Alle inzendingen over verhaal, tijdloos

woorden tot rust Een zwart-witte zin maant klanken tot stilte Als een wind die bladeren tot bedaren sust Ergens ligt een grijs verhaal tijdloos te wachten Tot het hardop gelezen wordt Tot het stil geprezen wordt En vertaald wordt in kleur, tot leven gekust Het droomt van leven, van aanraken, Het droomt van smaak, gevoel en geur Langzaam…

De aard van oude volksvertellingen verheugt zich om heden nog zijn wezen te mogen beelden tijdens het lezen van opkomend verhaal met tekeningen. Tom Poes en heer Bommels belevingen zijn vol tovergebeuren, dat doet vrezen, dankzij list, uit rustig denken verrezen, wordt bestreden; opluchting mag zingen.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Woorden spelen met gedachten ook al zijn ze echt gelogen en goud eerlijk spelen woorden een gepaste rol In mythen en in sagen in verhalen en mijn waarheid zijn ze samen engelen en heilprofeten tijdloos groots in heel mijn leven…

strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in het verleden blikkend dat vandaag wat tranen weent toch is jouw verhaal…

misschien vind ik ooit nog eens het geluk en de weg terug naar mijzelf bij jou vinden onze ogen elkaar zonder woorden als in betoverende dromen als in een waanzinnig verhaal alsof een eindeloze ruimte een tijdloos moment een fractie van een leven begint bij jou…

Alsof de tijd, het besef ervan kristaliseert, tijdloos kort verstilt... Ja, ik ben.…

de ring rond mijn vinger vlecht de tranen met het goud ik sie raad ooit gegeven in de cirkel waar begin noch einde elkaar raken toekomst was nog toekomst ik voel de mouwen van de jaren ik haal ze uit steek voor steek rol de wol op en brei een nieuwe trui minstens zo warm, geschikt voor elk seizoen, maar ditmaal tijdloos…

Klanken van oeroude tijden, verre landen hoge bergen nu bij ons Zo oud, van zover om mij dichtbij mezelf in het nu te brengen…

Mijn klok is tijdloos Evenals mijn resterende tijd Omkijkend in het gepassioneerde verleden Ontwaar ik een neergaande trap met kleurrijke treden En wanneer ik hem voorzichtig afdaal Tree voor tree welke ik weifelend bega Probeer ik het rood angstig te vermijden Dat dwingt mij dat ik vele treden oversla Toch weet ik het is zinloos…

Jaren gaan als dagen staan aan de wieg van het moment dageraad en avondrood sluipt heen als stille wind geeft weer wat elke stilte kent de glimlach van een kind.…

Rusteloos voortbewogen water kent geen moment geduld. De ware beweegredenen blijven in nevelen gehuld. In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

Sammie kijkt omhoog ze ziet verdriet in hoopvol glanzen en in ogen dansen de herinneringen van weleer hoog Sammie, kijk omhoog langs de waterlinie van een tijd waarin spijt zijn kille banden legt rond blijvend zeer waar was je toch- waar ben je hoe vaak ren je nog naar hier? als ik mijn armen open, lief klein dier kom jij dan weer…

hoe tijd langzaam draait en jij je rokken droeg uit andere tijden andere eeuwen en blond je sterkste troef nog was de wereld danste om jouw as ik zocht, ik vocht, verdronk in zoveel ogenblauw en hoe het water veel te diep kon zijn grandeur groeit in de breedte en god groeit in de hoogte zei je maar wat moet ik met een engel die…

Ik tob over gisteren. Ik pieker over de toekomst. Een merel begint te fluiten. De zon breekt door de wolken. Ineens heb ik geen tijd meer. Om te tobben en te piekeren.…

Thuis komen van een tijdreis stuurloos rond varen in het niets. Zoals water door vingers heen vloeit ,zo glijdt tijd weg. In stilte zonder woorden maar met de klanken die mij beroeren.…

de oudheid van nu was de wijsheid van vroeger niet meer noch minder!…

luisteren naar de stilte van de nacht liggend in mijn veel te grote bed staren naar de maan die naar mij lacht o, zalig...sterren dansen mijn ballet hun witte schijnsels verlichten mijn geest rustig sluit ik nu mijn bruine ogen denkend aan al die vervlogen tijden ik ben tevreden, ik kan niet anders want een passage die ik nooit eerder heb gekend…

De IIIde Wereldoorlog is nakend' Komt met rasse schreden rap dichterbij Wie leidt de touwtjes, wie moet terugtreden en werpt bommen, gericht, slechts rakend? Een schaakspel met als doel de oorlogzuchtige schaakmat zetten Vraag blijft vooralsnog wie er gaat winnen Of is 't Stratego, doel: veroveren vlag van de tegenstander Belangrijk is…

Uw dochter is niet dood Dat weet ze misschien niet Ik heb honger Tijdloos bestaan…

Hoe wonderlijk was vergeten Nu keren in en uitzicht terug Eb en vloed mijn eigen brug Als aandachtig tijdloos weten Stromend in verhalen Staat de weidsheid stil Maakt wijsheid geen verschil In mijn verbijsterend vertalen Wolkenpaadjes in het buitengebied En het meedogenloos moment Spoelen door en maken schoon Geborgen zingt het levenslied…

het is een begenadigd treffen in een tijdloos licht .. - hoewel het verhaal van je leven nogal wat te wensen overliet verdwijnt dan zeker ieder leed .. alle pijn .. en elk verdriet ..…

In spontanitijd werken tijd en toeval samen, in een tijdloos moment. In creativitijd verwerkt tijd ons dagend inzicht, tot een tijdloos leven. Méér kan leeftijd niet doen.…

toen ik de groeven in je ogen las, streelde ik de breekbare letters doorheen je grijze haren toen ik de eerste rimpels in je schoot hoorde, leidde je mij met kleine stapjes doorheen je oude verhalen… ik zag je wandelen langs een bewaarde koffer vol gekoesterde dromen ik zag je liefhebben toen de herinneringen aan opa tijdloos…

toch zijn zij gegaan in tijdloos vervlakken jij was niet te pakken je gezicht voelt liefdevol aan…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

Ik moet voorlopig tijdloos door het leven en mis de trage wijzers met de zweep in orde en in regelmaat bedreven. Ze hielden mij zo stevig in de greep, dat in mijn ziel de sporen van hun kneep als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven.…

knarsend geluid doorweven in roodbruin vergane dromen krakend roest als verlangen aan een leven verward in kronkels gedraaid in breekbare tijden als stukgelopen radars in de klok van het leven…

als een zucht in geborgenheid verglijd ik in diepe dromen waar verlangen tijdloos wacht op het ontwaken van de dag waar de helderheid van sterren voor eeuwig zal verdwijnen de komst van de prille morgen kleur aan de wereld schenkt zodat liefde kan ontluiken in verlangen naar elkaar waar een ster in de nacht tijdloos op me wacht…