Alle inzendingen over schepping afbraak

Inderdaad je zou denken dat de mensen meer kunnen dan God. God schiep de hemel en de aarde, en alles wat er op, er in, en er boven is, in zes dagen. En de mens ............, kan dit alles in één dag vernietigen.…

Uit de Haagse Ivoren toren Wordt steeds weer een nieuw plan geboren Al die ministers met keiharde koppen Helpen sociaal ons land naar de knoppen Hoe dapper kletsen VVD,D66 en CDA Met luider stem het dreunt zelfs na Maar wij, wij laten ons niet knechten Wij sociale Nederlanders blijven vechten Zij zetten heel het stelsel op zijn kop dat…

Esthetische chirurgie Volgens velen heeft ouder worden zijn charme het vreet echter van aangezicht tot diep in de darmen gestaag woekert afbraak en verschrompeling voort wat eens jong elastisch mooi en strak weer gegeven hangt slapjes heeft slechts de functie verder te leven toch blijft de mens zich verzetten en wil de tijd keren verzamelde…

na de sloop liepen we langs het puin door het lege land het leven van alledag was ruw uit haar raamwerk geschud een stormwind rukte de laatste vijgen van de bomen…

langs het water van de rivier voor de zeedijk blazen hoge schoorstenen triomfantelijk grijze wolken uit de laatste dorpelingen overleden de klinkerpaden verdwenen een praatbankje bleef leeg op het verlaten kerkhof in de verte zien we boerderijen met dichtgetimmerde luiken een kudde pony's en wat knotwilgen de mensen hadden geen…

dat krijg je met te zware druk van doorlopend stijgende kosten hieronder haken hoekstenen af de lasten breken rotsen…

Ik heb ze allemaal nog de stenen ongevraagd me toegeworpen soms maak ik er een stapel van en lach maar als ze vallen doet het toch weer zeer…

Maar toen op een dag de paal afbrak. Stond ze behoorlijk voor paal.…

bij de afgebroken tak kom ik een boom tegen steeds weer die tak hij ligt op een blad dat viel voor de tak afbrak steeds weer bij die boom…

wie niet meer hoeft, kan, mag werken moet doorgaans hard werken aan het verwerken niet meer te hoeven, kunnen, mogen werken gevecht tegen de afbraak blijkt een hele dagtaak…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

de ochtend kwam te vroeg ik droomde juist een geile droom die voortijdig afbrak op onvervulde verwachting: de nachtmerrie bleef onbereden onbevredigd en met tegenzin begin ik mijn dag…

Te overduidelijk de verhalen en genoeg gelachen voor vandaag, want toegegeven: alleen vanuit de afbraak heb je huisgehouden en beter is het voortaan de leegte te schrijven van hoe je het soms probeert te spelen, open deuren binnentuimelt, maar onherroepelijk de verkeerde -…

Maar juist, in deze bescheiden onderkenning ligt de afbraak met relativeren. Ik zeg: ik ben en blijf kritisch op mijn eigen kritiek. Ter verantwoording. Bloedserieus. Zoals altijd. Kun jij het nog volgen? Ik niet.…

Jeruzalem, stad Gods die komen zal, fonteinen zullen vol in U ontspringen, geen macht ter wereld kan de tong bedwingen tot lof, bij reidans en trompetgeschal, Drieënig God geprezen, de schepping zal genezen.…

en ging uit zijn dak, waarmee hij ook zijn halve schuur afbrak.…

Van afbraak naar opbouw. Van dood naar leven. Alles stroomt. Van oorzaak naar gevolg. Of spontaan wonderlijk. Zwoegend zwemmend. Moeiteloos drijvend. Leven is stromen. Leven is de stroom.…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

Afbraak hoort daarbij en moet. Eeuwig leven duurt maar even. In de kern is doodgaan goed. Angst is het echte kwaad. Vader van geweld en moord. Geef angst daarom liefde. Nooit het laatste woord.…

er wordt te veel gezegd te veel beloofd te veel uitgelegd waarmee de kracht van woorden worden gedoofd geen woorden maar daden de schouders er onder zetten de afbraak van taal beletten woorden moeten weer opnieuw worden gewogen en die te veel hebben gelogen moeten we schrappen desnoods verdagen tot ze er niet meer toe doen…

het eerste onbegrepen hete vuur is aarde, vorm en inhoud in de kiem een wacht voor weerklank tot het laatste uur veel te veel schatten blijven anoniem uit dove chaos komen onverwacht hogere bergen aan het oppervlak een ordelijke glorie, stil gedacht beheerst bewuste daden met gemak en nergens fluiten vogels identiek gelouterd door het zingen…

Zie wat de Here schiep in zeven dagen: De hemel en de aarde en het water, de zon, de maan, de dieren en wat later de mensen tot Zijn innig welbehagen. De achtste dag had Hij geen geestkracht meer en schiep uit puur chagrijn het pokkenweer.…

dus was het voorhanden Steeds groter werd de scheppingsdruk, hij wrong zich in alle standen Denken werd zijn daaglijks werk, hij dacht zich bus en treinen En even dacht hij zelfs een kerk, maar die liet ie weer verdwijnen De derde nacht schiep hij de droom, hoewel scheppen een groot woord is Want eig’lijk sliep hij die gewoon, geen schepping…

hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk helaas kreeg een liefdevolle bedding door de constant stroom een verharding uit levensbehoud waar de oevers verzakten ik heb liefde en lijn in hun schepping…

gedachteloos met het warme zand terwijl je dromerig in de verte keek je blik niets opnam van alles wat je zag en jij alleen maar intens van het strand gebeuren genoot nooit zo bloot en los van aarde was en toch een met de plaats waar jij dromen weeft de tijd neemt om je luchtkastelen in het zand te bekijken die op de schepping…

Ze kunnen worden afgeschreven als feitelijk irrelevant, maar alles groeit uit hun verleden en alle jaren komen uit hun hand: Vaders en moeders blijven heel een leven als goden over iemands chaos zweven zonder te komen tot het scheiden van water en land.…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

- Het is zinloos! - Ja, het is zinloos, Het is absoluut los van zin. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk. Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In…

Maar als een kind dat slechts de moeder kent waant hij zich op een hoge troon alleen kroon van de schepping op zijn koud brok steen en stamelt na van het oorspronkelijk gezicht dat hij alleen zijn eigen naam heeft horen noemen.…