zwaar Spaar uw regendruppels niet. Regen, regen, regen maar. Regen tranen van verdriet.…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…

Overal kom ik je tegen in het bos, bij de zee Als de zon schijnt of bij regen altijd ga je met me mee Soms zou ik je willen bellen maar je nummer is geheim Wil ik je dingen vragen en vertellen wil ik heel graag even bij je zijn Veel te jong heb je ons verlaten zonder afscheid ... zomaar dood Wat zou ik je graag even willen bellen maar…

Lopend op water Blijft voor ons een utopie Varend voor ons best Picknickend alhier Op de aarde in het gras Vrijend op pollen De regen spatte Terwijl gekleed de zon Botsende wolken Onweer…

vol verlangen me laten vangen door de regen kwam haar plots tegen zo op de fiets voelde ik nog niets eerst een spat toen zeikus nat vol verlangen laat ik me niet meer vangen want vanaf nu ga ik naar buiten met paraplu…

luchtig geblazen bellen vullen zich met buitelende woorden, dansen speels rondom nieuwelingen voor ze fragmentarisch uiteen spatten in een kring ze verdampen langzaam maar niet, nee niet voordat ik ze met zin heb geproefd ze kietelen mijn gehemelte en prikkelen mijn papillen smaken naar meer dan een vliegensvlugge hap tussen hongerend…

De ganse dag heeft het gegoten ofwel geregend, net wat je wilt. De hele dag was afwachten of je nat zou worden, of gegrild. Verzuipen dat deden er veel zwemmen op straat eveneens. Dakpannen vlogen door de lucht er werd eveneens heel wat gezucht. Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid…

Dikke druppels spatten uiteen. Waar ga ik heen..? Ik verlies zicht. De deken van regen zo dicht. Even verroer ik mij niet. Wacht ik tot jij mij ziet. De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg. Dat ik niks zeg……

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

ik hoorde met een licht suizen de regen ruisen uiteen spatten op de bodem kopje onder duikelen in grote plassen een donkere bui concerteert het regenwaterweer waarbij de wind in laatste noten als vlaag het regenorkest een goedendag zegt…

Nog nooit hoorde ik de regen op je spatten en je stampen door de gang. Ik weet niet hoe je heet, waar je staat of ligt. Ik weet van niets en jij, jij weet nog minder. Fietsend dagdroom ik dromen. Fietsdagdroom je ook van mij?…

Alles spat uiteen Niks is meer alleen Mijn binnenste Alles weg Mijn gevoel Waar is dat nu Mijn leven Een leeg gat Mijn dromen Uiteengespat…

verticaal haaks op horizontaal valt de regen op de grond akker weiland bomenlijn liggen wel parallel plat fel spatten druppels erin snel van grote hoogte weg met droogte het drinkt in doorweekt en de aarde kweekt…

Ze sturen foto´s bij het leven Sms-en tot de blaren branden De nieuwste games zijn nu voor handen Wap en kleurenscherm zijn het streven Ik zal je eens wat vreemds vertellen Ik gebruik mijn telefoon om mee te bellen…

Goh, jouw stem weer te mogen horen en weet je wat het gekke is het klonk meteen alweer zo vertrouwd die warme klanken in mijn oren…

Ik wil verbinding met de Hemel, gewoon, met een hele lange snoer, eventjes bellen om te vragen, hoe is het nou met mijn broer. Ik wil bellen met daarboven, maar wie wil dat eigenlijk niet, want zij die ons zijn ontnomen,zijn boven en wij blijven hier achter met veel verdriet.…

Maar: je kunt me altijd bellen, roepen en om raad vragen, Altijd!…

de regen spat wind jaagt zand en aarde op het blad dat verzuipt in modderbad kou vriest bruine randen aan pril groen dat terug wil kruipen in de bol van toen maar altijd trekt het licht koestert zon de kleine knop die opent als de winter stopt…

“Weet jij waarom de herfst zo nat is,” vroeg ze terwijl haar laarsjes plassen spatten. “Dat komt omdat de zomer is gestorven en de hemel daarom huilt,” bromde ik wat chagrijnig daar de regen mij begoot. “Nietus,” zei ze. ”Dat is omdat de aarde een bedje maakt voor alle zaadjes en zonder water gaan die dood.”…

'k Zag haar rijden, met een bloedgang bijna staande op de pedalen, in haar hand een telefoon, en maar praten en gebaren. Stoplicht op oranje, een trap harder net door rood, een trap erbij, dan de vrachtwagen, die kwam opzij ze vloog met een bloedgang door de lucht. Landen deed ze op 't asfalt, de tijd stond even stil mobiel lag in stukken…

Ik hou niet van dat miezerige dat gluiperige, druiperige Ik hou niet van dat grauwe van dat vieze kille kouwe Ik hou niet van dat natte en dat akelige spatten Maar jij maakt van regen dauw Oh, ik hou zoveel van jou En met laarzen, regenjassen zal ik dansen in jouw plassen Drink ik glazen vol geluk deze dag kan niet meer stuk!…

jij ving druppels met je hand liet ze stromen in een plas langs de rand van de weg in groeiende kringen dreef je gezicht op het water dat wonderlijk golfde in cirkels steeds later je lachte ondeugend spatte bewust de rust van reflectie stuk in de chaos van regen kwamen we jou niet meer tegen…

golfjes van geluk waren het ontsnapt aan herinneringen welke onder het strijkijzer puffend opstegen, het raam opzochten en in de dahlia’s krioelden, tegen wolken hun verhaal vertelden, spottend soms uiteen spatten, bellen vormend in de slootkant vielen als ze liep naar de slaapkamer met de handdoeken op haar arm, even draaide op ‘only…

De zonaanbidders klagen het regent. De schaduw-mensen hoor je niet, 't maakt hen niet uit dat je nu een regengordijn ziet. Kinderen spelen binnen, want buiten worden ze nat, voorzien van t.v. boek of ipad hier en daar een p.c. worden ze niet nat. Vakantie in het regenwater, gewoon een buitje en toch: zit iedereen verscholen omdat het…