Alle inzendingen over stengel

Och hoor de wind die waait en zingt het wonder dat liefde heet druppelt uit ‘t hart van de lelie naar leliebloem van stengel naar stengel in vruchtbare aarde…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…

Een grote juffer klemt zich vast aan een stengel vleugels in de wind…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee — de lente is gekomen.…

Van de geur nog moe van de zon bloedrood van de dauw zo zwaar rozen in de ochtend hun stengels buigen…

een kind begint te huilen de moeder troost het je kan niet alleen leven zoals de stengel aan het water je hebt iemand nodig die om je geeft dus heb ik de stengel geplukt en bij een ander neergelegd want het is beter dood dan altijd alleen te zijn…

Uit de wirwar van stengels, van grassen, van granen, reiken ontelbare papavers naar de wolken, naar de zon, naar het eindeloze blauw.…

Rechte stenen, lange benen Een bloeiende roos achter de lach waarvoor ik koos Stengels rijzen in de lucht, reikend naar de vrucht Voor wie ik koos…

Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

Overdag een bengel groen als het gras toont alleen zijn stengel denkend dat het onkruid was. Terwijl de anderen sluiten kent hij geen pardon laat alles naar buiten als ware het een levende lampion.…

Rode stengel geel gewaad een kwetsbaar leven in het zand door wat de mens daar laat belaagd ook door mijn hand laat het zijn blaadjes gaan wat ik hier pluk is wat hier staat een kruid met welke naam…

Licht streelt de zefier kattenstaart: aan zijn stengel beiert haagwinde. Hete nazomer: dicht loof verbergt nog een bloem van de magnolia. In al zijn pracht rust de pauw tevreden op een mesthoop.…

De stengel vierkantig, de bloemkroon wit, Het zijn de juwelen die de plant bezit, een welriekend boeket. Lig je in dit beddestro, Werkt het zeker op je libido.…

Drie zonnebloemen hangen dof en uitgebloeid aan hun stengels. Gedwee, berustend wenden ze zich langzaam af van het warme licht. Koele duisternis verwacht hen geheimzinnig, belooft nieuw leven.…

Vertrapte stengels onder gillende kindervoetjes ontkreuken krom. Nodigen uit tot bloot spelen, een aards verlangen in een prille lentezon.…

Zingen hun hoogste lied Dat mensen vertroost Bij het harde werk Op het land in blakerende zon; Vader en moeder die zwijgend Hun handwerk doen, de basis Leggen voor de oogst Van komend najaar En ik die kind ben, Spelend in de droge sloot Naast de akker waar zij die Mij kregen hun werk doen - Met een stomp zakmesje Ontleed ik de stengel…

zo zoek ik vaker en nog dieper zie dan ogen zoek lippen verwacht handen met tedere vingers verlang naar een zachte blik van troostend raken ik ontwaar echter holle stengels die tonen van stilte zwijgen…

Neem dan een nest van een karekiet, gebouwd met slik op stengels riet wat trilt en wankelt in haar evenwicht, maar breekt uiteindelijk niet, blijft over een solide fundament wat telt, onttrokken aan je blik, is dat alles wat je ziet?…

de bomen groeiden tot in de hemel mensen zagen niet dat het bonenstaken waren gretige Japies klommen graaiden naar blauwe lucht met groot gekraak knapten stengels, braken illusies krioelende massa op de grond werd vertrapt zonder pardon…

Rijpend aan de stengel hangt een hemels lint getekend franje van overrijp zaad dicht aan een gegroeid natte dauw druppels spiegels van je liefdesdaad verrukking zaait geen kleur zo warm zo mooi je opengaande bloem.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Er stroomt hier rozensap, dat door groene stengels gaat. Een lampje is spontaan gaan branden in mijn bovenkamer. Gedachten veranderen in openheid. Er schijnt een onwaarschijnlijk licht. Samen leef ik met een aantal rozen. Er stroomt sap hier. Er stroomt bloed. Rode rozen bloeden in hun vaas, met hun groene stengels afgesneden.…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Een vlinder vers uit de cocon met natte vleugels nog en verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van hun zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

klein zaadje achteloos gestrooid stevige stengels groene staken wat kleine bladeren zo mooi geplooid wat is een bloem zonder zijn aarde zijn steel in leven bijna voltooid kijk naar de kleuren uiting van waarde klein leven groter dan ooit…

Nadenkend kijken door schemerblauwe lenzen de wereld is overwoekerd door kronkelige stengels waarbij voortdurend bijengezoem klinkt zullen eens reusachtige planten en nietige diertjes de aardbol beheersen terwijl de gehele mensheid begenadigd elders in het heelal woont?…

De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

ik mis de oogcontacten kijk bij het wachten de mensen altijd aan maar iedereen is bezig zijn leven op die plaats een eigen vorm te geven als planten op een rij de stengels wat gebogen met gezichten zonder ogen totdat het bijtje zoemt een naampje noemt het knopje open gaat en ons verlaat…