Alle inzendingen over spleet

Hoe bil je spleten: in een poepele poortpang – of met kakcenten?…

De storm gromt en fluit door spleten in de spouwmuur -- als een huisorgel.…

In den oude schuttingh zit Enen bijzonder nauwen spleet Als ik daar doorhenen schouw Krijg ik het alzo heet Maar wat ik zie en wat ik wel Maar jij niet weet Blijft liever achter mijne lippen Liever blijve ik discreet Maar och, och! Die dingen daar Achter den nauwen spleet…

Ook spinnen houden het voor bekeken hun web loopt leeg nu schuilen in kelders en in spleten…

daglicht door gordijnen, door vitrage door spleten, kieren Wie wil er niet het daglicht vieren? Wie wil er niet licht in een gedicht?…

- Stante pede werd ik Van mijzelf verdreven Naar een afdeling Met gesloten deuren Zonder kieren en spleten Zonder dak dat lekt…

Je gezicht spreekt beukdelen De dramatiek ten top Kerven en spleten Zorgen aan je kop Oud en verweerd Deels al verteerd Takken heb je laten vallen Een mosttoupetje liet je stallen Als tranen konden spreken Door rimpels welhaast bezweken De tand des tijds voorspelt En je lijf al een beetje helt Rimpels als spleten Plaatselijk opengereten…

terug in de spleet tot tij keert de achterlijken die anders denkenden geen bestaan gunnen met hun lijven en daden die geen daglicht verdragen door de tijdstroom zijn verteerd…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

Of door 't rijden, waar de straat van dreunt, In de muren, door het dak gesteund, Spleet en barsten niet zijn toegenomen? Maar wat kan u barst en spleet thans schelen, Groene pan of verveloos kozijn? In de linde hoort ge uw vooglen kwelen, Op de bladeren speelt de zonneschijn; Kinderstemmen komen 't oor u strelen Welkom!…

Roodkoperen zon die Opgaat boven mijn verdriet En door welhaast onzichtbare Kieren en spleten binnenkomt In mijn verijsde hart Geef nieuwe hoop, Geef nieuw levenslicht Waar het oude reeds voorgoed Verdwenen is…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

door de spleten dringt de wijn de droesem blijft dit sterven doet geen pijn…

Stomdronken op weg naar huis, het was al laat Spleet hij zijn wagen tegen een boom in twee Nog niet zo ver verwijderd van het café Sprak hij met dikke tong tot z’n kameraad “Kom, we nemen er nog één met z’n beiden Want op vier wielen kan ik ook niet rijden”…

mijn vragen waren nog niet op en nu jouw kleren je geur ontbinden worden het er meer en meer gek dat wij al pratend zo weinig zeiden stom dat ik dat jij daar nooit aan dacht dan hadden we kunnen spreken over vroeger, jou, je leven hoe jíj die spleet, zo'n loden nacht --------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

Eens had hij er twee en geen idee dat er iemand naar hem stond te graaien die zijn kikkerreet - het was een ongelijk gevecht - in een paar gelijke delen spleet om hem tot een gerecht zoals zijn derrière heet te braaien en zo zijn fraaie cliëntele tenminste één poot uit te draaien.…

plaatsen waar ik niet meer kwam waarvan ik dacht dat ze voorgoed versleten waren ze spleten mijn gedachten open vreemd als oude bloemen in kleuren die ik eigenlijk niet kende van een tijdperk van bittere stilten en mijn hand die ik nu steek in verborgenheden van rijkdom pluk ik de herinneringen langs de bermen van heimwee…

Die Ko de Laat werd heel streng aangepakt Zijn onverbloemde ‘derde oksel’ praatjes Vulden bij trouwe lezers hier geen gaatjes Met lage cijfers werd hij omgehakt Voortaan misschien als synoniem voor kut Doos, gleuf, muis, poes, pruim, spleet, flamoes of trut…

Al ik naast je zou liggen zou ik je afsnuffelen zou mijn neus in je haar mijn neus in spleten hier en daar. Ik zou me in een geuren-dromenland wanen, met jou geurig als iemand maar kan zijn naast me naakt en gratis ---------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid!…

Met name de mannen vielen op mijn rotsen Vandaag Lekker strak en gestileerd in krachtige halen en diepe spleten Zonaangelicht In okers rauwe omber en wit Het miezerig berkje met gesponste blaadjes (Denk erom: eerst wit, dan pas groen!) versterkt het beeld Ze staan!…

Wind suist over land gluurt door spleten in grote groene bergen met zilveren toppen snel fluistert de zucht door hoge ruwe bomen geplant aan voeten van begroeide heuvels stenen grauw van kleur verplaatsen door storm naar lager gelegen delen richting blauwe zeeën…

Hij glipt staccato tot hij stokt, door spleet of schaduw opgeslokt. Daar is hij weer, een voorpoot trilt, een siddering, kop opgetild en uitgeschoven, ingetrokken, verschenen en meteen vertrokken. Vol in de zon, weg in een nis, flitsend en stil. De hagedis.…

de winter loopt zich warm om koud te worden en dromen te bevriezen er wordt weer gekropen in holen en spleten verscholen, vergeten en niemand kent de zomer nog…

Prille kilte wekt vroeg Evenwicht weggeslagen Het onderste uit de kan De ochtend voorgoed verlaten Meegevoerd vanuit de diepte Door spleten en spelonken Slok dreigende stroom op Aan de kust van massa’s Zintuigen en longen Gevuld met L’eau Mortalité Laat vrijheid varen Neem broodjes en koffie mee…

wat is mijmeren anders dan soezen met neuzen boven laag water weemoedig verzonken in spetters met spleten en splonken adders en grassen muizen die plassen vogels die fluiten kikkers die kwaken pauwen met staarten die slepen de havik hakt wilde patrijsjes als wij witte radijsjes nu nog de poedelpoes en het is uit met de roes…

ik beukte, hamerde en sloeg nagelde, spijkerde een schroef krijtte, zaagde en spleet kerfde, vijlde en sleep ik pinde, boorde en trilde schaafde, schuurde en schilde lijmde, plakte en kleefde verfde, lakte en zweefde immer totdat het niet meer klopte; het geen hout meer sneed en 't kind was dichtgetimmerd.…

verdrietig zie ik hoe de deur zich sluit en niemand vraagt waarom ik wou je zoveel tonen nog van mijn gevoel, gedachten en neen, ontgoocheld ben ik niet - hoe zou ik ’t mogen zijn zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet waardoor een streep verlangen valt naar eeuwigheid jouw mond die zwijgt en zachtjes valt een deur in…