Alle inzendingen over uitbundigheid

Soms kan uitbundigheid een dekmantel zijn voor innerlijke strijd en verdriet wat je aan de buitenkant niet ziet…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

stralend tegen blauw regent het zonovergoten trossen vol met goud [haiku] foto: Martien Montanus…

Het zomert zo uitbundig, zo zonder maat of tijd, alsof weer alles goed kan zijn: heel even weg de zorg en pijn. Het zomert zo uitbundig, de mensen zijn zo blij, de kinderen heel vrolijk en jij en ik daarbij. Het zomert zo uitbundig, geen wolkje aan de lucht, de bloemen menigvuldig en 't hart plots zonder zucht...…

Ik kan jou niet uitbundig zoenen, maar wel uitbundig naar je luisteren. Ik kan jou nooit missen, want je bent mijn eeuwige wind.…

over wild woest water langs kroegen in de stad met de rollator uitbundig samen in de aanleunwoning voor twee…

jij concert je muziek op papier preludeert uitbundig op a-vier dirigeert het zwart van inkt op maagdelijk wit dat eindelijk conceptie vindt ontsluit met onverwacht akkoord de symfonie van negen maanden woord de partus was een generaal pardon omdat het kind niet huilen kon je muziek wordt veel gelezen de melodie voegt warmte…

lach om te stelen laat in je ogen af en toe een blik zien die ooit het hardste staal heeft gebogen en jij hebt juist daar waar de cirkel volmaakt rond lijkt je atractiviteit vergaard waar jij ook verschijnt spreekt lichaamstaal een open uitnodiging is jouw bewegen een intiem welkom heten om het eeuwig durend feest van uitbundig…

groeit uitbundig en steekt overal de kop op, wild en ongeremd…

zondagnamiddag deuren spraken niet, ramen lieten de zeewind met wapperend gelaat binnen, het zout aan de kozijnen zij las tegen het licht in, haar ogen weerkaatsten in de bladwijzer en haar rechterarm stak in het haar, ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven- de duinreep zwaaide uitbundig…

Op de verjaardag van mijn zoon fiets ik verzonken in gedachten tegen de schrale februariwind drie hyacinten in een zinken emmer vormen tezamen met een tas stilleven in mijn korfje uitbundig groet hun roze en paars verheven in het groen met blij gemoed fiets ik een tandje hoger mijn jarige tegemoet.…

lentefrisgroen barst uit zijn voegen onverwacht zacht licht en schaduw vieren feest in mijn zicht pasgeboren, tastbare vreugde de zon kust uitbundig elk blaadje elke bloesem, die van de appel zo teer op foto, de drang is te groot kinderen vliegen me om de hals ik wandel door sprankelend land komt speels een hond uit de haag mijn hart tegemoet…

Achter de kastanje die krankzinnig is geworden van de brullende merels, heel mooi zoetgevooisd melodieus maar toch als woedt er een uitslaande orgelbrand in de kathedraal (komt allen nu samen met blus dan wel spade, geen kelken Aärons geen klokjesblommen! kwelen zij a capella) - ten spoedigste, wat heet, ijlings wordt onze stort van tranen…

De witte wereld straalt uitbundig om me heen. Geeft een winters plaatje als uit mijn eigen kinderjaren. Sta stil wat te kijken met voeten koud als steen. Toch doet dit winters schaatsvertier. Mijzelf hartstochtelijk naar zomerse warmte verlangen. Al geeft het kijken naar de schaatsjeugd mij veel plezier.…

Uitbundige hop duizend bellen in teer groen wiegelen klankloos…

Uitbundig koolzaad slechts een paar dagen in bloei gevangen zonlicht…

Het beekje Rosep stroomt tussen uitbundig groen. Libellen dansen.…

Laat mijn hart uitbundig danken nu de lente spoedig komt; door het wit van bloeiend leven is mijn loflied niet verstomd; wil het loven, juichen, springen vol van vreugde zijn opnieuw. Alles zal ooit echt gaan leven ook al duurt het wachten lang. Laat mijn hart uitbundig danken samen met de vogelzang.…

in uitbundige kleuren sieren ze onze wintertuin…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

Een opwelling van rood vier jonge stokrozelaars uitbundig in bloei en twee of drie mussen uitgelaten daartussen…

Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over hoe hij mij heeft bejast en verdwaal dan in de ruimte waarin slechts de stilte past.…

Verdwaald in een doolhof vol klanken, Murmelend, dan weer uitbundig. Ach merelman, als je eens wist, Je bent een groot componist.…

de kabouter die hier woont verwacht veel visite het zal het feest van de herfst zijn dat ze hier straks wanneer wij weg zijn vast uitbundig vieren…

de regels uit zijn gewaaid hopelijk zijn er voor ons nog wat zomers samen met uitbundig bloeiend gras en dit schitterende licht…

Wat in mij zit is niet zichtbaar, uitbundig of ingetogen, vol vreugde of verdriet. Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Wat in mij zit is niet zichtbaar, uitbundig of ingetogen, vol vreugde of verdriet. Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Uitbundig of ingetogen, vol vreugde of verdriet. Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Nog even geduld en de winterwoorden zijn ontdooid die zullen vloeien naar lente-akkoorden uitbundig met bloemen getooid en in prachtig groen gehuld…

In je kortstondige bestaan verrijk je met je schoonheid menige tuin, park en laan O, bloesem wat ben je mooi met je uitbundige trossen in zachtroze bloementooi…