Alle inzendingen over tweede leven op verz

Mijn verzen bezingen het leven en alles wat het me zal geven: liefdeslust en liefdespijn, zelfs de dood z’n zoet venijn, want mijn verzen bezingen het leven!…

Alles kwijt, huis en haard, eigenwaarde, zelfvertrouwen door schaamte en vernedering was ik helemaal uitgeteld, kreeg daarna een aneurysma waardoor het keerpunt kwam en bleek het de moeite waard m'n leven weer op te bouwen.…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

zoek me niet wanneer ik doodga ik ben niet ver, ik blijf vlakbij ik ga gewoon mijn woorden achterna in mijn verzen vind je mij herinnering vervaagt en pijn gaat voorbij foto's verbleken en verhalen verweven zoek me niet ik blijf in je leven in wat ik schreef daar vind je mij…

Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

Bij de eerste blik leefde ik op Stralende passie, surreëel Eerste liefde Tweede leven In mijn strijd tot overleving Zag ik een wereld hoger dan de hemel Eerste liefde Tweede leven Je hield me gevangen De ontsnapping was ongewild Eerste liefde Tweede leven Je liet me los, zonder waarschuwing Zakte ik ineen Zonder liefde Zonder…

haast ongemerkt kwam de herfst verkleurde haren rukte vel in rimpels zelfs de wortels losten ondergronds onzeker spiegelend het nieuwe ik tastend door de lege dagen jonglerend met de tijd verloren voel reeds de koude adem winter blaast me in de nek vage angst het onbekende wenkt en wacht grijpt onverwacht…

ben aan het verschimmen alleen de schijn blijkt nog wat werkelijkheid te zijn bleek en kleurloos dwaal ik rond in een leven dat lijkt te verstommen maar diep van binnen is in hoekjes en luwte de lente voorzichtig begonnen op onontgonnen gronden ontkiemt reserve zaad dat voor een tweede leven gaat aan mij de eer om later als herboren…

zullen oude kleuren snel verbleken door de kracht van een tweede leven…

Ik werd geschopt, uit elkaar gestampt, niemand die mij uit mijn lijden kon helpen. Vrienden werden op dezelfde manier volledig stuk gemaakt. De nagels werden uit mijn buik getrokken, gaten bleven over. Wonden werden niet verzorgd, door het trekken en sleuren nog erger gemaakt. Het zag er echt niet goed uit. Ik had hen zo vele jaren gediend…

leven…

Ik heb ze reeds jong geschreven, mijn verzen, Voordat ik wist een dichter te zijn, Als vuurwerk spattend, vonkend en vol leven, Bruisend als een fontein, En die als kleine duivels binnendrongen In 't rijk dat vol van droom en wierook was, Mijn verzen, die de dood, de jeugd bezongen, - En niemand die ze las!…

voor Ton Luiting Ton misschien vertellen de destijds verzwegen verzen mij wel meer dan je lief is doch wat ooit begon als grap bleek later een ware passie... in dit aardse weet je maar nooit wanneer men jou eronder krijgt dus geven wij woorden gehaast zin en hopen intens op verzen met iets van levensvatbaarheid…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

hier liggen mijn woorden schroomvallig geschikt behoedzaam in verzen gegoten mijn binnenste buiten en ik naakt en leeg de inkt uit mijn pen weggelopen geschreven voor jou dit hooglied van leven mijn god,laat het je koud mijn coach en mijn minnaar mijn censor, mijn norm jou kan ik mijn verzen nooit geven…

Mooie verzen leven niet meer in mij verdwenen zijn zij waaraan mijn ziel zich kon laven en die mijn leven vrolijkheid gaven het dichten was slechts een moment eeuwigheid is mij immers onbekend wat is gebleven is een stil en monotoon leven.…

ontdekken handen een keer teveel gebroken de tweede steniging…

De verzen zijn bokalen, Waarin een dichter zijn gedachten giet. Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

de heer sjaak m.(van maria) langereys als ex-hoofd bij ons lager onderwijs tot 2000 hier woonachtig en werkzaam daarvoor meermalen hoog onderscheiden thans behuisd in verzorgingsflat lucia is waarlijk lang de eenzaamste niet weliswaar is zijn trui al dood maar met de geluksbode op schoot wuift hij minzaam aan zijn raam naar elke passant die…

Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GEDICHT (mag noemen) & zich GEOPEND (wil laten lezen....!) Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GESCHREVEN & GEPUBLICEERD (wil laten recenseren....!)…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

zij veinsden verdiensten liepen zelfverzekerd naar het tourniquet wilden ongehinderd passeren maar stonden door die ene vraag perplex u bent geboren met helemaal niets van wie heeft u dit allemaal genomen toch niet om met zoveel de weg op te gaan van alle dromen er werd gerekend met plussen en min maar een vergelijk bleef…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

Joost las: `Poëten leven lang.' Hij greep de lier en stemde een zang. - Veel boeken heeft hij vol geschreven, En 't doel bereikt, waarmee hij zong: Hij bleef tot hoge jaren leven; Maar al zijn verzen stierven jong.…

Sinds Enna in zijn leven is gekomen heeft Anne de vrouw van zijn palindromen. Variant: Sinds Enna in haar leven is gekomen heeft Anne de vrouw van haar palindromen. De Griekse dichter Sotadès (3e eeuw voor Christus) zou beroemd zijn geworden door zijn palindroom-verzen. En berucht om zijn obsceniteiten.…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog. ---------------------------- uit: Verzen (1894)…

Mag ik verzen met je vormen, asgrauw, stinkend als ajuin, maar ook vloeiend, méér vertellend tot de dag en zon weer schijnt? Mag ik verzen met je vormen, verzenstruik met bloementooi, verzen die de tranen smelten? Vogel zing, je bent zo mooi!…

Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door woên?…

Ik ben schuldig aan hun leven. Alleen zij kunnen, later als zij hun schuld ontdekken, mij vergeven. --------------------------------- uit: Verzen van een vader, 1960…