Alle inzendingen over schroom

- - Wees niet de schroom'ge...…

De branding op hol brengen met het hoofd in de handen de nacht berijden. De vrijheid van de maan- dag opnemen, het water uitdagen, dragen met armen vol leven. Doldwaze schuldbekentenissen uitwaaieren over dromen en dan - met het zand tussen de tenen - een rondedansje maken.…

sneeuw op zerken van hen die wakker leefden en zij er boven, wier gemoed in aarde slaapt, licht hernieuwt zich in z’n baan, de tijd waait de nieuwe dromen schoon, op hun hoofden rust de luchter van een keizerkroon, het zicht op de kortste dag is dood, het heeft zich uitgeput en laten kussen in de langste nacht en verlaat ons zonder schroom…

Het vergt royale durf vermeend geluk te vatten als broosheid wordt getest. Wie huivert niet voor scherven? Wankele woorden verbreken de betovering, de tong krijgt het verwijt terwijl de geest mankeert. Verborgen angsten vergrijpen zich aan rede, ontreddering alom, koorts leidt slechts tot ijlen…

kom schuilen onder het bladerdak loop met mij het schaduw pad weg van het helle licht dat genadeloos je zorg en pijn beschijnt een kleine pauze op een omgevallen boom samen praten zonder schroom in delen vallen lasten van je schouders die doodmoe van het dragen zijn met een gestrekte rug weer terug in het licht waar de zon schijnt…

Schoon haar de wacht Op 't haard-vuur werd vertrouwd order de vrome Schaduw der schouw en 't maal, wat zou zij schromen? Is 't niet of nu reeds haar wat wonders wacht Order het licht van hoge middag zacht? Fluks is de sluier en witte huif genomen.…

Ik hou je wakker tot ik je schroom overwin en als ik dan zachtjes trillend begin je waakzaamheid weg te strelen halen mijn nagels over je rug de woorden terug die ik eerst van mij zelf liet strelen.…

Je plukt de woorden van mijn boom zonder schroom Zaai je mijn glimlach…

Geliefd achter schroom. Etaleer jouw kundigheid. Door kou en hitte.…

- - Wees niet de schroom'ge...…

ik heb je gewekt je laten komen en koester je de saaie dromen je verlegen lach je weet dat ik je mag je boeit me mateloos in jou ontsluiten ga ik me ongeremd te buiten ik heb het kind in je gezien het oogt zo schoon zonder volwassen schroom we zijn versmolten in het rood van passie en van bloed de nieuwe waarheid voelt zo goed…

God had ergens onheil geroken de slang had Eva aangestoken pluk toch van die boom- toen zat zij vol schroom achter een vijgenblad verdoken.…

stof van gestold verlangen achter echo’s van psalmen en gezangen in de laatste kelder van het hof naast het hakhout uit oude linden hoop ik het terug te vinden Een eeuwige schemer pakt kil mijn hand verpakt het pad in gedoofde kolen en nauwelijks tastbaar ligt verscholen het bruine sieraad uit het verre land Ik breek haar hals zonder schromen…

Had ik geleefd haaks op stroom, niet rechts op drift, gegrift in trage vliet, niet links in schroom, ik zie het niet. Ik was meer mens,minder plooibaar in verdriet, de beleving was intens, bakens in verschiet, ik zie het niet. Maar ik heb vaak immens gedicht, helpt dat in een spontaan gericht?…

ooit een hart onder de riem gestoken, je aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven en zie aan, ik had gelijk, je bent een ware ster geworden in gedichtenland, je drinkt teveel, dat valt je te vergeven gezien je mooie droomwoorden, gedrenkt in oeroude wijsheid en ervaringsleer, kom, madame Hubers, even oud als ik, durf je nog of heb je schroom…

Kom dan 's nachts ook zonder schroom, En omzweef ons in de droom!…

Zo goed als je bent Veel te goed voor Deze wereld die Bol staat van Onzegbaar veel Kwaad - zo vaak al De ander ontzien die Dat niet verdiende - Leer je eindelijk Je eigen ik te ontzien En schroom je niet Langer jezelf te zijn…

in zijn dromenland loopt hij zonder schroom vooruit zijn stokloze hand leunt tegen de rijke stam van zorgeloze dagen…

Een dame, een schaakstuk te Rome, Vertelde onlangs zonder schromen: Je weet hoe het gaat Als 'n koning je slaat Dan voel je je heel snel genomen…

Dan helpt de EU: heb dus geen schroom! En dus krijg je vast weer dagenlang last van je slepend vermoeidheidssyndroom ...…

haar oogopslag zegt meer dan woorden kunnen zeggen haar handgebaar legt uit wat hij niet uit kan leggen haar warme lijf verdringt zijn allerlaatste schroom haar zachte stem verwoordt zijn allermooiste droom…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

Schroom niet te huilen Wend niet af dat bedroefd gelaat Vermag het niet in stoer te schuilen Zwijg niet, liever dat je er over praat Veins niet ongemeend het is vergeten Eenzaam is de mens die niet wil weten…

als tussen droom en werkelijkheid geen scheidingslijn meer loopt en zonder schroom de wenselijkheid aan realiteiten wordt geknoopt dan kan de vraag het antwoord zijn op wat ik eigenlijk wil… en valt vandaag het menselijk brein in slaapstand eindelijk stil…

Ze dansten en ze dronken zonder schroom. Maar toch ontbrak er iemand in de rij. Wat zien ik? Albert Mol was er niet bij.…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

een gedicht geschreven op een gebruikt servet om je mond mee te deppen zonder schroom om iets in te vangen voor een droom een gedicht geschreven op een servet mag heel eenvoudig hoeft niet in 't net…

teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

schroom de grond in boren ik geef ruimte aan agressie ontzie mij daarom niet je zult zuchten van verlichting en schor roepen hè eindelijk heb ik die dreyfsandt te pakken en eens diep in de put laten zakken KOM OP !!!…

Vermag het mij te doen blozen Kus mijn nippels als rijpe frambozen Laat mij met exotische oliën beroeren Tot een ongekend hoogtepunt vervoeren Schroom niet ongeremde lusten te delen In hunkering door minnekunst te helen…