inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.766):

Richting horizon

Hoog zijn de bergen, diep zijn de dalen
langzaam gaan mijn passen, ik kijk niet op of om
geopende handen reiken maar raken niet
ik wil vluchten in verloren klanken

Jouw sprankelende stem, ooit zo onbereikbaar
opent een nieuwe dag en neemt me mee
vanuit een gerafeld verlangen gevangen
laat jij mij leven door jouw warme lach

Donker is jouw huid, naakt en onbevreesd kijk jij
mij mooi, nog steeds kan ik jouw voetsporen niet gaan

Als ik mij in verdwaalde geesten dreig te verliezen
halen jouw zinnen mij in en lopen mijn pad
naar het heden en de toekomst langs geleefd
verleden, warm en teder richting horizon

Schrijver: metha, 27 mei 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 311

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)