Alle inzendingen over stille pracht

De stille pracht, die opgesloten is. Zo onverwacht, dat ik je schoonheid mis. De stille pracht, die is je schaduw schuilt. Zo ondoordacht, van karakter geruild. De stille pracht, die langzaam wegkwijnt. Zo onverzacht, uit je hart verdwijnt…

De sneeuw ligt overal verspreid en alle bomen zijn gerijpt de zon schijnt met haar stralen er doorheen Het is een stille pracht. Wie had dat verwacht! Zo vroeg in het jaargetij gaan we door de koude winter heen... Wat staat ons nog te wachten? Alleen maar koude nachten.…

Ver en heinde een stille pracht van bomen. Bewaasde weiden dromen, en donker wordt verwacht. In vromend zoet gebeuren verheimlijken de kleuren, vergroeien grond en gracht. En alle zoen is zacht: een vrede ver en heinde; de zomer voelt zijn einde, en de avond raakt de nacht.…

de nacht De nacht is een stille pracht. waar je niet zo veel verwacht. Een duistere wereld Waar zomaar iemand word doodgeknuppeld Het is een tijd om te slapen En om over je geliefden te waken. Waarvan je misschien nooit meer van geniet. Of die je zelfs nooit meer ziet. Een tijd om te gaan. En morgen weer op te staan.…

pracht."…

Uw tere tred in ijle stille sfeer - in mij, in mij de nacht! - ik wacht op u… om u dat ‘k nog begeer. Mijn leven zij, zo ik mij tot u keer… - vergaan van u bedacht - en zacht de open droom te efemeer. Te zijn in ’t ongetijde, dit niet meer… - een schijn in stille pracht verragt - en dieper is het zinken weer.…

pracht wellustig van de rijkdom proeven bezield door haar mystieke kracht…

‘k Hou zo van een roze ‘k hou zo van haar hart ‘k hou zo van een roze die bloeit in stille pracht.…

Dan spelen alle verven Dooreen met stille pracht, Tot dat ze, schoon en zacht, Versmelten en versterven, En zeggen: ‘Het wordt nacht! Weer is een dag vervlogen; Welhaast een jaargetij: Een jaar gaat voor uwe ogen, Gelijk een damp voorbij.’…

Dan spelen alle verven Dooreen met stille pracht, Tot dat ze, schoon en zacht, Versmelten en versterven, En zeggen: ‘Het wordt nacht! Weer is een dag vervlogen; Welhaast een jaargetij: Een jaar gaat voor uwe ogen, Gelijk een damp voorbij.’…

De stille stroom verraadt een blijde glans.…

Monddood zijn ze nu, gelaserd in hun sporen, en wendt of keert en draait ze her, hun stille pracht en zilverkleur gewaad, gaat nimmer nooit verloren. Niet even.…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Kus me hard, kus me zacht, Beleef je ziel, beleef mijn pracht!…

gelaten in tijdsverloop in cultivatie van bloemen woorden weggeblazen in ongenoegen en terugrapen als verloren pracht van afgerukte bloesemharten en met verlangen hun bezeerde voortbestaan heraanpassen en zo getrouw mogelijk imiteren in poëzie,dat een krans van schuldbesef legt om hun uitbloei…

Wat een pracht en praal Wat een prachtig stel Alleen de joie de vivre miste ik een beetje wel…

Ja ik blijf erbij wat een pracht van een appel en zoals gezegd…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het held're Kaarslicht vanavond Getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Geuren en kleuren steeds weer een ander accent de pracht van de herfst Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Rijzend uit de grond als een blinkend schoon sieraad draag je het najaar…

Twee oude vrienden Gedwongen Tot een ander bestaan De één koos voor het leven Zich bevindend In al zijn ware pracht De ander voor een einde Een stille reis Waar niemand op hem wacht Een tegenstelling zo immens groot De één koos voor de liefde De ander voor de dood…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Helemaal alleen daarginds zittend in het groen mooiheid om te zien.…

Omgeven door groen zon voedt elk levend wezen inclusief mijn hart…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

nog ruiken jassen naar de wierook uit het vat het kaarslicht danste zacht op de melodie van stille nacht het samenkomen was intiemer dan voor mogelijk werd geacht in groen pracht werd de geboorte van het vredeskind verwacht in het nachtelijk klokkenluiden onder de ster van bethlehem kwam hij de boodschap brengen die iedereen…