Alle inzendingen over stilte als muur

van mijn stilte bouwen muren de ruimte voor einde – woorden…

Ik hoor de dingen praten maar iets zeggen doen ze niet, hier in de stilte tussen muren, de geluidloosheid van een bestaan. Gillen zou ik soms, ware het niet dat ik ook buren heb, zij praten ook. Niemand woont hier, behalve bed, tafel, stoel en bank, in de tv wonen heel veel mensen het is daar erg druk.…

Hij zal er niets meer vinden dan de stilte binnen muren, de open huizen. Een schommel schuurt op de wind. Varens wuiven, grond gevonden in wat was. Toen kroop een kind, nu kruipt er gras.…

Duw mij niet in dat hoekje stilte De muren zijn er reeds dood De vloer kreunt er wat kilte En mijn hersenen zijn er bloot Voor de eigen woeste tanden Ze zijn van taart op steen gestoten De vriendelijke taal van de randen Is met het bloeden mee op gespoten Mijn bloemen bloeien enkel doorn In dat voedingloze licht En ogen zijn…

aan de muur…

de put te midden van heuvelland in strelende wind echoot zacht de klacht van het ongeziene langs stenen met mos gesmoord drijft nog immer ongehoorde eenzaamheid waar een poort de kleuren dempt in droefenis stemt een gevangenis van verdriet diepte die doorboort zolang de glooiingen niet strijken zucht het verborgene voort…

Ik heb de stilte ontmoet aan de muren die luisteren naar de parelvissers van Bizet. Ik heb de stilte ontmoet verwijderd van de tijd in de veldkapel bij een Wees gegroet. Ik heb de stilte ontmoet die mij voerde naar de oevers van de stille oceaan.…

Gebroken is de stilte die de muren liet zwijgen. Verloren laat het licht de eenzaamheid wachten. Ze kijkt naar hem als een vreemde en vraagt hem of hij de stilte zou kunnen liefhebben en haar voor altijd haten.…

stilte in een schrijn een kerkhof rond de toren versgekalkte muur hagelwit omringd door dakpanrood…

In China tegen de Mongoolse plagen In Vlaanderen de Muur van Geraardsbergen Bij Trump om Mexicanen te gaan tergen Jeruzalem: een muurtje om te klagen Berlijn: symbool van rode dictatuur In Nederland: kroketten uit de muur…

Stilte in de straat stilte plakt op de muur op de glimmende steentjes in de stoel met de kussens op de marmeren tafel onder de autobanden zelfs stil is de vochtige volle maan de spaken van de fiets de druppel in de kolk de dichte jalouzieën de stilte geurt in geel en groen de stilte zoemt de stilte suist de stilte houdt de adem in…

De stilte immer weer, De muur opgetrokken uit nieuw zeer, De dag is doods, Onberoerd, Terwijl ik denk Aan wat jij had kunnen zijn Voor mij..…

dat stilte was wat hij niet las in haar ogen brak hem op bezweet in angst vele jaren lang hoorde hij haar schreeuwen vocht’ge ogen roerloos gelaten diepe meren stilte in haar was nooit in hem gestemd vergeefs ook het temmen van stromen dromen z’n onbegrepen van in haar hoofd zo werd de kwelling van zijn dagen gekweten…

Rusteloze onmacht jaagt me de muren op in de kooi van stilte en eenzaamheid die me omwalt. De enige vluchtweg die me overblijft zijn de vleugels van de dood.…

Daar op de rand van de tijd Waar de muur doorbroken is En langzaam zichtbaar wordt Dat de tijd gebroken is Op de rand van de muur Staat de laatste van de tijd De enige die nog over is Een laatste tel en dan de stilte Een kostbaar moment Waarop de tijd weg tikt Op de rand van de tijd Ligt de bevrijding te wachten Totdat het licht gaat schijnen…

Het leek zo simpel maar de weg was stijl zelfs voor een waaghals een diep ravijn je kan je verstoppen en de pijn laten maar het gaat zoals het gaat was er een kans voor deze koortsachtige dans de muur te breken die ons gevangen houdt dus ga nu maar liefste ga…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Nog altijd is er “de muur” De frustratie is enorm. Het systeem is Ingericht Op westers denken. De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Ook ik sprong twintig jaar geleden van het ene gat in de andere Muur. Was die dag normaal geweest, veel te duur dan had ik het nu nog geweten. Ach, al is uw computer ram nog zo slecht Plasmangeheugen verschoont hem het best!…

De stilte van ons onbezonnen moment, kon jouw tromgeroffel nooit overstemmen. De kracht van ons monument, is dat het altijd in onze gedachten bleef.. Je lachte naar mij toen we het zagen, ik kromp intussen als een kleuter ineen, begreep toen al dat je niet lang bij mij kon blijven.…

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Uit deze chaos en verwarring ziet een stilte het levens- licht die ook nog eens elk woord laat vastzitten om nooit meer te ontsnappen alsof men een hele muur in dimensie laat bouwen om mij heen Ongevraagd en zonder toestemming lossen creativiteit en inspiratie in het luchtledige op.…

overal rondom verborgen de stilte van het denken als onderdeel van alles in muren gemetst om nooit meer neergehaald - bakstenen eeuwigheid in plantgroene gemeenteperkjes worteldiep verankerd in die klei waaruit dan later die muren overal rondom open en bloot de stilte na het denken als hoogste doel van alles in systemisch ruis op de…

de nacht bracht de stilte nog dieper alle woorden vervaagden verward in een lege droom achtergebleven tijd dwong me tegen een muur van vergetelheid…

De stilte sluipt zacht door de gangen De galmen in een nis gevangen Verlangen eenzaam naar wat tonen Waar nu de rust en stilte wonen De stilte sluipt zacht langs de ramen Waar dag en nacht de rust beamen De oude blijheid van weleer Kruipt in de nis bij hartezeer De stilte sluipt zacht langs de muren Hoelang nog zal zijn dolen duren Hij…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…