Alle inzendingen over status vitae

ik waardeer de ledige cirkels gebouwd op wrokkige grond waar polderkoppen zingen in ‘t dagelijks lommeren dat is de ‘status vitae’ en steeds vitaler de weerklanken Freudiaans ‘as fuck’ moordend en plunderend zonder pijn in ‘t hart ‘my name is nobody’ als ‘t wilde dier dat heur haar verloor onbekend met platonisch geluk maar bezeten door…

Zijn maidenspeech begon in het Latijn Dat viel niet mee voor menig Kamerlid: ‘Ik niet begrijp met simpel kersenpit Het is niet zo geschoold, mijn pover brein’ Toch hoort men zachtjes in 't geroezemoes: ‘Bau det, non scholae sed vitae discimus’…

Slechts een deel van jou ben ik; en jij, je bent alles van mij. In de aanraking van jouw lippen vond ik je; aarzelend eerst, daarna feller. Verlangen inferno, maar niets quid pro quo.…

Tot in de kleinste details uitvergroot blijft mijn status in mist gehuld. Het licht ontnomen aan het verloren evenwicht trekt klinische conclusies uit het lood. Hoe waar is uw bedenkelijk gezicht: voortleven zal ik, ook al ga ik dood.…

Tegen muren springt mijn diepste ik en voelt mijn brein de kou van onbegrip in holle ruimte van het verre wezen mijn handen klampen aan wanden van ijs geen houvast voor mijn voeten slechts daar beneden vind ik het paradijs.…

Hier moet mijn geest zich eerst over gaan buigen terwijl mijn ziel een diepe buiging maakt mijn onbewuste heeft het zelfs geraakt zij vielen alledrie haast van hun stoel als je begrijpt wat ik daarmee bedoel Et ego in Arcadia vitae ook ik zie grenzen aan de groei des levens erken als nooit te voren juist de noodzaak het dichten als…

We hebben onze status. We hebben immers een HBO opleidingsniveau. Ha, ha, ha! De huismoeders, de eenvoudige kolenboer komt bij ons niet in het ziekenhuis werken! We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd.…

Ik val stil bij de stilte van een vanzelfsprekendheid die mij bekruipt, een bindmiddel van angst die binnensluipt, dat deze status quo blijvend is, ook bij de gedachte, dat meer mensen niet worden gehoord Dat maakt mij - vanuit mijn tijdelijke ongemak – solidair met iedereen die niet openlijk vrij kan of spreken mag.…

Wie nooit zijn tong uit- steekt naar zijn Dichterstatus, retourneert kritiek: die betreft altijd de ander. Die heeft kritiek op zijn Ziel geuit.…

Somtijds, zo af en toe, bij tijd en wijle Verwijl ik met mijn kop vol fantasie Bij haar, als ik de wind heb in de zeilen Mijn alter eega, die 'k te weinig zie 't Is een geheim, bewaar haar in mijn hoofd En hart - dat spreekt voor zich - maar laat niets blijken Ad dies vitae, geen van ons zal wijken Zij is mijn alter ego als beloofd…

Langzaam schuifelt hij door de straat: de lange, smalle grotestadsstraat. Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de…

Toen ik werd geboren was het hoog seizoen voorbij maar op de zolder lag het graan in korrels bij elkaar zo weet ik dat het ooit bestond het koren. Wat van papavers overbleef werd gloed bij avond, vroeg ging ik houden van rood nog eer ik wist dat deze kleur zou kleven aan mij zoals ze kleeft aan vuur en dood. Want allen zijn gegaan…

Voor school was hij te wild. Zijn jeugd heeft hij verspild. Hij schreef daar vaak iets over. Al schrijvend werd hij schrover. Hij had veel op zijn lever. Al schrijvend werd hij schrever. Hij schreef met steeds meer ijver. Al schrijvend werd hij schrijver. Met dank aan Raymond Queneau, die schreef: C’est en écrivant qu’on devient écrivon,…

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Een jaar van afscheid en van rouw Een jaar van hitte en van kou Van afstand en van eenzaamheid De mensen raakten zoveel kwijt Een baan, bedrijf of gezondheid Het virus kent geen barmhartigheid Te lang geen knuffels en geen zoen Een heel jaar lang, ‘t is niet te doen De intensive care ligt alweer vol Een zwart scenario protocol…

het is zo simpel vanaf de geboorte zijn wij sterveling de strijd om macht geld en status is niets meer dan doodsgerochel en ik, ik geniet ik pluk de dag ik in de tijd…

Geld, status en macht, dat is wat ‘hen’ bracht tot het ‘Von Münchhausen beleid.…

Een meisje van een jaar of 20, liggend op de sofa van haar dromen, dinsdagmiddag om een uur of drie. Het gerinkel van een bel, mannen op zoek naar Le Courbusier, Rem Koolhaas, Van den Broek & Bakema. Over welke namen hebben we het hier? Kunnen in een ruimte werelden zo verschillen dat er sprake is van opruiming of ruimtegebrek? Ruim…

De koning kwam Aboutaleb verblijden Omdat hij zich als voorbeeld heeft gedragen Waar and're Marokkanen niet in slagen Hij heeft zich zo dus prettig onderscheiden Dat hij een Marokkaan is kon ik weten Maar toch was ik het helemaal vergeten…

wijken van achterstand door voetveegvolk bemand langs hun verveloze deuren ontsnappen vreemde geuren in land van hoop geboren vluchtend vogelvrij verloren zonder pardon gelegitimeerd statenloos uitgeprocedeerd…

ik kruiste zaden wist bloemen te laten baden in een weelde van kleur heb ze niet geschapen maar wel begrepen in gaan voor bestaan zij kiemden leven samen beliepen we andere wegen in groei heb hun geheimen ontsluierd talenten in status nascendi naar voren gebracht bloeien nu al de pracht die zij pas na vele levens ooit zouden hebben…

De run op afkickcentra is plots groot Sinds Amy met haar leven moest betalen Zo trekt ze indirect nog volle zalen En wie kent niet die spreuk van dood en brood? Een dode rockster propageert ontwenning Hoe schrijnend is die bittere erkenning…

Als ik de balans opmaak van mijn werkzaam leven, status, inkomen, indruk, invloed, macht dan ben ik heel erg beïnvloed geweest door 'Toen was geluk nog heel gewoon" door Jaap Kooiman uit de Oranjeboomstraat in Rotterdam-Zuid met zijn eindeloze promoties en die eeuwig toegezegde bontjas voor zijn vrouw Ik reken maar eens af met 'Toen'…

't Is wennen in de nieuwe status quo Ik cogito en sum mijn existentie We leven in een andere dimensie Geïsoleerd van vrienden om mij heen Maar allerminst contactgestoord, o neen, De paden op, gepaard de lanen in En stiekem ongezien de struiken in Ge weet, de lente heeft haar eigen wetten De grond wordt nu te heet, 'k maak korte metten…

hoeveel slippertjes kan mijn status verdragen die halfslachtigheid.. zoveel beloften utopistische feesten gewetenloosheid.…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

François Hollande wil naar Hollands voorbeeld Dat ook geliefden van gelijk geslacht De huwelijkse status weldra wacht Maar in Parijs werd dat massaal veroordeeld Een bonte stoet - van hier tot Tokio Werd opgewonden van Frigide Barjot…

En ik gaf je een laatste kans, je plek te aanvaarden dat opgeklopte zijn een beetje in te binden maar de macht was zoeter de bewondering de status ik ben jou alles als je kunt shinen terwijl ik fluit en klap maar wie ben je nu een man met volgers.…

Verdwenen zijn de pieken, de dalen De warmte en de kou Naakt Kaal Ontdaan van franje Status en applaus Het lichaam gaf het op De wil brak Wie ben je? Sta op Recht je rug Zeg wie je bent Wie je wilt zijn…