Alle inzendingen over station

Het zal niet lang geduurd hebben dat mijn ouders iemand meestuurden wanneer ik de treinen ging bekijken na school en in het weekend Veel te vaak, vonden ze, maar ik stond daar graag, op de brug bij het station, juist in dit stadje passeerden er oude modellen Ik ken ze blind, aan hun geluid de trilling van het viaduct hun geur als het niet…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.…

Mag je zitten zonder eten Zonder drinken of sigaret? Mag je rusten zonder krukken Zonder bagage of gesprek? Mag je zijn zonder een afspraak Zonder doel of tijdslimiet? En mag je grote dingen denken Zonder dat iemand hier dat ziet?…

Leven dat vol leegte Is, gevoelloosheid die De moderne mens kleedt Die alleen voor zichzelf Leeft, en die de ander Al lang niet meer Ziet staan - Vanmorgen is die ander Voor een keer wel aanwezig - Ik zie mensen mensen Groeten, afscheid nemend Van wie hen lief is, Een parkeerplaats Verderop aanschouw ik Eenzelfde tafereel…

Terwijl knorrende Beesten het centrum Van mijn stad In bezit nemen Haar omgeving Achterlatend in Warrelende wolkjes Sta jij bij Het stoplicht Je eigen wolkjes Uit te blazen, Mens die alleen Op de wereld lijkt, Uitgerust met draagzak Op je rug sta je in De eindeloze verte Te kijken wachtend op Het groene licht dat…

miljoenen druppels manifesteren zich hier optocht achter glas…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld veranderd Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld verandert Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Avondduister zwart gevulde ruimte, alleen met mijn gedachten wachtend op het perron. Klok, tijd, aflopende teller tikt, de trein kwam te laat. Leven groeit tot leegte, Einde halte, dood…

Van het station. De trein stopte. Recht voor mijn neus. Een gele. Uit de jaren zeventig. En hij stapte uit. Recht voor mijn neus. Hij keek mij aan. Recht in mijn gezicht. Die ogen! Die lach! Ik had aan hem gedacht. Hij had op mij gewacht. Hij nam mijn gezicht in zijn handen. En kuste mij vol op mijn mond.…

ik de ogen van de trein jij het station waar ik moet zijn…

Iedere keer wanneer ik op station Assen kom, denk ik eraan hoe de ouders van Herman Brood daar ooit een café bestierden, waar je ook kon logeren, dus zeg maar een herberg. Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's.…

mijn brein loopt als een trein spoort ku-toek-ku-toek-ku-toek of spoort niet tsjjjjjjjjj ontspoort of legt het traject af naar een volgend station soms passeer ik dat station stap over of mis de trein blijf steken op een gesloten perron…

later een later dat voor veel van ons een station te ver blijkt te zijn…

Ik sta vast op dit station Ik wil verder reizen Mee met die wagon!…

Ik sta vast op dit station Ik wil verder reizen Mee met die wagon…

laatste station, hoezo op dood spoor beland? vervolg: hemelvaart…

als ik wachten moet een mijmerend station onder mijn voeten bedachte levenswegen in gedroomde richtingen…

Trein verlaat station ra(a)mpje tussen jou en mij allebei eenzaam…

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

Door aders denderen chemometro's over rode en blauwe banen, station naar station pijnlijk misselijkmakend chlorixvervoerend schakelen stemmingswisselingen om en kanker uit vallende haren, tintelend brandende huid Lachen met ingehouden tranen elke stap is een te veel elke minuut een uur elk uur een jaar Tik tak tik tak, zou het aanslaan?…

Station Oost; ik zie een rennende massa, die de trein nog wil halen van vijf over vier. Abonnementen zijn handig, zegt de man aan de kassa, als je dagelijks reist scheelt dat mooi een krat bier in de maand...... maar ook wachten voor drukke loketten, of kaartautomaten; er staan er maar twéé!!…

Dichtgespijkerd staat het dorpse station krachteloos op passagiers te wachten, maar geen mens betreedt nog het perron; het vertreksein klinkt slechts in gedachten. Ooit werden hier horizonten verbreed, de trein bracht grote steden dichterbij. De dienstsluiting bracht de dorpelingen leed en greep diep in in't plattelands leven.…

is het de hond die uitkijkt wat komt of de man met zijn verre blik waar ik in kan drijven de twijfel van het wachten opstaan, weggaan niet meer zijn ik herken het geluid van de trein dat ze trouw zijn aan elkaar de verbinding losjes toch vast alsof ik hen kon vangen…

ik wacht op haar, kijk in de verte daar komt de trein al, nee toch niet een wisselzang van hoop, verdriet ik dood de tijd, inwendige concerten een holle hal, het enige loket is dicht, het rolluik neergelaten ik loop wat heen en weer te praten de muur is leeg, niet één kroket hier eindigt alles, elke reis de spoorlijn leidt naar zee, naar…

Agendaloos daalt de avond schrikt niemand als op het station een didgeridoo zijn aardklanken uitstoot de drum van de passagierstrein aanwelt en je iemand aan de overzijde van het windverlaten perron door de bewegende ruiten van de coupé heen ziet en niet verdwijnt niet verdwijnt -------------------------------- Uit: 'Dichters in…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…