Alle inzendingen over stille liefde

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

Stille liefde Ik zwijg Maar ik voel me zo fijn Ik voel me zo vrolijk Ik vergeet al mijn pijn Stille liefde Niemand die het ziet Ik wil zo graag Maar jij ziet mij niet…

Jij bent mijn stille liefde Waar ik van hou Jij kijkt naar mij maar ik ben bang voor jou Het spookt maar in mijn hoofd Hij..…

Ik heb vandaag geen kaart van u gehad En ook geen Mon Cheri die ik best bliefde Ik ben dus blijkbaar niemands stille liefde En had mezelf toch hoger ingeschat Maar al met al voel ik me knap genomen Hoewel er morgen ook nog post kan komen.…

Het is, het was, zal de liefde zijn die je bij mij opvalt. Het is jouw warmte, magisch realistisch. Het is de stille stille liefde in jou, die ik zou willen beroeren tot onroerends toe. Het is, wat ik zal weten los te maken... aan verlangen bij mensen en jou speciaal!…

Echo van stille zwijgzame dood liederlijk in dichte mist op het water een lied bezingt het geweten in grote nood na iedere zangnoot wordt het later twijfel of de ochtenddauw werkelijk is zo vroeg in de morgen nooit een prater muziek, stille liefde, geen man over boord hartstochtelijk verliefd, de echo gehoord.…

ik zit met Cor in ‘t stamcafé als Wanda binnenkomt, Cors grote stille liefde die hij verbergt voor haar en de wereld zijn bron van dromen zolang er hoop is hij heeft haar eens de liefde verklaard ze wees hem af, zei met ’n glimlach ‘elkaar claimen kost onze vriendschap’ dronken praat zijn verklaring liegt hij hij wil geen vriendschap…

schouw voor waar tot nu het nieuwe jaar weer in het teken van de eeuwige stille liefde is maar goed ook teveel uitgesproken liefde overvoert de beurs: paniek er komt amoureuze krach met immens tekort aan liquide liefjes ieder wil aandeel in handje contantje gevaar is de conversie met weinig perversie maar te veel vraag in één vlaag…

liefde)…

Een warmte van ons, om samen te omarmen, liefdevol en vredig: in stille liefde koesterend in onze mooie, prachtige droom. Ik houd van je, oneindig.…

Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu zeg Een stille liefde kwijnt niet zomaar weg! Voor M.W.…

Stille liefde. Wind giert door kruinen van bomen je hoofd is reeds bedekt met opstuivende bladeren en zand je kijkt bedroefd naar mij, al is er niet echt iets ernstigs aan de hand maar loop je slechts stil in de wind te dromen.…

liefde dus sluit het boek en je sluit mij…

Het is bijna alsof je de zomerse zon achter de horizon hoorde dalen nu je met de blauwe verf van jouw stille liefde jouw geweten kleurt om te overleven onder het maanlicht van de nacht ben jij de mens die jij voor ogen ziet en ook de druppels van de nachtelijke regen blijven dalen in jouw gehoor door het vertrouwde van de regennacht…

laat me rusten in je bron van nachtelijke stilte laat me drijven in je bron van stille liefde laat me zuchten in je bron van lief geluk laat ons leven zachtjes stromen en meeschommelen met de wind laat ons een hemel verzinnen zoals alleen maar kan, een lentekind maar laten we vooral onze tranen delen onze pijn zal niet meer ontwaken…

het ontbrekende woord in een vers de onderbroken kus van een engel die me redde de niet verzonden brief aan een stille liefde de losse eindjes in een mooi verhaal het ademloze talmen van onvoltooide muziek het rusteloze zoeken naar een vergeten dag de schoonheid van vergeefs wachten een gemiste ontmoeting op het lege perron…

Het is bijna alsof je de arme winterzon achter de horizon hoorde dalen de wind alles weggeblazen herinneringen verdwenen nu je met de donkerblauwe verf getuige van jouw stille liefde de ernst van jouw geweten kleurt. Om te overleven onder het maanlicht van de duisternacht ben jij de eenzame mens die jij voor ogen ziet.…

scherp en zilver gerande wolken, deze stranden zijn vol spoken, de nacht glimmert stil en onuitgesproken, het ruisend riet ritselt geheimen, het ruist, fluistert en flinstert door de nacht, de nieuwe volle maan verlicht al mijn mooie dromen, en koestert een trage lome, nieuwe stille liefde, ik zie de zee de stille maan in zilver spiegelen,…

Met de herfst, het oogsten, het sprokkelen van hout om een mooi kampvuur aan te leggen liet ik nooit blijken hoe diep de stille liefde was; ik had alleen die éne mens tussen handen... die éne mens in het hart. Ik had gewacht tot de aankondiging, de beloning ...in de nadagen van onze levens.…

even geen geweten, even geen angst geen hoop voor morgen geen vrees van gisteren want dit is vandaag en alleen mijn ster zal glinsteren de waarheid komt plots terwijl hij er altijd al was de leugen regeert maar nu komt de waarheid van pas ik heb altijd van je gehouden het speelde in mijn hoofd maar ook een stille liefde moet gevoed…

Maar ook over vogelballet en de stille liefde van eenzame zielen... 't Is allemaal in mijn poriën gekropen. Hij zag het: de waarde van een souvenir.…

Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet, Gij mínt me; - en ‘lijk een god de dood der zon begroet Met stille liefde, al heeft hij vreugde-vol geschapen Die zon: zo mint ge in mij wat ge in u-zelf voelt slapen En dat in mij voor eeuw'ge slaap moe de ogen sloot, - ons moede liefde, o vrouw, ten drempel mijner dood.…

In jou heb ik mij verloren, mijn hart met alle toebehoren. In jou zie ik de toekomst gloren, die zich door storm, regen en wind niet laat storen. Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen.…

Ik ben bang In mijn gedicht kan ik voor altijd verliefd op jou blijven En zal je me nooit verlaten In mijn gedicht blijf je van mij houden In mijn dromen ontwijk je me Toch blijf ik de stille liefde voelen Ik kijk je aan…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

Op de klink van de kerkdeur heb ik je lief gehad. Eerst vlijde jij je neer, en enkele tellen later heb ik je afdruk met mijn warme hand omhelsd. Je hebt het nooit gemerkt wellicht, maar daarom was het niet minder intens, wat mij betreft. Of die keer in het park op de houten bank bij de vijver. Ik wachtte ongezien op enige afstand…