Alle inzendingen over richting zoeken

De zon zakt de nacht valt je moet alweer op pad De maan staat hoog de muziek roept je was al zolang je richting zoek Niemand weet waar wij heen gaan niemand weet waar wij zijn Maar wij behoren tot de stad Wij behoren tot de nacht lopen in het duister tot de zon weer naar ons lacht…

Elastisch buigen benen armen handen versieren zacht Ontspannen illusie ribben gelaten borstbeen op Sprekende ogen richting zoeken lichaam klaar verlossing Publiek!…

zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos dwalen Varen op de automatische piloot ’s avonds in bed lag ik te huilen Overdag hield ik me groot De richting…

In Frankrijk, is het al jarenlang veilig. Oorlogen, zijn er eindelijk verleden tijd. Baudetten, wees toch trots op jullie Franse naam! Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

Verveeld en balorig had de mens geen oren naar het verstrijken van de tijd Door rap te timen kon hij zich bewegen tegen de richting van de wijzers in Met plus en plus dacht hij de strijd te winnen maar raakte verder in de min Als om de aardas tolden en holden zijn gedachten met hem mee op een been hinkend Tot overmaat van ramp…

Is er iets mooiers dan bijna onzichtbaar begeleiden laten dansen laten zoeken naar de richting die past bij je vorm en je wezen die past in de omgeving op zoek naar het samenkomen van de passie en ingehouden adem naar het verstilde zweven waarin alles tijdloos is…

De tijd verhuist vaag gloort er een herfst dartelend blad en dansende nevels ze melden zich schuchter terwijl een zomer nagloeit het lome landschap verschuift de panelen vogels volgen de zonnewarmte En de mens? die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts…

Maar welke intentie spat hiervan af, hoe heet de vonk die binnen je brandt, je aanvuurt naar de juiste richting? Duizenden keuzes komen voorbij. Welke negeer je? Legio ongein passeert de revue. Welke haat je en bestrijd je? O, je staat er niet bij stil. Ook alweer een optie. Mens, weet je wel wat je wil?…

Een hart klopt heviger bij verlangen dan het wachten op het ochtendrood in 't brein is onrust niet te vangen bij het naderen der tijd in aardse schoot. De tijden worden ontsloten in de grenzen van leven en zijn en gaan steeds onverdroten over paden met brood en met wijn. Lopen wij daar met blinde ogen zoekend en tastend naar de horizon…

bang voor buitelingen bang voor het niets voor kijken naar witte plekken op de muur angst voor het balanceren op een dunne draad over de leegte je nam de angst uit duizend levens…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

zij beeldhouwen achterdocht als een standbeeld zonder voetstuk zielig zoeken ze verklarende woorden ze liegen de richting voor door een oplossing aan te reiken en daardoor vallen de verraderlijke kegels om zogezegd zie ik het niet voel ik het niet maar ik weet dat ze vanbinnen beven…

Als men zou vragen: Wat zoek je hier?…

wat zoek je allemaal buiten jezelf terstond geef je je over aan degene waarvan jij hoopt dat hij de antwoorden heeft teleurgesteld vlucht je in alle richtingen wanneer ook hij je het antwoord schuldig blijft want alle wijsheid zit in jezelf…

In onze tijd bevrijden wij, mensen, ons van iedere nieuwe aardse last. In onze tijd komt telkens een geheel nieuwe tijd. Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet... Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder…

In jou wil ik verdrinken, met jou wil ik verder gaan. Ik hoor mooie melodieën klinken, kan niet wachten, blijf niet staan. In jou heb ik mij verloren, mijn dromen en al mijn zorgen. Met jou gaat het me weer lukken, om elke dag het leven opnieuw te plukken.…

Loslaten van bestemming, zonder gevoel van richting, is drijven het doel. Niet zoeken maar voelen naar de juiste golf om dan mee te spoelen. Besef zinkt in dat armslagen van mij niets veranderen aan het kalme getij.…

Naar de richting stuur ik bij, een kompas naar gevoel, Wetend waarheen, maar de paden bewust vermeden. Ben ik zelfdestructief, of zoek ik slecht een nieuw bestaan?…

Studenten zoeken graag hun eigen wegen, Vooral hun weg naar de volwassenheid. Ze raken daarbij soms de richting kwijt, Want de praktijk valt wel eens smerig tegen. Zodat die kinderen hun moeder nopen Hun navelstreng weer aan haar vast te knopen.…

een gerafeld verlangen gevangen laat jij mij leven door jouw warme lach Donker is jouw huid, naakt en onbevreesd kijk jij mij mooi, nog steeds kan ik jouw voetsporen niet gaan Als ik mij in verdwaalde geesten dreig te verliezen halen jouw zinnen mij in en lopen mijn pad naar het heden en de toekomst langs geleefd verleden, warm en teder richting…

In het zand schrijf ik letters van gefluisterde woorden in de wind waar in de verte een zilvermeeuw jouw naam schreeuwt over zilte golven op vleugels van verlangen schrijf ik de dagen vooruit en adem weken in en uit langs het laatste vel dat zacht ruist in die ene schelp, ooit gevonden tussen zandstappen van gelijke passen richting…

Ik verdrink in de stroming van het kleurrijk genadeverbond als symbolisch wezen met koralen tot mijn geroepen richting; het geen genade wanneer de witte kaars zonder brandend lont, in ongenade het slappe koord voor een anker tot verlichting.…

Licht toegeknepen ogen volle zon op kalme zee wil vechtlust vol vermogen Kom maar op en ga maar mee Ik zie dat je weet waar we heengaan Ik weet dat je ziet waarvandaan…

Het leven is zoals het is, je kunt doen wat je wilt, je kunt laten wat je wilt, de lijn ligt er al. Je denk dat je hem zelf neergelegd hebt, maar uiteindelijk kun je de lijn alleen maar volgen.…

soms weet ik niet waarom ik doe wat ik doe boodschappen, werk, wandelen in het park verwondering is mijn deel dan sta ik voor dat verkeerslicht, het is immers rood en de rest raast door, met een doel dat ik niet heb, het maakt mij jaloers ik wacht hier, op mijn fiets op bevrijdend groen en rijd vervolgens naar niets ik steek nog wel…

hertelling van demonen in explosies op het netvlies van de dag die het licht achter glas bewonen, de richting is nog niet bepaald.…

Het slaat in Ik drijf op de wind En zoek houvast Verlang naar licht Maar zit in het duister Mijn hoofd is gebogen Ik luister Naar een stem in mijzelf Die stem Wijst Geeft richting Het is wat Ik hoor een spoor Is gegeven Enkel een spoor is het leven Met stoplichten En signalen Zodat je niet kunt verdwalen Het sloeg in Ooit Als…

Ik vind mezelf niet in de hiaten van mijn versplinterde gevoel Ik kan er blijven zoeken zonder richting zonder doel Maar ik vind er mezelf niet Waar voel ik mij thuis?…

in het rood van de maan zie je wolken schuilen... in de stilte van de nacht hoor je wolven huilen... de bloedmaan beheerst de kilte straks wordt alles donker en duister voor eventjes maar... dus luister, luister naar de echo van de stilte je hoort je hart zo minzaam kloppen je voelt het bloed naar je hoofd toe stijgen je mond valt open…