Alle inzendingen over staalblauw

mos Bladeren zijn geel en bruin en geuren verwaaien in kleuren Als een prachtig schilderij vogels spelen en frank en vrij De vossen met hun rode staart zitten gezamenlijk in hun hol Besjes met lange ijspegels worden ijsjes voor de egels Het jaargetij is aangebroken van regen,sneeuw en kou Grijs met een straaltje zon wonderwolken in staalblauw…

een staalblauwe lucht schitteringen vormen licht zon verwarmt water regenbogen verkleuren mijn vrijgevochten gevoel…

Een staalblauwe lucht met een spierwitte wolk en een felgele zon daarnaast, wat zich afsteekt tegen een grasgroene vlakte met knaloranje bloemen, terwijl jij staat te kijken, met je voeten in een poepbruine, oerhollandse, koeievlaai. Dat is mooi!…

bruisend en speels ongecompliceerd ontdek ik pril leven onder een staalblauwe hemel zonder zweem van verstikkend de leegte warm opvullend met zoveel tedere kleuren en zoete geuren dat ik gelukkig ben te zijn tussen die schoonheid…

Dromend voelt de wind als een ijzige kou, eens blies je de wind en zei: ik hou van jou, je armen om me heen tegen de liefdeskou, mij aanstaren en verwarmen met ogen staalblauw, de wind...soms die streling om te verwarmen, in mijn slaap kan ik je tenminste omarmen…

Staalblauw de hemel boven 't marmerwit Der straten, blank van d'eerste vlokkenval. En zonverguld, in fel-licht luchtkristal, De starre bomen, hard en zwart als git. In doodgevrozen rozen heb ik al Mijn zomerdromen zacht een graf gespit, Waarbij ik trouw de handen vouw en bid Voor de arme zieltjes, die God redden zal.…

soms je haat en ik pareer moet dansen op het touw dat jij gespannen hebt ik lijk wel gek val steeds geweldig op mijn bek want jij bent anders dan ik dacht verstaat mijn woorden in je eigen taal mijn luchtigjes acteren overkomt ons vaak banaal ik wil je hand die band weer terug van samen smeden in het vuur van ijzersterk en staalblauw…

mijn voeten baden in de zee het water voelt als een helende balsem op mijn ziel schelpen zoeken, terwijl gedachten kalmeren zorgen drijven ver weg, wilde golven nemen ze mee terwijl witte meeuwen zweven door een staalblauwe hemel zonder zorgen…

Struinden elkaar in lome duinen strandden samen in heet zand Handen graasden in gewillig gras lippen zochten, vol begeer Gesloten ogen spellen liefde in staalblauw met zomerzon. “Ik wou, ik wou, ik wou!” ”Ja schat, en ik van jou! “Ook volgende keer… naar strand weer?”…

vlogen op, voor de rietkraag De ene ver voor, de ander gehaast erachteraan Dan samen, blij, leek het Wij op een bankje, aten brood, dronken wat Onverteerd verleden lag stil op de maag De hemel staalblauw weerkaatstend in sloten Mooi hè, zei ik. Ja zei je…

ver weg in de staalblauwe lucht zingt een lied een deerne schoon als ochtendnevel danst in vroege sterren, haar vederlichte rokken ruiken kruidig en handen met passie onherkenbaar verkeer raast versnellend onheilspellend een wisse dood tegemoet, maar niemand neemt de tijd om ook maar ergens bij stil te staan…

Aanrollende golven met schuimende koppen de strandtent kraakt Koffie en schrijfblok achter door zilte wind gestraald vensterglas Zilveren meeuwen leven zich uit tegen staalblauwe hemel Contrast tussen toorn der zee en m'n lichaam scherpt 't bewustzijn Gewoon gelukkig op 'n koude winterdag aan de Noordzee…

het is nog vroeg in het seizoen, de wintersneeuw al ver, maar nog in zicht voor gretige vakantiegangers staalblauw de lucht, verrassend hartverwarmend stilt de zon zacht als de beek mijn zenuwen de buitenlucht maakt vrij ik ga languit mijn oren staan nu helemaal open laat de muziek via de MP3 als puur geluk naar binnen komen…

je bent mooi zo zeldzaam mooi het haar - zwart als de nacht staalblauwe ogen smeken om liefde je huid - zacht als het fijnste zijde altijd moet ik naar je kijken wil ik je aanraken verlang ik naar je lichaam wil ik met je vrijen dag na dag – week na week – maand na maand volgend jaar ieder jaar alle jaren van mijn leven alleen met jou…

Ze zit rechtop en staalblauw is haar blik gericht op smalle marges onverstand. Maar god zij dank ook moeder van geheime zonen. Ik wil nooit zien hoe zij hun liefde geeft, voorleest, in parken en aan stranden speelt.…

leg je regenhart in handen uit leem ik wil het dompelen in de blauwe wonden van de aarde en het zal thuiskomen uit de bergen als sneeuw leg je vogelhart in handen uit wind ik zal het omhoog gooien in de wijde staalblauwe hemel en het zal uit het heelal thuiskomen als ijs maar leg jouw mensenhart in handen bloed en ik zal het houden…

daar waar de branding buldert de wind loeit de golven kletsen op het zand het schuim waait over het strand waar de wolken vliegensvlug veranderen in staalblauwe luchtdromen daar is mijn oog en hart beland in het schuim van de woeste baren de eeuwig durende verandering ontwaarde in alle vrijheid en onveranderlijke eenheid zeemijlen…

Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor euthanasie zendt.…

gras groen gewas staalblauwe lucht ijzeren lijnen kreunende kracht dreigende wielen stuurloos hart onbemand figuur furieuze fantasie landbouw leeft vader is dood driftige doener vloekte vaak op z’n Farmall-M twee wagens vol met bieten in kleverige klei leerde hij mij te vechten in het spoor door te gaan steigerend toegeven…

Staalblauwe lucht Een nieuwe dag Een diepe zucht Vochtig klamme ochtend Diep in mijn longen Kijkend naar boven Zonlicht afgedwongen Liefde opent mijn hart Laat energie stromen Jij, die naar me lacht Hoor het zacht geruis in bomen Gisteren was iedereen tegen me Alles was een sleur Dingen gingen verkeerd Ik had gewoon een rothumeur…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

deiningen Een onweerstaanbare kracht drijft me naar haar toe Door het gat in de dijk waar ze ooit hongerig de polder binnenstroomde Stap ik in ontzag haar wondere wereld binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de jagende schapenwolken Onder een koepel van een staalblauw…

Mijn madelief was made in Germany een stevig wijf met tepels als bonbons ze wist beslist van wanten en van wollen en gaf zichzelf vol passie en geheel umsonst Mijn madelief had ogen als de Oostzee staalblauw en in een blond omlijst gezicht haar glimlach warmde zelfs de koudste harten en lippendienst werd graag door haar verricht haar benen…

jarenlange nonchalance kreeg hij keer op keer van haar een kans Waarom kon hij zich dan niet bedwingen laatst weer zo roekeloos met haar om te springen terwijl hij wist dat de emmer met geduld al praktisch tot de rand was gevuld Nog geen week geleden had hij niet bevroed, dat in 't laatste gesprek, hij weet het nog goed, de spijtige blik uit zijn staalblauwe…

De zon schijnt fel in staalblauwe luchten. Ik verwacht onderweg per fiets, enkele Teletubbies te treffen. Als ik de volkstuin binnenkom ben ik nog dronken van genot. Ik mag heerlijk in de tuin aan het werk! Ik sla de tuinhuis deuren open, klaar om één te worden met de tuin. Ik zing zoete deunen tegen de bessenstruik!…

tussen donkere haren schemert vrolijkheid uit ogen een staalblauw kijken ondoorgrondelijk diep als barrière eenzaamheid blikt zonder erbarmen tot in mijn ziel niet wetend dat ook de mijne slagbomen van mijn ego zijn zachtmoedigheid straalt van je huid en zorgeloos kijken lachend rode lippen omrand door ’t wit van sneeuw in ‘t diepste van…

Een eiland, wel voor eeuwig vastgelopen In de staalblauwe harde hemelkring, Een ballingschap die niets meer heeft te hopen Van een aardbeving of omwenteling.…

ontvangen die zij liefheeft gaat zij open als een bloemkelk elk woord elke aanraking vloeit als lava over natte vruchtbare aarde - ontsproten uit Hera’s ijzersterke schoot haar placenta baart groeisels in duizend kleuren en duizend kruidige geuren Zeus torent hoog boven haar uit kijkt op haar neer en heeft haar lief hoe zij daar staalblauw…

die zalige, tedere warmte, dat had ik nooit eerder ervaren Ik vond je zo speciaal, zo uniek Het was alsof ik je altijd al gekend had, gezien in de ogen van vele vrouwen, die onbevangen en blij naar de wereld keken Liefste, je bracht mij in extase veel meer dan wat ook op aard Meer dan het zien van een vlucht sneeuwwitte vogels tegen een staalblauwe…

Verlaten hun sier Voor de diepvrieze donker en staalblauwe lichten de wereld zullen vullen met hun gierende kou staan de laatste stengels trouw. De den met de beuk en de spar die het nog volhouden dan zonder appel en bloesem meer. Zonder bloemen plukkende mensen onder haar takkenschouw.…