Alle inzendingen over uit het oog verliezen

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

En viel hen dan vertwijfeling ten deel, dan mocht men die niet uit het oog verliezen. Op “Nederlandse Veteranendag” hijst men vandaag in dankbaarheid de vlag.…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

verliezen omdat jij onderhuids woont beschut door mijn liezen…

ik heb wel zo mijn twijfels het is waar ieder over praat niet 1 minuut uit het oog verliezen dat vinden wij niet echt vertrouwd hadden wij het voor het kiezen, dan hadden wij hem welbeschouwd veel liever laten verbannen en hem nooit meer aan de maatschappij toevertrouwd…

Wassen en watergolven zegt haar grote zus na twee knipbewegingen blikt in de spiegel een heel ander kind met kloppend hartje volgt ze elke handeling de bruin gegolfde bundeltjes niet uit het oog verliezend met dansend korte haartjes verlaat ze kijkend naar haar zus de stadse kapperszaak het plastic kokertje trots in haar hand geklemd…

verliezen Na jaren weer onverwachts ons pad verkiezen Niks gebeurt zonder reden Het is de les des levens Door het lot aan ons gegeven Alles heeft een reden In het leven…

verliezen al hun kracht het is niet de dood die hier ons wacht - het is de leegte en het niets, een verder dan de dood - want die is slechts een deur, die zwaaiend openzwiept en met een zacht geruis weer terug in het slot van het leven.…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Om, als ik je gevonden heb, te zeggen; het is me menens Nooit zal ik je meer uit het oog verliezen De hemel wil ik binnengaan maar mist onttrekt voortdurend het zicht Ik lijk te verdwalen in een niemandsland Maar de echo van mijn stem zal jou bereiken En Jij, Jij zult mij leiden Want Jij bent het licht van mijn licht…

Je kunt alleen Vrede vinden Wanneer je het Lelijkste in jezelf Waarlijk kunt accepteren Zonder ooit Je ingeboren schoonheid Uit het oog te verliezen…

Maar nu ik één oog mis, besef ik héél erg goed, hoe uitzonderlijk zien, en, hoe ongewoon kijken is. Van verliezen wordt een mens armer. Maar vaak, wanneer we iets verliezen, ontvangen we een geschenk, en, besef ik dat ik niet armer, maar wel veel rijker ben.…

indringende kijkers verliezen je geen moment uit 't oog er zijn geen woorden nodig omdat zij van ver komt en beter weet dan weg te kijken hou haar hand vast en vertrouw de weg…

Oog in oog een vonk roerloos en verschrikt de nacht scheidt zich van de dag ik wens je geluk en dat waarvan je droomt jouw zijn zal altijd een deel van mij zijn het is geen kwestie van wie heeft gelijk het is als regen in het water het was goed deze weg te gaan de zon komt op zet de hemel in brand…

in oog met wat ons rest laat Pandora’s doos gesloten maak het hart een liefdesnest…

Geef nooit het hele hart , want liefde zal nauwelijks iets waard zijn voor hartstochtelijke vrouwen, als alles zeker lijkt ; zij houden er niet van dat het van kus tot kus verbleekt ; alles wat lieflijk is, is maar een kort en dromerig genot. O, geef het hart nooit onverkort want zij, wat men ons ook verteld, leggen hun hart in het spel.…

Woorden verliezen hun betekenis, mensen hun gezicht... Zij klampen zich vast aan een laatste strohalm en hebben weliswaar hun hoop op de toekomst gericht. Hun leven heeft zijn glans verloren. Men verliest elkander uit het oog. En is nog bij elkaar als zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

ik noemde wat mij zoals was overkomen in het verleden de tijd dat we elkaar uit het oog waren verloren dus je hebt veel geluk gehad een terechte opmerking die precies vertelde wie en wat hij was geworden wat ik gezien zijn verleden niet had verwacht…

Woorden verliezen hun betekenis, Mensen hun gezicht... Zij klampen zich aan elkaar vast Aan een laatste strohalm en hebben Hun valse hoop op de toekomst gericht. Het leven heeft haar glans verloren. Men verliest elkander uit het oog En zijn nog bij elkaar als Zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

de Dood heeft haar Boek voor even weggelegd de tijd raakt verweven in de windstille nacht we varen weg over het limoengroene water een eenzame leeuwerik verlaat dan toch de zomer onwetend en sprakeloos verliezen we de kust uit het oog…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

In de lachende stilte van het levenloze debat kijken ogen waar ze gewenst zijn omdat ze niet eenzaam vragen aan de spiegel wie wie hen nog geloven wil als het vragende licht van de tv hun laatste hoop is en alleen de afstandbediening een trouwe bondgenoot blijft…

toen de dag niet meer bestond toekomst een verleden kreeg stonden zij verloren in het donker samen bevroren in de tijd zonder weg en zonder woorden alleen in de verlatenheid nu gaan zij de weg terug niets heeft meer een vaste plek in die eeuwigblije kamer tussen bad en babybed verliezen zij de tijd tastend in het donker raken zij zichzelf…

En als ik ga... Terwijl jullie nog hier zijn, weet dan dat ik verder leef vibrerend in een ander dimensie achter een sluier voor jullie verborgen. Jullie zullen me niet meer zien maar heb vertrouwen... Eens zal de dag komen dat we samen zullen zweven eens van elkaar bewust... Maar eerst geniet ten volle van het leven. En als jullie…

M’n hoofd staat er niet naar. Ik wil het het liefst voorkomen. Diep van binnen ben ik je dankbaar voor wat ons is overkomen. Ergens heb ik het idee: ‘Waarom ik altijd?’ Maar toch word ik, heel gedwee, door mijn gevoelens misleid. Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen…

Herfstbladeren, verliezen kleuren en geven mijn gedachten een leegte. In de leegte ben ik een verzamelaar die wachten moet. Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken.…

Niets meer te verliezen Vrij zijn Om voor jezelf te kiezen Niets meer te verliezen Een wereld te winnen…

Mijn liefje, ik moet je verliezen. Ja, nee, niet meteen, maar het komt, het moment dat we niet kunnen kiezen, waarop, ongerijmd, alles verstomt, waarop wij niet meer ons, niet meer wij, op een keer zonder weer, zonder waar wij elkaar en ik jou en jij mij, niet meer nu, niet meer hier, niet meer daar.…

in de laatste uren zo duidelijk aanwezig was laat me missen… laat me huilen… alles sterft ja, ik weet het wel dat spel zal ik altijd verliezen……