Netgedichten

netgedicht (nr. 84.985):

Een pijlsnel verdwijnen

ik dacht je
in mijn
handen te
hebben

uiterst
breekbaar
doorzichtig
kristal

je draaide
warmte in
veelkleurig
verval

in handen
die zichtbaar
waren en
jou koosden

zonder
behoudende grip
wilde je opgooien
terug in je vlucht

nog keek
je om in
een pijlsnel
verdwijnen

om een
keer luid
de schreeuw te
doen van beiden

ik zal je nooit uit het
oog verliezen omdat
jij onderhuids woont
beschut door mijn liezen