Alle inzendingen over stoffelijk overschot

Langs de A12 of in de grote steden vond men de laatste tijd al vele keren het stoffelijke overschot van heren die aan een schotwond waren overleden. Hoe kómt een mens er op dat dit betekent dat er weer crimineel is afgerekend?…

nog altijd die beelden op het netvlies van het dehumaniseren van de mensheid stoffelijke overschotten in gestreepte pyjama's schuifelden doelloos rond hun ogen dof nog nooit waren bevrijders zo in shock, of toch omdat men zoveel gruwel niet behappen kon…

Als je niet meer zo diep behoeft te graven in je eigen levensgeest of in die van anderen omdat alles opgegraven is aan het licht is gekomen dan komt de donkere tijd voor het grote graven het begraven van jouw stoffelijk overschot en wil je voor de eeuwigheid verder graven uitsluiten laat je lichaam dan cremeren!…

Later belt men mijn stoffelijk overschot. Ik heb de baan. ------------------------------ uit: 'Alle goeds', 2001.…

Dan, kwam een lange rij herinneringen en helemaal aan 't eind van alle dingen de lijkkist, met het stoffelijk overschot. --------------------------------------- uit: Vissen achter het net (1972)…

overschot zelf afgeschoten mag je best een beestje warmte geven'. ---------------------------------- uit: 'Moeder is een rover', 2004.…

De wereld was er getuigen van en zag het stoffelijk overschot van Navalny in gewijde aarde van moedertje Rusland zinken Waar hij van hield en wilde sterven in het teken van het kruis Het hemelse Koninkrijk beërven We mogen hopen dat hij daar de vrede heeft gevonden die hij niet kon vinden op aarde Gelijk het Woord aan de gelovige openbaarde…

overschot van een losbandig leven met het gelaat naar de hemel gericht op weg naar de sterren die mij als legende op het witte doek zullen vertolken!…

overschot vertoont vaak diepbronzen toon kapot verlies kiest lijden, respecteert de tijd van rouw hoeveel liefde men ook ontmoet blauwogig ontmoet het witte marmersteen de vrouw, die met diepturquoise ogen aangeworteld aan het zwembad stond de sleutel als van levend water in haar hand haar dankbare waarden verliezen het mooiste…

Een beul met een schuimkraag op de lippen Zijn jeukende hand is de zweep ontwend Wringt in zijn broekzak De voering door ringen gescheurd Een duifgrijze mist zwelt Omzwachteld me in wijde slierten Schuift over prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht…

Hier zijn de duigen van een leven, aangetast door vuil en kou; een roes van bloed en spieren, vliezen die als schalen hersens droegen en hun idealen, zijn verdwenen in de grond. Tuig waarin de tocht een liedje fluit; koets van been onder de zoden vastgereden, ooit geledigd en vernietigd door de nacht; ribben klemmen als een deur. Daar…

Dat opgebaarde overschot van het eens zo Stoffelijk beleven. Het handendrukken van de Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan.…

Ik verstijf met dit stoffelijk overschot van misschien wel een middeleeuwer in mijn hand. Bedoelde Huizinga dit met zijn historische sensatie? Ik hef de tand op om hem nog beter te bezien en dan hoor ik hoog en schril een vrouw lachen. Ik ken die stem. Toorn trekt door mij heen. Ik zie haar echter niet en ik wil haar ook niet zien.…

rest ons de tijd om in verwildering diep te wortelen zodat onze droom zich als werkelijkheid kan uiten of zien we hem verwelken door wat ontreddering blijkt…

Met de muis van je hand de poes strelen wijl een ratelend blikje kattenvoer de late honger stilt van een kind zich spinnend in je armen nestelt dankbaar wellicht vreedzamer dan gisteren wordt de verpakking voelbaar.…

Mijn missie voor het woord is nog niet kenbaar wel ergens beschreven maar nog niet voorgedragen op een verhoging of op toneel. Ik scheld mijn ideeen gesteund door dik en dun door de poorten van de hel omdat ik alles wil dat jij niet wilt ik wil jou maar dat is een wens te veel.…

Het is er teveel aan, soms het onzegbare (met klompen aan de vingers) hoe de jonge veulens alles liggen op te hopen in het verslijten op heuvels van morgen en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb ergens hier waart het in alledaagse gestaltes het herkennen in de vlakte van de poëzie hoe het trekt aan het panorama (het zich tot vleugels…

De maatschappij aanvaarden is kwestie van ontzag voor opgelegde waarden, zelfs als men je niet mag. Je bent voor leuks niet nodig, maar wordt correct bedankt. Je ziel lijkt overbodig, daar die geen heil ontvangt. Men zal je nergens weren, je wordt beleefd geduld, doch moet respect ontberen: `Dat is niet onze schuld.' Mijn molenwieken…

Maar het overschot vangt nu een groot bod. Vraag is : wat moet er dan zijn verteerd ?…

diep, zeer diep buig ik over treurigheid grondloos in de troonzaal van tijd het is het oude liedje dat ik hoor schrapend langs de onbereikbaarheid van liefde, de dronken taal doordrongen in eigen huid de nacht aarzelt door de rauwe liefkozing die aan handen blijft kleven mijn vingers wijzen nog naar de maan maar de graver snakt…

Als natte druppels hangend of bungelend aan een waslijn of -rek dienend om goed te laten drogen knijpen zij de stoffelijke toppen tijdelijk af zodat wat zwaar is van het vocht, vrij hangt en wordt verlicht, verlucht tot weer bruikbaar droog, schoon en fris stoffelijk goed!!!…

Door ongeremde groei Zitten ze nu in de knoei vervolgens groot overschot. Het productieverbod Is dan aan bod.…

tussen flora fauna graf en zerk is zij vrij van stoffelijkheid maar constant aan het werk…

Het feest in Kana was al haast voorbij Toen een der bruiloftsgasten sprak: “O Heer, Ik heb geloof ik geen benzine meer”, Waarop de Here Jezus tot hem zei: “Vooruit dan maar, ik maak om u te dienen Van water wijn en dan van wijn benzine.”…

Er schijnt een teder liefdeslicht over mijn tintelende zielenlichaam mijn stoffelijke deel hier op aarde is voor het licht der liefde gezwicht.…

Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons uit uw overschot.…

Als ik sterf sterft niet mijn energie ook al lig ik volledig uitgeblust en zal mijn laatste adem mijn stoffelijkheid beëindigen mijn innige energie ontwaakt weer door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust die mijn energie tijdelijk temperde maar na mijn stoffelijk verlijden spring-levender en energieker zal zijn dan in het afgelegde…

En daarom raken we door oververhitting en een overschot aan wapens onze dierbaren veel te vroeg kwijt!…

Een standbeeld moet er gaan komen voor de archeoloog. Die weigerde om .IS. juist te informeren. Waar Palmyra’s kunstschatten thans verkeren. Maar daarentegen zijn ontvoerders met woorden bedroog. Gaf niet toe tijdens martelingen en het wreedste verhoor Wist natuurlijk dat hij toch na ondervraging zijn hoofd verloor.…