Alle inzendingen over stomheid

Voor Herman de Coninck Loodzware dagen zeggen we maar wat weegt zo'n woord weinig; het laatste zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt zich keer op keer om zijn betekenis. Argeloos keren de huizen hun dierbaarste wanden naar buiten, fluisteren Lissabon, Lissabon. Tussen keuken- en badkamertegels zoeken wij traag naar de tekens, verrijzenis…

Maar als u mij ooit blind en doof hier zwalken ziet: vergeef mij dan mijn stomheid niet.…

Regels die in zichzelf Zijn opgesloten, ontoegankelijk Voor wie ze lezen wil, 't Is geen opzet, Eerder zijn ze het Product van een mens Die met stomheid geslagen is, Die uit pure onmacht Sprakeloos werd…

Met stomheid Geslagen lijk je Nu geen woord Meer over je Lippen komt, Maar elk woord Dat je zwijgt Zegt mij meer Dan duizend woorden Die galmen van Louter overbodigheid…

Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

Nu de mond Met stomheid Geslagen is, De tong zich Alleen nog Zinloos krult, Mijn stembanden niet Meer beroert - Heb ik als laatste Verbindingsmiddel Met de buitenwereld Nog het oog Waarin het licht Valt dat mij Vertelt wat ik De wereld zeggen moet…

De priesters, broeders, talloze prelaten De grijphandjes gevouwen, zo devoot Ze moeten zélf nu met de billen bloot Nicht gewusst, maar alles in de gaten Ze waren steeds, de smoezelige smiechten met stomheid geslagen door ’t biechten…

Waarna ik ras met stomheid word geslagen: Alsof ik in Japan of China ben. Ik trof daar slechts Japanners en Chinezen, Die mij de weg naar Artis feilloos wezen.…

Ik sprak mijn woorden niet uit. Ze werden gezegd. Ook ik hoorde ze En, min of meer verwijfeld, probeerde ik de bijbehorende bewegingen. Ongeveer het omgekeerde van hoe een partituur werkt: niet eerst schrift en dan spel, maar eerst gespeeld en dan pijlsnel, vrijwel vergeefs, geschreven. Of een piano: de toetsen bewegen, en mijn handen zijn…

Hij viel als zegen uit de hemel sloeg op papier zijn vleugel uit vervolgens zette hij de toon zwijgend, kon niet anders dan zijn vingers late tolken, met stomheid slaand die hem hadden gevonden één zwarte toets te weinig ontbreekt de sleutel nog tot: hoe hij is geworden of wie hij achterliet muziek is zijn talent zijn instrument plaatst…

Laat de god die zich in mij verborgen houdt mij willen aanhoren, mij laten uitspreken, voor hij mij met stomheid slaat en mij doodt waar ik bij sta, waar jij bij staat.…

mijn taal staat in de kinderschoenen met bezeerde knieën en altijd onderweg mijn taal is de afgebroken tak gevallen en voorgoed ontheemd mijn taal heeft geen verhaal is met stomheid geslagen in een onbeschreven land mijn taal komt en blijft zelden thuis…

de mens gaat over niets hooguit per ongeluk over alles aan deze of gene zijde van het heelal de taal met stomheid geslagen gekist abrupt bedolven verbrand en verlaten gaat over niets hooguit per ongeluk over alles als zij het afscheid vertraagt en ik je omarm om je los te kunnen laten…

hier en daar een uitgevallen telefoon de lijn is dood leve de lijn de dood hier en ginds met stomheid geslagen tongen sprakeloos, als bij een mooie kus wij kiezen stilte tot elkaar, zodat er mild verdriet kan komen en verval van spel: pionnen in de doos.…

vanzelfsprekendheid is een weelde die je niet meer dragen kan gevoelens doven uit je ruikt de bloem maar neemt de geur niet op zoals je ook niet durft geloven wat je eigen ogen zien het hart dat brak voor jou door jou is leeg hier zijn we aangeland en met stomheid nu geslagen te laat te laat altijd…

nu de dag voorbij is, zijn wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd nergens dringt nog geruis door tot hoornen oorschelpen we vermoeden enige stilte ontstaan door luisteren, dit is het resultaat van fluisterstenen gehoor en met stomheid geslagen zijn we ingenesteld in onze ademloze vallei…

ze heeft weinig om het lijf maakt schaars gekleed onzichtbare rondes als woorden stokken kruipt ze omhoog en bivakkeert in je keel ze slaat haar tenten op met sprakeloos vertoon je bent met stomheid geslagen haar woordeloos verblijf laat je zwijgen stilte heeft ze op je lijf geschreven…

It's B-Day, Back to Splendid Isolation Bevrijd van Brussels juk en de EU Met Branie en Bravour kwam Boris' zege Het middernachtlijk uur is slechts Uur-U Westminster zwijgt nu net als de Big Ben Met stomheid is geslagen, zonder end…

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos, zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg voor onze voeten ontblootte de zee dit kind in haar spiegel legde zij het neer en even hielden wij onze pas -en onze adem in…

N u bid ik Heer, wil hem met stomheid slaan E n zo weerhouden, onzin uit te kramen. E euwig zal ik U dankbaar zijn Heer, amen.…

De slagen der stomheid zien te verslaan door kakelend op mijn handen te staan. -------------------------------- uit: 'Aan het werk', 1981.…

Ik leg mijn hand In die van jou, Mens die met stomheid Geslagen is, het hoofd Vol onrustige gedachten En ontelbaar vele woorden - En niet één die de uitweg Weet naar je mond, je stem Die zelfs niet de zachtste Klank weet voort te brengen, Ik laat mijn hand In die van jou, En lees zonder taal Al jouw ongesproken woorden…

Soms maakt een lach mijn dag, stelen ogen mijn nacht, soms reikt mijn stem tot over de horizon wanneer, met stomheid geslagen, mijn hart het kloppen overwon, het zachte, lieve plagen... Mijn dag gemaakt, mijn nacht gestolen, zie ik terug op jou, jij, heel veel malen jij, in druppels ochtenddauw...…

Ik sla mijn ogen niet op ik sla met stomheid. Soms komt spijt een halve eeuw vertraagd. 31 januari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 62…

Met stomheid geslagen haperen de klanken; afasie isoleert de gedachte van het juiste woord. De spreker niet langer volledig bij machte zal voor onbepaalde tijd worden afgesneden van het juiste woord.…

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

Veel gedachten lijdt al snel tot ruimtevrees, vervalt tot voorzichtig tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar…

En wie zal het te spelen wagen als liefde hen met stomheid heeft geslagen? Hij die dit schreef hij weet het tot zijn spijt, want hij gaf heel zijn hart en was het kwijt.…

leger uit weerbarstige koude klei gekneed stelt zich in rechte voren op Geschaard in borstpantser waar de dood het leven feilloos weet te raken Strijders met speren en bogen in slagorde voor versteende eeuwen geluidloze zwaarden gespannen paarden Niet gehoorde signalen van gestolde klaroenen in eeuwigheid wacht een stilleven met stomheid…

en in die nachten waar ‘t beven onderhuids branderig wordt en zich het vlees in grauwe rafels van de liefde afpelt waar ik in nevels wankelend mijn gedachten zoek woorden zich in het bordeel der ijdelheid ontbloten waar zwerende angst voor stomheid elke verantwoording naar zich toetrekt en geel bloed door mijn aders drijft in die…