Alle inzendingen over rupsen

Ons land wordt overweldigd door exoten En allemaal de schuld van het klimaat De dennenrups staat bij de grens paraat Gelukkig wordt het gas straks afgesloten De hoornaar, reuzenteek en knokkelmug Die hebben daar dus écht niet van terug!…

Edelachtbare; deze rupsen zijn schuldig aan jeukdelicten.…

rood-witte linten om de stammen we zien ze weer hangen busjes met op het dak een hoogwerker in een wit pak zuigt hij de rupsennesten weg of spuit hij met gif alles dood de rupsen maar ook de rest ? nestkastjes hangen koolmezen vangen veel rupsen weg maar niet genoeg rupsen indammen met beleid en behoud van biodiversiteit.…

(haiku) in een processie kruisigen rupsen een boom ongeloof: eikels…

Een torenvalk bidt rupsen gaan in processie en de kerk loopt leeg.…

Een sexy dom blondje uit Luik wil vlindergevoel in haar buik en daarom verorbert die hupse nu dagelijks enkele rupsen.…

ze broedden in de tijd normaal bij alle verandering toch te laat broedsel stierf toen massaal rupsen vliegen nu in vlinderstaat veeltallig de mezenneus voorbij…

De rupsen in een cocon De vlinders op de bloemen Met grote voorraden aan 'goud' Zijn zij de juweliers van de- ze wereld Die zonder deze gevleugelden Ineen zou krimpen tot een zo Goed als stuifmeelloze bol Geen odeur, dus geur Geen kleur…

Wij zijn de toegeknepen eikenbladeren, waarin rupsen en larven zich bevinden. Wij dragen ons noodlot lijdzaam in een niet gewilde cocon. Geen bloem noch takje zal zich verder bij ons ontwikkelen. Terwijl ons leven toch zo mooi begon. Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten zullen ons tot de draad toe verslinden.…

Zij zijn als zijden rupsen die geduld spinnen, tot ze vliegen als vlinders naar het licht, voorbij duisternis van drakenogen en de buurvrouw zonder mededogen: voel ik de warme stralen die mij in jouw hart en huid hebben gekerfd…

zo snel waren die rupsen niet de kat zat heel erg lief te kijken die wist het wel zoals je ziet Dan maar zoeken naar een nieuwe maar nu eerst de deksel erop Harry heeft het nooit begrepen de kat vond het een reuze mop…

' toen zei het rupsje heel brutaal: 'dat doen wij rupsen allemaal! en als ik het blaadje heb opgegeten, zul jij mij dan nóóóóóoit meer vergeten?'…

We gaan naar het zuiden op vakantie omdat daar de morgenstond uit een koe gemolken wordt, in het zuiden laaft het paard zich aan dichte mist, gaat de giervalk van hand tot hand, verhelen de vlinders zich in rupsen, steekt de tijd zich in het boerenland, heeft geluk zich in de aarde verstopt…

Het is een onderkruipsel, echt een plaag, die zich in de hoogste toppen bevindt, met zijn haren wapperend in de wind, iemand op de huid zitten doet ie graag. Ik haat hem zo dat mijn handen jeuken, krijg er de kriebels van, wil hem vangen, zodanig dat ik brand van verlangen, om nu eens flink op hem in te beuken. Want hij heeft niks dan op…

De oh zo kleine rupsen worden alsmaar mooier Door een fel gekleurde zon Die de ware schoonheid laat zien Met donker rode rozen En blauwe,gele en rode vlinders Vliegend om ons heen…

Mijn gedicht gaat niet over de liefde het is niet eenvoudig om over liefde te schrijven ik ben er te verlegen voor en vermoedelijk ook te oud ik ken geen fladderende vlinders die me op een zomerochtend als een prinses wakker kussen er dwalen geen rupsen onder het strakke korset van mijn bevallige onderbuik de vogels in de tuin vallen…

je vraagt waarom mijn dromen niet voor zomer kiezen wanneer rupsen uit mijn kleren kruipen en in de nacht vallen, onherkenbaar voor de dichter die naaktheid aankleedt met het zeehemd nog in zijn handen gevouwen onder een heldere hemel en fonkelende vrouwenborsten in overmoed van liefde en het bevelend vuur dat vreet…

Dankzij het droombestaan van mijn jeugd ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd ik geloofde eerst de woorden niet zo tegengesteld als ze waren in uitersten was de ooievaar waarschijnlijk blind en de boerenkool weer vol met rupsen in zichzelf gekeerd in automatisme droomde ik bewegingen, beweringen veranderingen die niet voorgesteld werden…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

' en 'Worm' van Trawant, en de reacties daarop van Adriaan van Dam, inspireerden mij tot het volgende versje: --- --- --- Het gevaar loert overal Van rupsen en van wormen Agressie op ied're hoek In hele rare vormen Uilen zomaar in je nek En slangen om je been Spinnen die heel giftig zijn Daar kun je niet omheen Mij zal niemand…

Hier voel ik me thuis waar weide na een beek abrupt overgaat in boom en struik Het land ademt grondmist uit een bonte specht tikt en roept de rupsen op, luistert aandachtig kopje scheef naar elk gerucht in het rotte, diepe hout Eens was er een populier op de oever van een plas waarin later bij de eerste dooi een jongen tien jaar oud verzoop…

Woorden vele woorden wachten op antwoorden dansend als accoorden elkaar aftastend schuiven ze ongemerkt dichter woorden verwoorden een diepe zucht naar al dat wat al even in vergetelheid was geraakt nu beroeren de juiste woorden datgene wat verlangen aanwakkert waardoor verborgen rupsen sneller ontpoppen dan ooit tevoren een onuitwisbare…

Daar achter de bergen moeten mensen wonen in fantastische steden Opgestapelde huizen torens in zevenvoud in de rivier, onwerelds rijk van het goud dat zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het…

de katten moeten winnen blijven eist de vogelbescherming alom dierenverdriet nee de bioloog vindt van niet de vogelsoorten vermeerderen dan stellig zij eten te veel rupsen dan op flop de vlinderliefhebbers gaan daar weer van huilen wie snapt hier nog wat van weg met de kattenhaters een super slecht plan boeren schreeuwen…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

Maar ik heb altijd de smaak van vlinders in de keel, als het al een andere smaak is, dan is het de smaak van rupsen in de modder. En als mijn stem al eens hees wordt, is het door toedoen van felle woorden, die razen als een trein door een tunnel en me achterlaten met een strottenhoofd van gebroken glas.…

De reden daargelaten, blijven vragen -als rupsen- knagen aan mijn binnentuin. Wanneer begon het mij verdomd te dagen dat overwoekerd beeld verviel tot puin. Er chaos heerst wanneer de koorts in vlagen mijn lijf bestookt en brandt tot in de kruin. Ik weet niet hoe de angsten te verjagen. Zij kleuren mijn gemoed zo donkerbruin.…

Soms zitten er kraaien, af en toe vallen rupsen uit de boom, jong verschrompeld. Ze ploffen met een droog geluid op de ladder. Soms valt er warme regen, raakt een drup de houten schilder, oud als vlinders. ---------------------------- uit: Tirade nr.347, 1993.…

De zon die tussen bomen scheen in pastellengloed van mist gebed warend loom tussen het herfstpallet van ‘t bos dat dichtte om ons heen Het hoge gras doortrokken sporen met ongerepte paadjes puur natuur stil, wild, liet `t verscholen avontuur instemmend haar zuiv`re lente horen al spinden rupsen gene zijde een vlinder ontpopte in ons beide…

Het waarom nog daargelaten, blijven vragen knagen als dikke rupsen in mijn binnentuin. Het jongste blad verliezend aan deze blagen, verbloeit het aangevreten groen tot donkerbruin.…